अनंगा
*****
नाचविले मज
बहु तू अनंगा
आता रंगू दे रे
अवधूत रंगा ॥
जाहलो किती रे
सेवुनिया धुंद
जाई-जुई गंध
निशिगंध मंद ॥
डोळ्यात कुणाच्या
हरवून खोल
शब्दात कुणाच्या
विसरून बोल ॥
स्पर्श रेशमी त्या
जाहलो बेभान
जाणले पाहिले
यौवनाचे गाण ॥
हाय परी त्यात
आकंठ अतृप्ती
जाळणारी आग
पडती आहुती
विझू देत आता
आवेग तनुचे
पडू देत आता
स्वप्न त्या प्रभुचे ॥
सोड सोड आता
मनाचे या ठाण
कणोकणी आता
येवो शिव गाण ॥
दत्त ओळख
********
दत्त भरल्या डोळ्यात
जग अंधारले काळे
मोह सर्पिनीचे मुख़
झाले जहर सांडले .
दत्त स्मरता मनात
तुटे मुद्द्ल पटाचे
पोटी सुखावती लाटा
किती उमाळे हर्षाचे
दत्त ओळख अंधुक
गळा घालतसे मिठी
गंध चाफ्याचा मधूर
झाला शहराची उटी
दत्त वाटेने चालता
काटे पथाने गिळले
माय अंथरी पदर
कैसे सोनुले चालले
स्वप्न सत्यात पहाट
ओली जाहली डोळ्यात
थेंब विक्रांत सांडला
दत्त पदी सुमनात
दत्त होय गीती
शब्द अलवार
भक्तीचे भांडार
सुखकारी 1
सजवून काव्य
पुरवी हवाव
मनातले भाव
चितारतो 2
स्वप्नच होवून
जाय जरतारी
साहित्य किनारी
आणी मज 3
लिहणे बोलणे
श्वासाचे चालणे
घडते जगणे
हळूवार 4
विक्रांत दत्ताचा
शब्द्चि जाहला
अभंगी रंगला
नंदमयी 5
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
दत्ता माझ्या जीवनाची
व्हावी एक धन्य धुनी
चटचट जळतांना
दत्त शब्द यावे मनी
काम क्रोध लोभ सारे
जळून या खाक व्हावे
आत्मप्रकाशात दिठी
विश्व सारे तुच व्हावे
जळतांना जनासाठी
सुख जळो लाख वाती
सभोवर उबेसाठी
भक्तांची रे व्हावी दाटी
चिमट्याचे अशीष ते
सदोदित पडो डोई
विझणाऱ्या जाणिवेस
जाग एक टक देई
************
मनाचा किनारा
चिवट चिकट
सोडता सोडत
नाही कधी ॥
रंगांचे विभ्रम
दाखवी अनेक
घडती कित्येक
भास नवे ॥
भय दलदल
कधी दाखवून
घेतसे ओढून
स्वतः कडे ॥
कधी अधिकार
कवण्या पदाचा
संतांच्या मठाचा
महाथोर ॥
कधी अनुभूती
ध्यानी ज्या येती
त्याची संगती
बांधुनिया ॥
रंग रूप रस
अवघे इमले
मनाने बांधले
असे जगी ॥
दत्ताने दाविले
म्हणूनी कळले
विक्रांता घडले
पाहणे ही ॥
दत्त चित्ताचा अंकुर
************
आला मायेला भेदून
दत्त चित्ताचा अंकुर
खोल जीवात दडली
आस प्रकाश आतूर ॥
मोक्ष वसंता चाहुल
दत्त मनाचा मोहर
भक्ती रसात ओघळे
गंध मदिर सुंदर ॥
दत्त जाणिवेचे फुल
येई हळू उमलून
माझे पणात आलेला
मज मी पणा कळून ॥
नाम गंधात भिजली
दत्त वायूची लहर
माझ्या चित्तात वसली
प्रभू प्रेमाचीच कोर ॥
तृष्णा तापल्या जीवास
दत्त मृगाचा पाऊस
तया एकरूप होता
सरे जीवनाची हौस ॥
दत्त एक स्वप्न
निद्रेला गिळून
अस्तित्वा भरून
उरलेले ||
दत्त एक सत्य
विश्वाला गाळून
काळाला सारून
थांबलेले ||
दत्त एक जगणे
श्वासात भरून
हृदयात येवून
वसलेले ||
दत्त एक प्रार्थना
अवघे सुटून
एकटे उरून
उमटलेली ||
दत्त एक साधन
श्रद्धेत रुजून
शरण होवून
अंगिकारले ||
कृपे वाचूनिया
दत्तास कळणे
कदापि घडणे
नाही नाही ||
म्हणून विक्रांत
मीपण सोडून
उगाच पडून
दत्तपदी ||
मनाच्या एकांती तुझी याद येते
कानात गुंजते नाव तुझे ||
स्वप्नाचे आकाश भरून मानस
तुझा सहवास अनुभवे ||
कधी येता जाग कुण्या मध्यरात्री
तुझे भास गात्री जाणवती ||
तुझे वेड तूच देवून जागवी
भ्रमिष्ट चाळवी जन्म माझा ||
आता हरू द्यावे हे माझे मी पण
जगण्या कारण तूच होई ||
विक्रांत विज्ञानी झाला दत्तखुळा
म्हणे गोतवळा शिकलेला ||
विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
बोलव रे दत्ता चालव रे आता
घालव रे दत्ता मी पण हे ||
जाहलो उर्मट करी कटकट
करावा ना वीट परी माझा
घालवू नकोस धुत्कारू नकोस
अडाणी भक्तास रित्या हाती
असशी दयाळू तू माय कृपाळू
प्रीत आळूमाळू असो द्यावी
वर्षून कृपेसी घेई हृदयाशी
ठाव पायाशी देईं मज
कधी रागावसी तू फटकारशी
धरुनी प्रेमासी मी चुकता |
राहीन दारात तुझिया पथात
घेवूनि हातात प्राण माझे |
विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
मज लागले रे
गुरुदत्त पिसे
अवधूत पिसे
दिगंबर |
मन विटले रे
संसारा थकले
त्यांनीच दाविले
मृगजळ |
लावूनिया डोळे
तयाचिया वाटे
मोजितो मी बोटे
काळ गणी |
करितो नाटक
जगी जगण्याचे
ध्यानी मनी त्याचे
रूप सजे |
कधी गल्लीतले
श्वान भुंकतात
पाय धावतात
दाराकडे |
वाजे खटखट
वारियाने दार
हृदय अपार
उचंबळे |
चंदनाचा गंध
हीना दरवळ
ऐसे काही खेळ
मना चाले |
कधी एकटाच
असता घरात
विभूती धुपात
नादावतो |
घेवूनी चिमटा
नेसुनी लंगोटी
करुणा त्रिपदी
आळवतो |
असे कसेबसे
निर्लज्य नाचरे
कोंडीतो मी सारे
देहभान |
विक्रांत प्रभाकर
