प्रिय हिमालय,
अल्झायमर झालेली आजी जशी हसते तसा हसला होतास तू माझ्याकडे बघून; आपण पहिल्यांदा भेटलो होतो तेव्हा. डोळ्यातली ओळख नक्की खरी आहे आहे की नवखी हे नीट सांगू नाही शकले मी. पण मला अजूनही न समजलेली आस जाणवत राहिली तेव्हापासून. प्रत्येक वेळेस आपण भेटतो आणि मी अजूनच अपूर्ण होत जाते. गंमत म्हणजे आपल्या प्रत्येक भेटीत असं वाटतं की बास हेच सत्य आहे. याहून कुठल्या गोष्टीत पूर्णत्व असूच शकत नाही. पण मग जसजशी मी लांब जाते तुझ्यापासून तसं सगळ ढवळून निघत पोटातून. असं प्रत्येक वेळी होऊनही कसं काय वाटत तुला भेटावसं? माहिती नाही.
तो, काही काही घेवुन येतो...
काल पासुन मस्त माहौल बनवलाय पावसाने, त्याचं अगोदर अंधार करून येणं, म्हणजे कुणी म्हणायला नको कि "अचानक आला न् आम्हाला भिजवलं" तसं तर त्याचं आगमन साधं नसतचं मुळी, वाजत गाजत स्वारी येते, कधी कधी सोबत विजांचा लखलखाट असतो, वराती मधे दिव्यांच्या रोषणाई करतात तसा, तेव्हा त्या लखलखाटाची भिती वाटते खरी, पण आवडतं त्याचं असं वाजत गाजत होणारं आगमन.
दिवाळीतील पाडव्याचा दिवस होता. सकाळीच जाऊबाईंच लक्ष किचनच्या खिडकीतून बाहेर गेल आणि त्यांनी आधी मला हाक मारली लवकर ये म्हणून. मी समजले साप, पक्षी काहीतरी आल आहे. जाऊन पहाते तर बदामाच्या सुकलेल्या झाडावर घार बसली होती. ती एकदम शांतपणे उन खात बसली होती पण माझी मात्र कॅमेरा आणण्याची घाई झाली आणि धावत जाऊन कॅमेरा आणला. पण घार शांतपणे इकडे तिकडे पहात उभी होती. घारी बद्दल ती शिकारी पक्षी आहे, जमिनीवर भक्ष दिसल की लगेच खाली येउन उचलून नेते, पायांमध्ये भक्ष उचलून नेते, वार करते अस बरच लहानणापासून मारकुटा पक्षी असच माझ्या डोक्यात घारीबद्दल बसल होत.
आरण्यक - हिरवाई (भाग – ०२ ब)
Aaranyak – Flora (Part -02 B)
[ आरण्यक - हिरवाई (भाग – ०२ अ) वरुन पुढे चालू… ]
मुझे पता है वो कहां होगी...
हिंदी सिनेमातला एक typical सीन... हिरो किंवा हिरॉइन घरी नाहीये.. बरीच शोधाशोध होते आणि कुणीतरी एकदम खास जवळची व्यक्ती म्हणते... मुझे पता है वो कहां होगी.. सगळे त्या जागी पोचतात आणि खरंच ती व्यक्ती तिथेच असते...
मी अमितला ,माझ्या मित्रवराला (मित्र cum नवरा) नेहमी सांगते असं काही माझ्या बाबतीत झालं ना तर मला शोधायला सरळ टेकडीवर ये.. खाणीजवळच्या एका खडकावर बसलेली सापडेन मी तुला...टेकडी... वेताळ टेकडी... माझी सगळ्यात आवडीची जागा..पुण्यात सेनापती बापट रस्त्याजवळ अशी सुंदर टेकडी आहे, यावर कुणा नवख्याचा विश्वासही बसणार नाही...
छन्दीष्ट्य वातावरणी
जर्जर धारा हि सारी
जरब कायम असे दिनकराची
दुर्भिक्ष्य ते जान्हवीचे पाणी II
यति नग सारे
काष्ठ मांडी हाट सारा
त्रागा मरुत वाही
रिक्त अंबार सारे II
कंगाळ बळीराज
करी मख
घेउनि नांगर हाती
अर्ध्वयु अवतरती स्वअभ्युदयासि II
अक्षर आरोहण अर्ध्वयु
ते साधे
अनृत अनुज मानुनी
बलीराजासी
उध्रुत उधम इंद्रजाल सारे
बळीराज किंकर अख्नंडीत माझे II
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर
