कविता/हझल

सतीश देवपूरकरांच्या गझलेतले काव्य आम्ही रिचवले, अन् हझल झाली...

हझल

बहर गझलेचा उचलला, अन् हझल झाली!
अर्थ शेरांचा बिघडला, अन् हझल झाली!!

केवढ्या सहजीच आली चाल हाताशी;
काफिया नुसता मिळवला, अन् हझल झाली!

चिंतनाची बात नाही, मौत प्रतिभेची!
कळफलक नुसता बडवला, अन् हझल झाली!!

दाद देण्या येत नाही कोणिही दर्दी!
मीच मग डंका पिटवला, अन् हझल झाली!!

ते गझलसम्राट अन् मी एक हा कवडा!
प्रत्येक शेरा फाडला, अन् हझल झाली!!

खर्चिली मी खेचण्यासाठीच ही शाई

का पुन्हा धरलाय त्याने बार हल्ली ?
पाहतो कोठे बिपाशा फार हल्ली

घातली टोपी, उठविली बोंब सारी
शोधतो आहे तिला भंगार हल्ली

"चालतो आम्ही समाजाच्याबरोबर.."
का? कुणीही देत नाही कार हल्ली ?

बैठका झाल्या कमी अन भांडणेही..
आमचा असतो रिकामा जार हल्ली...

पाहतो मी 'दूरदर्शन' फक्त आता
बंदही ठेवीत नाही दार हल्ली...

केवढे लिहितात, बडबडतात सारे
काय कोणा मिळत नाही मार हल्ली ?

रोज ढुसक्या सोडती हे न्यूजचॅनल
पादण्या फुकटात मिळती पार हल्ली

खेळही ज्याने करावा भ्रष्ट, कुजका
त्या गळ्यामध्येच पडती हार हल्ली...

एवढे पाणी मिळत नाहीच कोठे ?
वापराव्या खास चड्ड्या चार हल्ली