पुण्यातील रम्य अश्या प्रभात रोड व भांडारकर रोड भागाचे वैशि ष्ट्य म्हणजे ह्या भागातील जुनी टुमदार घरे, सोसायट्या व शांत गल्ल्या. काही टू वे आहेत तर काही डेड एंड. ह्या भागात वर्दळ व वाहनांची गर्दी वाढल्याचे कारण देत पुणे महापालिकेने ह्या गल्ल्या रुंद करायचा घाट घातला आहे.
आज बऱ्याच दिवसांनी ब्रेकफास्टला तिखटमीठाचा सांजा करताना रवा भाजायला घेतला आणि जनसेवाची हटकून आठवण आली..! येस्स 'गावातलं' जनसेवा..पीयूष आणि सांज्यासाठी प्रसिद्ध असलेलं जनसेवा, बरेचदा चव , क्वालिटीसाठी नावजलं गेलेलं जनसेवा तसंच अव्वाच्या सव्वा किंमती लावतात बुवा उपाध्ये असं म्हणून टीकेचा भडिमार सहन केलेलंही जनसेवाच..काहीही असलं तरी पुण्याच्या खाद्यसंस्कृतीत मानाचं स्थान पटकावलेलं जनसेवा..!
काल ( २१ जानेवारी २०१९) पौष पौर्णिमा होती आणि जानेवारी मधील ह्या पौर्णिमेला दिसलेला चंद्र हा नेहमी पेक्षा फार मोठा होता ह्याला सुपरमून असेही म्हणतात. ह्या सुपरमूनची आज सकाळी (२२ जानेवारी २०१९) ला पुण्यातून काढलेली हि प्रकाशचित्रे.
प्रचि १
प्रचि २
पुण्याच्या वाहतूकीवर मी नव्यानं काही लिहावं असं काही शिल्लक नाही. पुलं पासून ते दै संध्यानंदच्या वार्ताहरा पर्यंत प्रत्येकाने पुण्यातील रस्त्यांचा व वाहतुकीचा यथेच्छ समाचार घेतलेला आहे. माझ्या पुण्य नगरीतील वास्तव्यात तीच वाहतूक माझ्या आयुष्याची अविभाज्य घटक होती. तिच्या आठवणी माझ्या शब्दातून सुटणं हा माझ्यावर अन्याय होऊ शकेल याचसाठी गुरूवर्य पुलंना सविनय अभिवादन करून हा एक छोटासा प्रयत्न.
आई बाबांनी आम्हा तिन्ही मुलांना इंग्रजी मीडीयम शाळेत घातलं म्हणून एका नातलगाने, " जात भडभुंजाची आणि मिजास बादशाहची!" असं काहीसं उपरोधात्मक त्यांना ऐकवलं होतं. इंग्रजी शाळांच्या फिया जास्त, आई –वडीलांच्या तोटक्या पगारात तीनही मुलांची शिक्षणं कशी होणार? अशा अर्थाचे असावे ते कदाचित. मी शेंडेफळ; त्यामुळे माझ्या समोर हे घडलं नसलं तरी त्याची वाच्चता आम्हा तीनही मुलांसमोर अनेकदा घडे. मला ही म्हण त्या न कळत्या वयातही अजिबात आवडत नसे. कारण मला भडभुंजाचे दुकान, तिथे स्वच्छ पांढऱ्या पोशाखात वेगवेगळे चविष्ठ जिन्नस विकत बसलेले काका, कढईतला घमघमणारा खमंग वास, मला खूप आवडत.
प्रचि - ०१
विसावा सार्वजनिक गणेश उत्सव मंडळ, नवी पेठ येथील विलोभनीय मूर्ती
प्रचि - ०२
बांबू पासून बनवलेली गणेश मूर्ती
प्रचि - ०३
मुंबई-पुणे-मुंबई हा 'आयकॉनिक' प्रवास बटाट्याच्या चाळीतल्या भ्रमणमंडळाने केला, त्याला आता बरीच युगे लोटली. सध्या तो इतका 'आयकॉनिक' राहिलेला नाही, हे इतिहासाचार्य बाबूकाका खर्‍यांचे सध्याचे मत चिंत्य आहे. (साला एक्प्रेस वे काय पटापट घेऊन जातो साला! उगाच नाय! - इति सोकाजीराव त्रिलोकेकर.) पण 'आयकॉनिक' नसलेला हा प्रवास 'आय कॉमिक' असे मधूनमधून उभे राहून हजेरी लावल्यागत म्हणतो, हे खरे. (खरे म्हणजे सत्य, बाबूकाका नव्हे.) ``मानवजातीने आजपर्यंत बरेच चिरंतन प्रवास पाहिले आहेत. मुंबई-पुणे हा त्यातील महत्वाचा होय.'' असे प्रसिद्ध तत्वज्ञ `प्ले. अ. टो' ह्याने आपल्या `लॉज' ह्या पुस्तकात लिहून ठेवले आहे.
बऱ्याच दिवसांनंतर पुणे-मुंबई प्रवासाचा योग आला. अर्थातच प्रवासाच्या काही दिवस आधीच ‘१२१२६ अप प्रगती एक्सप्रेस’चे आरक्षण करून ठेवले होते. नेहमीच्या सवयीप्रमाणे आपल्या गाडीच्या वेळेच्या किमान दोन-तीन तास आधी स्टेशन गाठण्याचा इरादा याहीवेळी होता. पण पुण्यात उपनगरात राहणाऱ्या सामान्य नागरिकांना दिवसातले काही विशिष्ट तास सोडले, तर तसे करणे कठीणच. घरापासून स्टेशनपर्यंत जाण्या-येण्यासाठी बस किंवा रिक्षासारख्या सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्थेवर विसंबून असलेल्यांची अशी स्थिती असते. पुणे वाढले आहे आणि नुसते विस्तारतच आहे.
