कथा

दिल्ली आणि मुंबईहून आलेली टीम आसंद जवळच्या एका शहरातल्या हॉटेलमध्ये सात वाजता येवून थांबली होती. त्यात त्रीशा आणि भार्गवी दोन्ही होत्या.

त्यांनी आल्यावर सेटल झाल्यावर अमेयला कॉल केला.

पलीकडून अमेयचा फोन उचलला गेला आणि तो उचलला होता अशोकरावांनी.

त्या जंगलाच्या मध्यभागी तळ्याच्या जवळ भर पावसात अमेयला शोधून शोधून थकलेले अशोकराव, जितिन आणि धोंडू हे तिघे उभे होते.

शेवटी जवळपास मोबाईलची बीप बीप ऐकू आल्याने त्यांना अमेयचा मोबाईल सापडला आणि त्यांनी तो उचलला. पण, बॅटरी फारच थोडी उरली होती.

अशोकराव- "हॅलो! कोण?"

पावसाच्या थेंबापासून तयार होणार्‍या त्या स्त्रीचा चेहेरा तयार झालयानंतर मानेपासूनचा खालचा भाग हळूहळू तयार होत होता. मग त्या स्त्रीची पूर्ण आकृती तयार झाली.

एक अद्भुत सुंदर स्त्री. यापेक्षा सुंदर स्त्री या भूतालावर असूच शकत नाही, असे वाटण्याइतकी सुंदर आकृती तेथे तयार होत होती.

तीचे डोळे अजूनपर्यंत बंद होते. ती पाठमोरी होती. तीने डोळे उघडले आणि अमेयकडे बघितले.

तीच् ती! त्या दिवशी भेटलेली.

अमेय उठून उभा राहीला आणि त्या अद्भुत दृश्याकडे पाहू लागला. डोळ्याची पापणी न लवता तो समोर बघत होता.

त्याला आठवले :

आमच्या ऑफिसमध्ये ट्रेनिंगची जबाबदारी माझ्याकडे असते. आजच्या सेल्स ट्रेनिंगचा विषय होता “ How to be open minded and think outside the box”. मी आखून दिलेली activity माझ्याच अंगाशी आली होती. ऑफिसातील लोक मला नेहमीपेक्षा वेगळी situation देणार होते आणि तसे झाल्यास मी काय करेन याचा विचार करून तो मला सगळ्यांसमोर मांडायचा होता.

तू बास्केटबॉल आणि लॉस अ‍ॅन्जेलेस लेकर्सची मोठ्ठी फॅ‍न आहेस ना? मग समजा साशा बुय्याचीच या लेकरशी तुझे लग्न जमले तर तुझ्या आयुष्यात काय बदल येतील आणि तू काय करशील?

"पैसा है क्या????"

वेटरच्या त्या उर्मट प्रश्नावर बोक्याने घाबरून होकारार्थी मान डोलावत खिशातून पाचशेचं संपूर्ण बंडल काढून त्याला दाखवलं!

चाटच पडला वेटर! या फाटक्याकडे पन्नास हजार?? एक रकमी?? आणि एवढे पैसे असताना इथे येऊन पितोय??

"अब क्या लाना है??"

"... नंबर वन..."

"थर्टी??"

"निप मंगताय..."

अमेय जीप घेवून निघाला. आजचा दिवस महत्त्वपूर्ण होता. त्याने रस्त्याने जातांना शूटींग करायला सुरुवात केली. अर्थात शूटींग करण्यासाठीचे परवाने व कायदेशीर बाबींची पूर्तता योग्य ठिकाणी केल्यानंतरच त्याने शूटींगला सुरुवात केली होती.

कालच्याच रस्त्याने तो जीप नेत होता. गावाजवळची नदी आणि त्या बाजूने जाणारा रस्ता. सकाळचे दहा वाजले होते. नदीचा रस्ता संपल्यावर एक चढाव होता. त्यावर जाण्यासाठी एकेरी रस्ता होता. चढाव संपल्यावर गर्द झाडी आणि त्यानंतर बरेच अंतर पार केल्यावर एक कच्चा रस्ता आणि मग ते शर्वरी जंगल होते. जंगलाच्या सुरुवातीला काही स्थानिक लोकवस्ती होती. अन मग पुढे सुना रस्ता.

ए ऐकतियेस का ?

समोर समुद्र..
निळाशार समुद्र, मऊ रेतीचा बीच. खूप विस्तीर्ण..
समुद्राचा किनारा इतका रूंद कि चांदीचा पट्टाच चमचम करताना दिसावा. किना-याला ताडामाडाच्या झाडांची अर्धवर्तुळाकार रांग..

आणि झाडीच्या मागे डोंगराची रांग. ..
एक उंचवटा उघडा बोडका.. लाटांना समांतर
रत्नाकर त्याचे पाय धुवेल .. जेव्हा येईल त्याला प्रेमाचं भरत.
तेव्हा आकाशात डोईवर तुझा तो चांदोबा असेल.
फुल्ल टू वाटोळा.
तू तर हरखून जाणारेस.

कारण तिथं आपलं घर असणारे.
नारळा पोफळीचं आंगण असेल. लाकडाच्या भिंती असतील. ज्योतीवर ते उचललेलं असेल. तुला आवडत ना म्हणून वॉलनट टच देणारे मी त्याला.
आणि छप्पर ?

जितिन शर्मा. आसंद गावतला एक सरकारी नोकर. एक वर्षापूर्वीच लग्न झालेला.

ओपन जीपमध्ये मागच्या बाजूस अमेय दोन्ही हात डोक्यामागे ठेवून मस्त आकाशाकडे बघत होता आणि जितिन जीप चालवत होता.

गावातल्या गल्ल्यांनधून जीप वळणे घेत घेत जात होती.

जितिन - "काय मग, अमेय. काय म्हणतं लंडन आणि अंग्रेजी मेम मतलब, हमारी होनेवाली भाभी?"

अमेय- " बस. सगळं ठीक. एकदम झकास. आणि कामानिमित्ताने येथे प्रथमच मी एखादी फिल्म शूट करणार आहे."

जितिन- " हो ना. मागच्या वेळेस तुझा कॅमेरा नाहीसा झाला होता. "

अमेय - " बरं, घरी सगळं कसं आहे? "

जितिन- " बस. भगवान की कृपा से ठीक चल रहा है"

"माय बिलव्हेड इन द बिझनेस सूट"

तो:

मी तिला अनेकदा सांगितलं की आपण हिंदू 'सायकलिक- चक्राकार संस्कृति' मानणारे आहोत.
'म्हणजे कसं?' ती अनेकदा विचारायची.
''म्हणजे बघ, आपण म्हणजे सर्वसाधारण माणसं जन्माला येतो ती मागच्या जन्मातून, मग हा जन्म भोगतो आणि पुढच्या जन्माला निघून जातो. सर्वसाधारणपणे हे चक्र असे फिरत राहते. त्यामुळे आपलं आयुष्य, कथा, महाकाव्यं, कादंबर्‍या या काहिशा गोल असतात.''
"उदाहरणार्थ?"

(ही कथा नुकतीच मेनका दिवाळी अंक २०१० मधे प्रसिद्ध झाली आहे.)

त्याचे बोलणे थांबवत अ‍ॅना त्याला पुढे म्हणाली,

" होय. आणि मग एके दिवशी तुझा मित्र तुझ्या सोबत त्या जंगलात आला नसताना ती तुला भेटली होती. तुम्ही दोघे दिवसभर सोबत होते. संध्याकाळी ती अचानक नाहीशी झाली, तू तीला नाव गाव काहीच विचारले नव्हते, पण ते तुझे पहिले प्रेम होते, ते तू बरेच दिवस विसरला नव्हतास आणि ती खुप सुंदर होती, दुसर्‍या दिवशी तुझा कॅमेरा गायब झाला होता. तुझी सगळी मेहेनत वाया गेली पण मग तुला दुसरीकडचा कुठलातरी व्हि. डी. ओ. शूट करावा लागला होता.

नंतर या चॅनेलतर्फे तू सिलेक्ट झालास, पण तुझा तो प्रथम व्हीडीओ हा त्या जंगलातला नव्हता याचे तुला वाईट वाटते वगैरे वगैरे...बरोबर?"