अभंग

॥सांगा तुकारामा : अभंग-२॥

तुझ्या विठ्ठलाचा । कैसा दुजाभाव ।
चारीमुंड्या गाव । चीत केले ॥१॥

रानातलं पाणी । उद्योगानं नेलं ।
उभं पीक मेलं । पाण्याविना ॥२॥

धरणाचा साठा । शॉवरात गेला ।
तिथं श्वान न्हाला । शैम्पुसवे ॥३॥

इथं पाण्यासाठी । शोधती टँकरं ।
धावुनी लेकरं । दुडुदुडू ॥४॥

तिथे शौचासाठी । फिल्टरले जळ ।
माळ्यावरी नळ । चुलीपाशी ॥५॥

इथे पिण्यासाठी । क्षारयुक्त पाणी ।
गढुळाचे धनी । गावकरी ॥६॥

लक्ष अब्जावधी । करोडोचा निधी ।
वाढवी उपाधी । शहरांची ॥७॥

ठेऊनिया कमी । शेतीमाल भाव ।
ध्वस्त केला गाव । पिळुनिया ॥८॥

गावही भकास । भकास मारुती ।

॥सांगा तुकारामा : अभंग-१॥

ठेविले अनंते । तैसे कैसे राहू ।
तूच सांग पाहू । तुकोराया ॥१॥

इथे मंबाजीचे । सत्तांध वारस ।
माझे गळी फास । टाकताहे ॥२॥

आयातुनी माल । शत्रू देशातला ।
माझ्या सृजनाला । बुडविती ॥३॥

माझ्या निर्यातीची । वाट अडविती ।
जागोजागी भिंती । उभारुनी ॥४॥

गोऱ्यांची जनुके? । गोऱ्यांचेच रक्त? ।
त्वचा काळी फक्त? । इंडियाची? ॥५॥

लबाडीला चांदी । ऐद्यांना अभय ।
आणि हयगय । श्रमिकांची ॥६॥

                  - गंगाधर मुटे "अभय"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(१५/०७/२०१६)

संतकृपादीपक

नित्य समाधान | संतांची संपत्ती | स्वस्थ चित्त वृत्ती | सर्व काळ ||

अहर्निश वृत्ती | वसे भगवंती | कसलीच खंती | उरेचिना ||

वैराग्य विवेक | बाणतो नेमक | सहजचि एक | योग घडे ||

असोनी संसारी | विरक्त अंतरी | नित्य सदाचारी | धन्य जगी ||

संत सहवास | घडता सहज | जीवनाचे काज | कळो येई ||

शांति लाभतसे | भाविका अपूर्व | वासना त्या सर्व | नष्ट होती ||

प्रेम जडतसे | सहज साधनी | अलिप्त राहूनी | करी कर्मे ||

उद्धरुन ऐसे | जाताच साधक | विशेष हरिख | संता वाटे ||

संतकृपा ऐशी | भाग्याने लाभता | येतसे पूर्तता | जीवनाते ||

थेट हृदयाचा ठोका होत मन तृप्त करणारा तबल्याचा ठेका आणि द्रुत लयीत जुगलबंदीचा शेवट करताना एका उन्मनी अवस्थेत मानेला वारंवार झटका दिल्याने लयीत डोलणारे डोईवरचे केस... तबलानवाज उस्ताद झाकीर हुसेन यांच्या रसिकजनांच्या मनांवर ठसलेल्या प्रतिमा...

मनाच्या एकांती तुझी याद येते
कानात गुंजते नाव तुझे ||
स्वप्नाचे आकाश भरून मानस
तुझा सहवास अनुभवे ||
कधी येता जाग कुण्या मध्यरात्री
तुझे भास गात्री जाणवती ||
तुझे वेड तूच देवून जागवी
भ्रमिष्ट चाळवी जन्म माझा ||
आता हरू द्यावे हे माझे मी पण
जगण्या कारण तूच होई ||
विक्रांत विज्ञानी झाला दत्तखुळा
म्हणे गोतवळा शिकलेला ||

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

बोलव रे दत्ता चालव रे आता
घालव रे दत्ता मी पण हे ||

जाहलो उर्मट करी कटकट
करावा ना वीट परी माझा

घालवू नकोस धुत्कारू नकोस
अडाणी भक्तास रित्या हाती

असशी दयाळू तू माय कृपाळू
प्रीत आळूमाळू असो द्यावी

वर्षून कृपेसी घेई हृदयाशी
ठाव पायाशी देईं मज

कधी रागावसी तू फटकारशी
धरुनी प्रेमासी मी चुकता |

राहीन दारात तुझिया पथात
घेवूनि हातात प्राण माझे |

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

पायाखालची वीट दे....!

पंढ़रीच्या पांडुरंगा
तुझ्या चरणी ठाव दे
तीर्थप्रसाद काही नको
शेतमालास भाव दे

दुर्दशेने फस्त केल्या
रानाकडे ध्यान दे
शहरावाणी खेडे होईल
असे थोडे ज्ञान दे

हृदयामध्ये राम आणि
मुखामध्ये नाम दे
सूट-माफी-सवलत नको
घामासाठी दाम दे

पाऊस पाणी येऊ दे
शेत माझे न्हाऊ दे
चोच फुटल्या अंकुरांना
दोन घास खाऊ दे

संपत्तीच्या वृद्धीसाठी
लालसेचा रोग दे
शेतीमधल्या कष्टालाही
वेतनवाला आयोग दे

सत्संग महिमा

चित्ता व्यापुनिया | नाना दोष तण |
होत ना प्रसन्न | कदाकाळी ||

तीर्थ सत्कर्माचे | शुद्ध करीतसे |
चित्त अनायासे | साधु संगे ||

संतसंगतीने | दोष निवारता |
अपार शांतता | लाभतसे ||

सहज उच्चार | विठ्ठल नामाचा |
गाभारी मनाच्या | घुमतसे ||

चित्त होते लय | पूर्ण चैतन्यात |
सुख बरसत | अमृताचे ||

अमृताचे पुत्र | तुम्ही आम्ही सारे |
गर्जती अपारे | साधुसंत ||

घ्यावे आकळोनि | परमार्थ सार |
नमवोनि शिर | संतांपायी ||

हरि ॐ तत् सत् ||

पूर्णकाम !

नामाचा गजर | विठ्ठल विठ्ठल |
सुखचि केवळ | तुकयासी ||

हाकारी सदैव | विठू धाव आता |
पातला तो स्वतः | देहूग्रामी ||

का रे आरंभिला | नामाचा गजर |
रात्रंदिन थोर | सांगे मज ||

काय उणे तुज | काय देऊ बोल |
देव उताविळ | पुसतसे ||

तुका हासतसे | विठ्ठलाच्या बोला |
म्हणे जीव धाला | तुझ्या नामे ||

आता काही नसे | संसारी मागणे |
एक तेही उणे | असेचिना ||

अवघा भरला | तूच जळी स्थळी |
उणीव वेगळी | काय सांगो ||

तुकयाच्या मुखे | अमृताची बोली |
स्वये ती चाखली | विठ्ठलाने ||

जागोजागी जन | मागताती काही |
विरळाचि पाही | तुकोबा तू ||

न मागे काहीच | ऐसा पूर्णकाम |

माझा देव पांडुरंग
त्याची काय सांगू शोभा,
राही ठेवून कर-कटी
युगे अठ्ठाविस उभा

मुर्ति गोजिरी तयाची
रुपे दिससी सावळा,
घाली रिंगणात पिंगा
भक्तासंगे चाले मेळा

झाला वैकुंठ पंढरीचा
उभा स्वर्ग या भूमीत,
अतुलित त्याचि शोभा
नाही मावत शब्दात

संत ज्ञानेश्वर, तुका
संगे जनी, नामा, चोखा,
दिंडी चालतसे पुढे
मागे चाले बंधु सखा

घाट चालतसे दिंडी
सोबतीला हरि नाम,
हरि भेटीने झिंगली
झाली भक्त बेभाम

उभा गाभार्यात श्रीरंग
संगे उभी रखुमाई,
मागे सोडुन सोयरे
वाट भक्तांची तो पाही

घडे अद्भूत रिंगण
धावे भेटण्या माधवा,
निघे तोडीत बंधने
चाले भक्तांचा तो थवा

दृष्टादृष्ट घडताच