दिनांक २१ फेब्रुवारी २०५७: एक अंत्ययात्रा चाललेली आहे, शहरातले सर्व आणि देशातले काही दिग्गज पोलिस अधिकारी, राजकारणी, वैज्ञानिक आणि व्यावसायिक जमलेले होते. स्वतः श्रीमती तेजस्विनी विष्णू कुलकर्णी पुढे चालल्या होत्या, अर्थातच, अंत्ययात्रा त्यांच्या पतीची डॉ. विष्णू कुलकर्णी यांची होती. तेजस्विनीला माहित होते कि येथे जमलेला एकूण एक व्यक्ती हा फक्त उद्या येणाऱ्या वर्तमानपत्रात येणाऱ्या फोटोत दिसण्यासाठी इथे जमलेला होता. प्रत्यक्षात जरी विष्णू कुलकर्णी यांनी कुणाशी शत्रुत्व केले नाही तरी त्यांच्या कर्तुत्वाने त्यांना भरपूर शत्रू मिळाले होते.
"आमच्या खेळाचे नाव आहे "विकल्प". विकल्प म्हणजे पर्याय, या खेळात तुमच्या समोर तीन पर्याय आहेत आणि तुमच्यासाठी सर्वात चांगला पर्याय आम्ही आधीच निवडलेला आहे, तो पर्याय तुम्ही ओळखायचा, बाकीचे पर्याय फक्त भुरळ घालतील पण हा एकच पर्याय तुम्हाला यशस्वी करू शकतो"
"मी परत एकदा या खेळाचे नियम सांगतो, सोपे आहेत"
१) या खेळात, तुमच्या समोर तीन माणसे आहेत, त्यांची नावे आहेत "ए", "बी" आणि "सी"
२) त्यातला एक खरे बोलतोय आणि बाकीचे दोघे खोटे बोलत आहेत.
३) जो खरे बोलतोय त्याला पैशाची सर्वात जास्त गरज आहे.
"घरात कोणीतरी असल्याचा भास होतो" बाबा माझ्या मागच्या भिंतीकडे बघत म्हणाले.
"कसला भास?" मी विचारले.
"घरात कोणीतरी रात्रीच्या वेळेस येते" बाबांची नजर अजूनही भिंतीवर स्थिर होती.
"मला कळाले नाही" मी बाबांकडे रोखून बघत म्हणालो.
"सर, मी खरच सांगतोय, मी दागिने नाही चोरले"
प्रकाश परत तेच म्हणत होता.
"अरे मग दागिने कुठे गेले?" मी चिडून विचारले.
"सर, हे काम सूर्यकांतच आहे" प्रकाश ठामपणे म्हणाला.
सूर्यकांत गेली चार वर्षे माझा ड्राइवर होता, त्याच्या वर विश्वास होता, तो चोरी करेल असे मला वाटत नव्हते. तो आता इथे नव्हता, त्याचा फोन ही लागत नव्हता.
मायबोलीवरील विपुल साहित्य निर्मितीमधील विज्ञानकथा, गूढकथा, रहस्यकथा, हेरकथा, कूटकथा, साहसकथा, युद्धकथा, नवलकथा, गुन्हेकथा, भयकथा, भूतकथा, अदभुतकथा या genre मधील कथांच्या लिंक्स इथे एकत्रित करूयात. प्रतिसादात जे धागे सुचवले जातील त्यातील निवडक इथे एकत्र साठवून ठेवण्यात येतील.
कृपया धाग्याचे नाव, धागा काढणार्‍या आयडीचे नाव आणि धाग्याची लिंक अशा फॉरमॅटमधे माहिती द्या.. क्रमशः असलेल्या कथांच्या पहिल्या भागाच्या लिंक्स द्या.
**************************************************************************************************************
ही आगळीवेगळी कथा आहे आफ्रिकेतल्या नायजेरिया देशातली. जेंव्हा श्रीयुत अगराबी तिथले अर्थमंत्री झाले तेंव्हाची. तसे ह्या नवीन अर्थमंत्री नियुक्तीचे फारसे कौतुक कुणाला नव्हते. राजकीय समीक्षकांच्या मते तर ही "रोज मरे त्याला कोण रडे" यातली गोष्ट होती. आणि तेही काही पूर्णपणे खोटे नव्हते -- वेगवेगळ्या घोटाळ्यांमुळे गेल्या १७ वर्षात नायजेरियाचे अर्थमंत्री तब्बल १७ वेळा बदलले गेले होते!
चूक
==================================================
" आयला संत्या, किती वेळ लावतोस रे प्यायला . पटापट पी आणि चल. "
" गप् रे वाकड्या, पिऊ दे कि त्याला निवांत. आणि एवढ्या लवकर घरी जाऊन काय अंडी घालायची आहेत ? "
" अरे तसं नाही रे पण आता बारा वाजत आलेत आणि - "
" बारा तेरा मला काय माहित नाही. एवढा चकणा संपेपर्यंत थांब. फार फार तर अर्धा तास लागेल. मग साडे बारा वाजता निघूया आपण. "
वाकड्या काय बोलतो यावर ! तो बसला गप् चकणा खात.
भयानक भाग १
भयानक भाग २
भयानक भाग ३
--------------------------------------------------------------------------
त्यांनी समोर उभ्या असलेल्या विश्वासकडे पहिले. त्यांच्या चेहऱ्यावर अचानक हास्य आले. एका आशावादी नजरेने त्यांनी विश्वासकडे बघितले. ते विश्वासकडे पाहून आनंदाने ओरडले,
विश्वाsssssssss तू आलास..........
...आणि पलंगावरून उठून विश्वासकडे झेपावले.
ते विश्वासजवळ आले, विश्वासला कडकडून मिठी मारली.
पहिल्या भाग वाचा.
दुसऱ्या भाग वाचा.
----------------------------------------------------------------------------------------
"पण हे कसं शक्य आहे ? "
गोंधळलेल्या चेहऱ्याने विश्वासने मोहनरावांना विचारले. मोहनरावसुद्धा गोंधळले होते. त्यांना हे काय घडत आहे याचा काहीच बोध होत नव्हता. त्यांना हे कळत नव्हते की मुळातच ज्या माणसाचा दामले घराण्याशी काडीमात्र संबंध नाही तो माणूस दामले घराण्याचा वारसदार कसा काय असू शकेल ? विश्वासलाही हाच प्रश्न पडला होता.
