Submitted by अ. अ. जोशी on 5 November, 2012 - 09:35
जे कधीच नव्हते माझे, आले कळल्यावरती
बघ, झालो होतो सर्वांचा मी जळल्यावरती
हे जीवन म्हणजे नुसती शोभा नाही काही
हे कळेल केंव्हा? सारी गात्रे गळल्यावरती ?
दु:ख कुणाला होते तर होतो आनंद कुणा
बघ, ताव मारला जातो वड्यांस तळल्यावरती
वंशज एकदिलाने वावरले समोर माझ्या
अन वाटे पडले पाय जरासे वळल्यावरती
कुणी एवढे दु:ख कशाला सहन करावे ? का?
समजेल तुलाही 'अजय' स्वतःला छळल्यावरती
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
जे कधीच नव्हते माझे, आले
जे कधीच नव्हते माझे, आले कळल्यावरती
मी झालो होतो सर्वांचा मग जळल्यावरती असे सुलभ वाटले (माझ्यापुरते)
हे जीवन म्हणजे नुसती शोभा नाही काही
हे कळेल केंव्हा? सारी गात्रे गळल्यावरती ?
आवडले ...... !
वंशज एकदिलाने वावरले समोर
वंशज एकदिलाने वावरले समोर माझ्या
अन वाटे पडले पाय जरासे वळल्यावरती....व्वा! क्या बात! क्या बात!
तुम्ही छान लिहीता. वड्याचा
तुम्ही छान लिहीता. वड्याचा शेर सोडून सर्वच शेर खोल आणि आवडण्यासारखे आहेत.
धन्यवाद!! चक्रमचाचा, वड्याचा
धन्यवाद!!
चक्रमचाचा,
वड्याचा शेर वड्याच्या उल्लेखामुळे तुम्हाला बरा वाटत नाहिये?