उंच मनोरे कोसळताना
क्षितिज सरकते सावध मागे
लाट उसळते काठावरती
अन खडकांना करते जागे
निळ्याजांभळ्या कल्लोळातून
प्रवासपक्षी परतून येतो
पिवळ्या पानांचा पाचोळा
वाऱ्यावरती उडू पाहतो
वाट पुसटशी दुरून बघते
ओल्या वाळूचे हळवेपण
आणि किनारा मिटून डोळे
कसा मुक्याने खचतो कणकण
सूत्र कोणते सांगत नाही
दुःख कुणाचे कुणास सलते
गिळून अश्रूंच्या पागोळ्या
दंवभाराने पाते हलते
द्वैत
हरी विण वोखटे सर्व काही
हरी विण वाटे संसाराचे ओझे
हरी माझा सांगाती , हरी माझा सोबती
हरी माझे दैवत , हरी माझे सर्वस्व
हरी मायबाप , हरी प्राणआधार
हरी आप्तबंधू , हरी सखाप्रिय
हरी विण कोण हरील भवताप ?
हरी विण कोण दूर करील संकट ?
हरी चित्ती , हरी ध्यानी
हरी स्वप्नी , हरी अंतरी
हरी सुंदर साजिरा , हरी विठ्ठल कानडा
हरी नाम तारणहार , हरी नाम पावन फार
हरी हरी नामाचा लागला छंदु
हरी चरणांना नित्यकाळ वंदु
हरी कृपे नाश होई पापांचा
हरी कृपे उध्दार होई जनांचा
हरी वसे चराचर , हरी नसे भेदाभेद
श्रीतुकयाबंधू - श्रीकान्होबा
दिसेचिना बंधुराज
कान्हो विचारीत जना
दिसला का तुम्हा कोठे
बंधु तुकोबा सांगाना !
पिंपुरणी वृक्षातळी
पाहे तुळशीची माळ
वीणा सतत जवळी
तुका हातीचे ते टाळ
तारा वीणेच्या झुकल्या
टाळ पडे अस्ताव्यस्त
माळ तुळशीची पडे
धुळीमाजी ती अस्वस्थ
पाही कान्होबा निश्चळ
गाली कोरडा ओघळ
काय केलेसी विठ्ठला
डोई नुरले आभाळ
डोह इंद्रायणी स्थिर
नुठे एकही तरंग
पान उडूनी एकुटे
कान्हा पुढ्यात अभंग
(वृत्त - मालिनी , अक्षरगणवृत्त ,१५ अक्षरे , गण - न न म य य,
यती ८ व्या अक्षरावर )
सजल नयन झाले पाहताना तुला मी
अधर अधिर होते पत्कराया गुलामी
भरभर कर माझे चुंबताना जराशी
थरथर मन हे का खेटताना उराशी
प्रहर उलटला तो पांघरोनी नभाला
अवखळ रजनी ही येतसे स्वागताला
सहज हसत तेंव्हा तू मिठी मारताना
नितळ दगड झालो प्रेम हे पेलताना
बिलगुन बस आता मागणे फार नाही
वचन शपथ मिथ्या अंतरीचे बोल काही
शितल पवन येई प्रेम हे पेटवाया
सृजन समय आला आपुली भेट व्हाया
- किरण कुमार
( वृत्त - मंदारमाला , अक्षरगणवृत्त लक्षण - त त त त त त त ग , अक्षरसंख्या २२ , यति १० व्या आणि १६ व्या अक्षारावर )
हातात गांडीव आहे तरी अर्जुनाच्या मनी दाट शंका किती
आज्ञा जरी देतसे श्रीहरी , संभ्रमी संभ्रमी कोणती ही भिती
हा कंप देहास का रे तुझ्या , नेमके दृष्य ते काय डोळा दिसे
योद्धा नसावा तुझ्यासारखा धोरणी या इथे काय झाले असे
तक्तास दावा कशाला करू, पार्थ आता रणी , सांगतो केशवा
हा कोणता धर्म आहे असा ,कोणते कर्म मी, हे करू माधवा
कुणासारखी तू, कुणासारखी
कधी वागते ना मनासारखी.
तू जळासारखी
तू पळासारखी
रंगीत गंधीत फुलासारखी.
तू परीसारखी
तू सरीसारखी
धुंदीत नेणाऱ्या तरीसारखी.
गोड स्वप्नापरी
कि तू स्वप्नपरी
निघून जाणाऱ्या पळासारखी.
पत्र तुझे वाचत असताना
नटखट शब्दांपाशी अडतो
गाभुळलेल्या चिंचेचा मग
स्वाद जिभेवर उगा उतरतो
पत्र तुझे वाचत असताना
अडतो अनवट शब्दांपाशी
मग ओळींच्या अधली मधली
लड उलगडते जरा जराशी
तुझे पत्र वाचत असताना
अडतो शब्दांपाशी अवघड
शब्दांच्या घनदाटामध्ये
अर्थाची मग होते पडझड
अभिनेत्री नूतन यांना जाऊन परवा (२१ फेब्रु) ३२ वर्षे झाली. त्यानिमित्ताने मनसोक्त गप्पा धाग्यावर रघु आचार्य यांची पोस्ट होती. ती वाचून ३२ वर्षापूर्वी रात्री रेडिओवर लावलेले त्यांचे गाणे "आज दिल पे कोई जोर चलता नही" आठवले. त्या गोष्टीला तब्बल बत्तीस वर्षे झाली यावर क्षणभर विश्वास बसला नाही.
सांजवेळी चालशी बांधून पायी पैंजणे
थांबशी तू त्या दिशेला जन्म घेई चांदणे
ही दंवानं भारलेली डोलती पानेफुले
सांगती स्पर्शून गेली ती बिलोरी कंकणे
रातराणीचा सुगंधी वाहतो वारा जिथे
पेरली होतीस का तू अंतरीची स्पंदने?
द्वैत
