अजय जोशी

दर्शनाने नुसत्या जो पावलाय म्हणे..
देव माझ्या स्पर्शाने बाटलाय म्हणे...

भाट गब्बर गाभारी आजकाल दिसे
देव त्याच्या दिमतीला ठेवलाय म्हणे..

एकटी असली की भेटायचे म्हणते
एरवी भाव तिचाही वाढलाय म्हणे

लीलया गुंते सोडविलेस तू सगळे
जीव का माझ्यात अजुन गुंतलाय म्हणे

टोक आता नात्याचे आणखी रुतते
काटकोनाचा कर्णच वाकलाय म्हणे

एवढी का त्याने केली गहाण खतें
पोर आता शाळेला चाललाय म्हणे..

आजही त्याच्या आठवणीत माय नसे..
रोज त्याला घास जरी लागलाय म्हणे..

रंग आभाळाला भगवा कसा चढला
वाघ कोण्या हत्तिणिवर भाळलाय म्हणे

शीर तुटले सीमेवर, पण पुन्हा लढला

उठला दुरावा दोन टोकाच्या मनांचा
पाऊसही पडला हिशेबी आसवांचा

बोलाविताना हातचा राखून होती
तो बांध फुटला भेटल्यावर काळज्यांचा

होतीस तू इतकी जवळ? कळलेच नाही...
मी घेतला आस्वाद माझ्या भाकऱ्यांचा

उपहास, चेष्टा, वल्गना मी जोजवीतो
आहे तुझा, आहे तसा मी वेदनांचा

चमकून जाते वीज कडकड सांजवेळी
धिक्कार होतो आजही प्रेमी जनांचा

धरणे नको बांधू प्रवाही भावनांवर
सुटलाय केंव्हा प्रश्नही निष्कासितांचा ...?

गोडी कशी देऊ मनाच्या वावरातुन
जळलाय सारा ऊस माझ्या भावनांचा

नाते कसे जुळते पहा विराहातसुद्धा
प्रत्येक अश्रू होत होता पापण्यांचा

नाती नव्याने रंगवा, सजवा कितीही ..

यंदा विद्रोही साहित्य संमेलन बीडमध्ये भरणार आहे असे ऐकले. २२ व २३ डिसेंबर रोजी होणार्‍या ११ व्या विद्रोही मराठी साहित्य संमेलनाला कोण कोण असेल हा विचार मनात आला. महाराष्ट्रात एवढ्या चांगल्या परंपरा असताना विद्रोही नावाचे साहित्य संमेलन का व्हावे? असा प्रश्न पडला. या साहित्य संमेलनाची बातमी वाचताना सत्यशोधक असाही उल्लेख सापडला. या उल्लेखामुळे, "ब्रह्म सत्यं जगन्मिथ्या" असे ठासून सांगणार्‍या आणि अद्वैतवादाचा प्रसार भारतभर करणार्‍या आद्य श्रीशंकराचार्यांची आठवण लगेचच झाली. मात्र, आता हे विद्रोही साहित्यिक त्यांना मानत असतील का? असाही प्रश्न मनात आला.

का पुन्हा धरलाय त्याने बार हल्ली ?
पाहतो कोठे बिपाशा फार हल्ली

घातली टोपी, उठविली बोंब सारी
शोधतो आहे तिला भंगार हल्ली

"चालतो आम्ही समाजाच्याबरोबर.."
का? कुणीही देत नाही कार हल्ली ?

बैठका झाल्या कमी अन भांडणेही..
आमचा असतो रिकामा जार हल्ली...

पाहतो मी 'दूरदर्शन' फक्त आता
बंदही ठेवीत नाही दार हल्ली...

केवढे लिहितात, बडबडतात सारे
काय कोणा मिळत नाही मार हल्ली ?

रोज ढुसक्या सोडती हे न्यूजचॅनल
पादण्या फुकटात मिळती पार हल्ली

खेळही ज्याने करावा भ्रष्ट, कुजका
त्या गळ्यामध्येच पडती हार हल्ली...

एवढे पाणी मिळत नाहीच कोठे ?
वापराव्या खास चड्ड्या चार हल्ली

उडदामाजी काळे गोरे

(साहित्य सम्मेलनावर झालेल्या माबोवरील चर्चेतूनच पहिली ओळ मिळाली आणि २० मिनिटात जमली तशी...)

उडदामाजी काळे गोरे
उधळत फिरती टवाळ पोरे

त्यांस मिळाल्या शाली, श्रीफळ
ज्याचे पाटी-पुस्तक कोरे

चिमटा बसता आला उठुनी
तोवर उघडाबंब्या घोरे

मते मिळाली त्यास मिळाली
असोत जोशी किंवा मोरे

चड्डी बांधा नीट अगोदर
नसे इलॅस्टिक; देऊ दोरे

मते कशी एवढी वाढली
कुठून आणले होते खोरे..?

माहित नव्हते ज्यांना डॉक्टर
दिसतिल बघ त्यांचेही तोरे

जे कधीच नव्हते माझे, आले कळल्यावरती
बघ, झालो होतो सर्वांचा मी जळल्यावरती

हे जीवन म्हणजे नुसती शोभा नाही काही
हे कळेल केंव्हा? सारी गात्रे गळल्यावरती ?

दु:ख कुणाला होते तर होतो आनंद कुणा
बघ, ताव मारला जातो वड्यांस तळल्यावरती

वंशज एकदिलाने वावरले समोर माझ्या
अन वाटे पडले पाय जरासे वळल्यावरती

कुणी एवढे दु:ख कशाला सहन करावे ? का?
समजेल तुलाही 'अजय' स्वतःला छळल्यावरती

जे कधीच नव्हते माझे, आले कळल्यावरती
बघ, झालो होतो सर्वांचा मी जळल्यावरती

हे जीवन म्हणजे नुसती शोभा नाही काही
हे कळेल केंव्हा? सारी गात्रे गळल्यावरती ?

दु:ख कुणाला होते तर होतो आनंद कुणा
बघ, ताव मारला जातो वड्यांस तळल्यावरती

वंशज एकदिलाने वावरले समोर माझ्या
अन वाटे पडले पाय जरासे वळल्यावरती

कुणी एवढे दु:ख कशाला सहन करावे ? का?
समजेल तुलाही 'अजय' स्वतःला छळल्यावरती