साधू

साधू वध
*****

भगव्यातील भोंदूलाही
देव मानणारा
हा हिंदू समाज
जेव्हा पाहतो
तुम्ही क्रुरतेने
हिंसेने मारलेले
रक्तामध्ये लडबडलेले
त्या असाहाय्य निष्पाप अन
त्या वृद्ध साधूंचे शव .
तेव्हा होते आक्रंदण
श्रद्धेचे भावनेचे
आदराच्या उल्लंघनाने झालेलं
लक्षात ठेवा
तेव्हा तुम्ही टाकलेली असते
काडी तेलाचा विहिरीत
मारलेली असते
उडी सिंहाच्या गुहेत

साधू
*****
चिलीमीचे कश भरत ते होते
सवे काही बं बं घुमत ते होते
अध्यात्म तयांचे असले कसले
मजला मुळीच कळत नव्हते

जरी या जगाचे काहीच तयाला
सोयर सुतक मुळी ते नव्हते
भस्म देहावर टिळा भालावर
डोई वेढलेले जटाभार होते

गूढ शब्द काही ओठात तयांच्या
डोळ्यात जग वेगळेच होते
कुणी पोटभरू खरे कुणी होते
धुम्री मस्त कुणी त्यांचे तेच होते

विक्रांत तयाला नमितो दुरुनी
आग हाती घ्याया सांगा कोण जाते

पावसाच्या वर्षावात न्हायला आपल्या सगळ्यांनाच आवडतं. पण मी तुम्हाला आता एक असा खरा घडलेला प्रसंग सांगणार आहे, ज्यात अशा एका गोष्टीच्या वर्षावात काही जणांना न्हायचा योग आला होता, ज्याची कोणी स्वप्नातसुद्धा कल्पना करू शकणार नाही.

काही किस्से शेअर करतो, विथ डिसक्लेमर - नाव-संदर्भ बदललेले आहेत.

पहिला किस्सा क्रमांक १

नवीन जॉब, नवीन ऑफिस, नवीन कामाची जागा आणि नवीन सहकर्मचारी. प्रत्येकाची नव्याने प्रथमच ओळख होत होती. प्रत्येकाबद्दल पहिल्याच भेटीत काही ठोकताळे माझ्याकडून बांधले जात होते, मात्र त्यातील किती खरे अन किती खोटे ठरणार..., ये तो अब आनेवाला वक्तही बतानेवाला था.

पण अश्यातच मेंदूच्या टेंपररी मेमरी डिस्कवर ठसठशीतपणे कोरले गेलेले एक व्यक्तीमत्व म्हणजे प्रल्हाद सर!