भाग - १
‘हं, बोला, देवाशपथ खरं सांगेन, खोटं सांगणार नाही.’पणअसं बोलूनसुद्धा हे सगळे खोटं सांगत होते. धडधडीत असत्य. पण त्यांना तरी दोष कसा द्यावा. जे दिसलं, जे ऐकलं तेच ते सांगत होते. यातून बाहेर पडण्याची आशा आता त्याला राहिली नव्हती. त्यानं वाचलेल्या सगळ्या सकारात्मक गोष्टी आतापर्यंत आठवून झाल्या होत्या. सगळ्या प्रार्थना रोज म्हणून झाल्या होत्या. जेंव्हा सारे रस्ते बंद व्हायचे तेंव्हा त्याला आई म्हणायची ते गाणं आठवायचं.
‘इतनी शक्ती हमे देना दाता
मन का विश्वास कमजोर हो ना.’
साकव
स्वप्न माझे आज
मी उराशी घट्ट बांधले
सत्य आणि स्वप्नामध्ये
साकव बांधु लागले
सत्यात आहेत वेदना
स्वप्नात आहेत संवेदना
संवेदनांना जवळ करु पाहते
सत्य अन् स्वप्नांमध्ये
साकव बांधु लागले
स्वप्न आहेत पैलतिरी
भावनांच्या पुराने
साकव तुटू पाहतोय
तुटला जरी साकव
तरी नव्याने बांधेल मी
भुतकाळाला सोडुन मागे
पुढे जाऊ पाहते
भुतातले ते कंगोरे
पायी बेड्या अडकवते
त्या बेड्या तोडु पाहते
चॅलेंज भाग ३
दिगंत म्हणाला, “who’s next?”. शौनकने मीरा आणि अवनीकडे बघितलं. त्यांपैकी कोणीच पुढे होत नाहीये असं पाहिल्यावर तो म्हणाला, “ठीक आहे, मी वाचतो,” आणि त्याने वाचायला सुरुवात केली.
“लिहिणंबिहिणं मला कठीणच आहे. दिगंत, तुम्हा फिलॉसॉफर लोकांना बरं जमतं असं लिहिणं. आम्ही डॉक्टर म्हणजे three times a day लासुद्धा TDS लिहिणारे.... बघूया कसं जमतंय.
पुन्हा महिन्याचा शेवटचा शनिवार. सहाला अजून पाच मिनिटं होती. पण शौनक आणि दिगंत वेळेआधीच पोहोचले होते. “कधी वेळेवर येणार रे या मुली?” शौनकने म्हटलं. “अजून सहा वाजायचे आहेत. त्या बघ त्या दोघी रिक्षातून उतरतायत.” दिगंतने कॅफेच्या मोठ्या काचेच्या खिडकीकडे हात करत शौनकला दाखवलं. अवनी आणि मीरा रस्त्याच्या दुसर्या बाजूला रिक्षातून उतरत होत्या. बोलत बोलत रस्ता ओलांडून दोघी कॅफेच्या दिशेने चालत होत्या. त्यांचे चेहरे बघून त्या काहीतरी महत्त्वाचं बोलतायत असं वाटत होतं. मीराचा चेहरा तर फारच ओढलेला दिसत होता. त्या दोघी कॅफेच्या आत शिरल्या.
तिघंही ठरल्याप्रमाणे संध्याकाळी सहाला कॅफेत पोहोचले. “ही अवनी तर कधीच वेळेवर येणार नाही. मीरा फोन कर तिला, बघ किती वेळ आहे” शौनकने वैतागून म्हटलं. हात खांद्यान्मागे ताणून आळस देत तो पुढे म्हणाला, “I am knackered. घरी जाऊन झोपायचं मला.”
“कोणाला कापत होतास?” दिगंतने हसून विचारलं.
“कापायला वेळ लागत नाही रे, जोडायला वेळ लागतो” शौनकने उत्तर दिलं.
“अवनी अर्ध्या तासात पोहोचतेय. ट्रॅफिकमधे अडकलीये म्हणाली.” मीराने मोबाईल खाली ठेवत या दोघांना सांगितलं.
आपल्या भारताचं ब्रीदवाक्य आहे - सत्यमेव जयते. या ब्रीदवाक्याचा मला खूप अभिमान आहे आणि त्याचा अवमान मला सोसवत नाही हे प्रथम नोंदवतो. आजपावेतो लोकांनी माझ्या विधानाचा असा अर्थ घ्यावा, तसा घेऊ नये असं डिस्क्लेमर मी कधी टाकलं नाही, पण इथे विषयाची संवेदनशीलता लक्षात घेऊन लेखातील चिकित्सेचा अर्थ राष्ट्रद्रोह इ इ नाही असे पुन्हा नमूद करतो.
==============================================================
अयलान, थोडा मोठा असतास
तर कळाल असत तुला
शाळेतल्या रबराने खोडता येतील
अशा रेघोट्या नसतात नकाशावर
आणि त्या दिसत नसल्या प्रत्यक्षात
म्हणुन ओलांडायच्याही नसतात कधी
पडले असतील अनेक प्रश्न
जेंव्हा तुला झिरकाडल असेल
पण कळाल असेल एक सत्य
माणसां सारखे असले तरी
ती माणसंच असतील अस नाही
होमिओपथी - समचिकित्सा - 'शास्त्रीय' सत्य.
नमस्कार,
हि लिन्क 'गुगलुन' शोधली आहे.
http://hpathy.com/scientific-research/how-does-homeopathy-work/2/
यावरील सन्शोधन भारतात फार झाले नसावे.
Have studied and seen many cases treated & cured with Homoeopathy.
( complete cures of - viral fever, acute & chronic respiratory disorders, psychiatric illness, skin diseases,musculoskeletal disorders, gynaecological diseases
& palliative treatments in carcinomas, HIV-AIDS, diabetes mellitus
& symptomatic treatments for post-surgical pains/bleeding).
