बालकविता

काही दिवसांपूर्वी मित्रवर्य श्री. प्रकाश काळेल यांना कन्यारत्नाची प्राप्ती झाल्याचे समजले आणि त्याच सुमारास त्यांनी काढलेले 'Father and Daughter' हे अप्रतिम स्केचही बघायला मिळाले. त्या दिवसापासून ही कविता मनात घोळायला लागली होती. नंतर बनुताईंकडून 'इरा'ला दसर्‍याची भेट म्हणून मी ही प्रकाशना पाठवली. आज त्यांच्या अनुमतीने येथे तुम्हाला वाचायला देत आहे. तुम्हालाही आवडेल अशी आशा आहे.

मॉलमध्धे काय झाली गम्मत, आजोबा, माइताय का?
अहो आम्हाला भेट्लं तिथं कोण ओळखा?…प्रकाशकाका !!

काकांच्या पोटावर बांधलेली कांगारूची पोटली
पोटलित होती एक छान अन गुटगुटीतशी गठली

सागराच्या पोटात थेंबांचे घर;
सफरीची आली त्यांना लहर.

शुभ्र ढगाच्या बग्गीत बसून;
वार्‍याला जूंपले बग्गीला कसून.

दमदार वार्‍यावर हो ऊन स्वार;
गावे,देश केली पार.

उंचीवरच्या थंडीने मग गारठून;
टपकले खाली थेंब बग्गीतून.

गवताच्या गादीवर्,फूलांच्या कुशीत;
पानांच्या चटईवर्,कळीच्या मिठित.

तेवढ्यात झरा एक शोधत आला;
ओढत सार्‍यांना घरी घेऊन गेला.

बाइ, बाईऽ आज होणाराय उठायला उशीर
सांगावे का कपाळाची उठली होती शीर?

आपला साध्या पोटदुखीवर नाई भरवसा
बघायलाच हवा रेड झालाय का घसा

रात्री पासुन पाठ, पाय दुखवावेत काय?
का डोळ्याना आप्ल्या टायर्ड ठरवावे काय?

जेवणात होते श्रीखंड मस्त, अजुन आहे सुस्ती
"बनूऽऽ, शाळा!" ऐकू येताच झोपच येते नुस्ती

"एक्स्क्यूजेस का?" म्हण्ता?, माझे होमवर्क नाई झाले
सोने वाटायच्या भरात राहूनच गेले

टीचर रागावल्या की रडू येते डोळे भरून
रहावे का घरीच आज शाळेला दांडी मारून

आई आहे खमकी, काही ऐकायची नाही
शक्कल नवी लढवायला हवी आता काही

बाबा होतात फितुर अन मलाच रागवतात

आईऽऽ, माझ्यापण मित्राना कधी ग बोलवायचं?
घरी बोलवुन हळदीकुंकू सगळ्याना द्यायच ?

तुझ्या मैत्रिणी कशा ग येतात हळदीकुंकवाला ?
बोलवायचय ना मलाहि नासिर, ऋषी नि मेरीला

लिली, धनंजय, संजू, अंजुम, फत्ते नि अनिकेत
हे पण माझे बेस्ट्फ्रेंड् तेव्हा बोलवायचे आहेत

नायतर करुया का ग सत्तेनारायण पूजा ?
काकांच्या घरि झाली तेव्हा कित्ती नं मज्जा ?

कशी नं साधू ट्रेडरची शिप समुद्रात बुडली ?
वाइफनि त्याच्या प्रसाद खाल्यावर वरती आली ?

प्रसाद पण किति मस्तच अस्तो नै का ग आई ?
शिरा गुलगुलित गोड मला किति आवडतो बाई !

(पण) खाय्ला मिळाय्ला सगळी स्टोरी लागते ऐकाय्ला…

सगळी तुम्ही मोठी माणसं, आम्हाला सतत सांगत असता
लंगडी, लगोरी, विटीदांडु, तुम्ही किती खेळत होतात

हल्ली म्हणे मुलांना हे खेळच महिती नाहीत
कॉम्प्युटर,व्हिडीयो शिवाय दुसरे गेमच येत नाहीत

पण तुम्हीच सांगा ह्याला आम्ही काय करणार ?
अभ्यासाचा डोंगर सोडुन कधी खेळायला जाणार ?

सुट्टीच्या दिवशी सुद्धा असतो आमच्या मागे त्रास
शनीवारी असतो ड्रॉईंगचा तर रविवारी डान्सचा क्लास

क्लासला गेल्या शिवाय आमचा एक दिवस ही जात नाही
मनात असुन सुद्धा मनसोक्त खेळता येत नाही

आज काय स्कॉलरशीप तर उद्या सायबर ऑलिंपियाड
हे ही पडत कमी म्हणून त्यात सायन्स क्विझ च फॅड

पन्हाळ्याची ट्रीप संपवुन जेव्हा बनुताई आल्या
खरचटलेल्या, विस्कटलेल्या तरिही 'एक्साइट्लेल्या'

क्काऽऽय आणी कित्त्ती मज्जा सांगावी सगळ्याना
म्हणून नव्हती उसंत बनूताईंच्या शब्दाना,

"कित्त्ती मज्जा केली म्हाइताय आम्ही ट्रीपमध्धे ?
येता जाता गाणी पण किति म्हटली बसमध्धे.

थंडी वाज्ली, कडकडून ग भूक पण लाग्लेली
टिफिन खाल्ल्यावर सगळ्यानी फिरायला सुर्वात केली

आई, हिस्ट्रीबुक मध्धे पण आहे पन्न्हाळा
कित्त्ती जागा दाखवल्या टीचरनी आम्हाला

सजा कोठडी नावाचे ग दगडी घर एक तेथे
संबाजीला बाबानि त्याच्या प्रिझनर ठेवले होते

अग, शिवाजी म्हाराज संबाजीचे बाबा होते

जमला थेंब सागरातला, अन् एक आला नदितला
एकात झ-याचा ओलावा तर, एक होता नाल्यातला

नभात एकवटून सारे गडगडाट करुन उठले
मनात चर्रर्र माझ्या गलबलून अंग शहारले

बरसण्यास आता त्यांना माझ्या अंगणातला देश
तू नाहीस अजून आली कसा देउ मी आदेश

विज उगाच कड्कडती अन् नभ भरुन येती
मलाच अस्वस्थ करते माझ्या मनातील भिती

आई तू ये घरा मी एकटाच आहे
ढग असू दे रंगित डोळे दारातच आहे

वळिव अस्वस्थ करतो मन वाइट चिंतते
वासरु गोठ्यातले गाईकरता हंबरते

इतक्यात आली कुठून मंद हवेची झुळूक
जरा नभाकडे बघता स्मित करे तो हळूच

सकाळपासुन आईच्यामागे बनुताई भुणभुण लावी
"ट्रीपआय आमची आफ्टर टुमॉरो, बाबांचि पर्मिशन हवी,

जुनियर, सिनियर के जी जाणार फोर्ट पन्हाळ्याला
टीचरनि सांगलय सगळ्याना ट्वेंटी रुपीज आणायला"

बाबा म्हटले "आपण बनुताई, जाऊ ना गाडीनी
तर म्ह्टल्या त्या "नोऽऽ नं, बाबा आय वाँटु गो बसनी"

"फत्तेसिंग, रुशिकेश, सुचित्रा, संजुहि जाणारैत
अ‍ॅग्री केलंय आजोबानि, ट्वेंटि रुपीज देणारैत"

बाबा झाले तयार रदबदलीने आईच्या
अन मग पारावार न उरला खुशीस बनुताईंच्या

बनुताई बोलतात अशी अस्खलित कॉन्व्हेंटची भाषा
(जरि म्हणती त्या श्लोक रोजचे बिनचुक अक्षरश:)

शाळा सुटली म्हणजे बनुताई येतात रिक्शाकडे
सुरेश सांगतो हासत हासत कसे दिसे रुपडे

"सुटलेलि शूलेस, हेअरबँड हातात नि बॅग मागे फरफटतात
विस्कटल्या ड्रेसवर मातीचे डाग, 'डाग चांगले असतात' म्हणतात"

बनुताई येतात हाततोंड धुवुन अन फ्रॉकही बदलून
अजून चालू असते 'धूम मचा ले' ची धून

आई देते गोड शिरा पण दूधहि लावते प्याया
झोपुन थोडे बनुताई होतात तयार खेळाया

पण बाबांचा हुकूम सुटतो 'बनू बस अभ्यासाला'
अन् मग लागे जबरदस्तिने टेबल्स घोकायाला

गरिब बिचार्‍या आजोबांनाच शिक्षा ती खाशी
इथेहि चालते बनुताईंची सॉलिड चापलुसी

"टू वन्जा टू …. टू वन्जा टू …. आजोबाऽऽ, तो बगा आला टांगा;

बनुताई शाळेमधे जायला आता लागल्यात
शाळा आहे राजवाड्याजवळच्या एका बंगल्यात

नाव त्यांच्या शाळेचे होली क्रॉस कॉन्व्हेंट
टीचर मिस हेलन अन् फादर बर्टी व्हिन्सेंट

बनुताईंना खूऽऽपच आवडली आहे शाळा
जामानिमा केलाय् बाबानी सगळा गोळा

काळे शूज, निळा स्कर्ट, पांढराधोप टॉप
लाल हेअर बँड, युनिफॉर्म टिपटॉप

पाठीवरच्या स्कूलबॅगवर सश्याचे तोंड
पाण्याच्या बाटलीला हत्तीची सोंड

टिफिनमधे कधी मफिन, ब्रेडजॅम कधी
तूपसाखरपोळीभाजी असते अधीमधी

मफिन, जॅम, तूपसाखर होते चट्टामट्टा
ब्रेड, पोळीभाजी बनतात कावळ्यांचा वाटा

बसनी जायचं शाळेला हे आईला नाही पास
म्हणून नेण्याआणण्यासाठी रिक्शा आहे खास