महाराज
देवा मला पास कर.. अरे मूर्खा अभ्यास कर!
'देवा मला पास कर.. अरे मूर्खा अभ्यास कर!'
असे वाक्य वहीवर लिहिले की परीक्षेत पेपर सोप्पा जातो, पेपराच्या प्रत्येक पानावर डोक्यावर लिहिले की चांगले मार्क मिळतात अशी एक युक्ती मला शाळेत सोडायलाआणायला येणार्या पुष्पाने जाताना सांगितली. माझे वय ७ आणि तिचे वय १५. तिने नववीत नापास झाल्यावर शाळा सोडली होती. एवढी पावरबाज युक्ती माहिती असून तू नापास कशी झालीस? हे विचारण्याइतकी अक्कल मला वय वर्ष सातमधे नव्हती. भारीच वाटली होती ती युक्ती.
देवा मला पास कर.. अरे मूर्खा अभ्यास कर!
नाम बडे और लक्षण खोटे!
काही किस्से शेअर करतो, विथ डिसक्लेमर - नाव-संदर्भ बदललेले आहेत.
पहिला किस्सा क्रमांक १
नवीन जॉब, नवीन ऑफिस, नवीन कामाची जागा आणि नवीन सहकर्मचारी. प्रत्येकाची नव्याने प्रथमच ओळख होत होती. प्रत्येकाबद्दल पहिल्याच भेटीत काही ठोकताळे माझ्याकडून बांधले जात होते, मात्र त्यातील किती खरे अन किती खोटे ठरणार..., ये तो अब आनेवाला वक्तही बतानेवाला था.
पण अश्यातच मेंदूच्या टेंपररी मेमरी डिस्कवर ठसठशीतपणे कोरले गेलेले एक व्यक्तीमत्व म्हणजे प्रल्हाद सर!
विषय क्र. २ महाराज
औंधकरांच्या घरी महाराज आले आहेत अशी कुणीतरी बातमी देताच मी नारायणपेठेतल्या एका अपार्ट्मेटमधले औंधकरांचे घर शोधुन काढले. एक बेडरुमचा साधासुधा फ्लॅट त्यांच्या चाहत्यांनी आणि भोळ्या भाविकांनी भरुन गेला होता. हॉल मधल्या एका बेडवर महाराज बसले होते. शेजारी साखरफुटाणे ठेवलेले होते. महाराजांच्या अंगात कफनी होती. वय साधारण २० च्या आसपास. दाढी वाढलेली केस वाढलेले आणि मुद्रा प्रसन्न होती.