बंध

दार वाजलं म्हणून काकूनं दार उघडलं. समोर सत्तर पंच्याहत्तर वय असणारी एक व्यक्ती उभी होती.
"ओळखलंस का मालती काकू? " तो हसून म्हणाला.
कापऱ्या हातानं काकूनं चष्मा लावला. पाठीचा कणा वाकल्यामुळे तिला त्याच्या उंच देहाकडे नीट बघतासुद्धा येत नव्हतं. तिनी नकारार्थी मान हालवली.
"काकू, मी शरद.. शरद सगरे, साताऱ्यात होतो तुमच्याकडे तीन वर्ष.. आता तरी आठवतंय का काही? "
काकूच्या डोक्यातल्या आठवणींची धावपळ सुरू झाली.
'शरद सगरे' हे नाव आज खूप वर्षांनी कानावर पडलं होतं. फक्त नाव नव्हे तर साक्षात ती व्यक्ती समोर उभी होती.

ती आज कित्येक वर्षांनंतर संध्याकाळी घरी होती. तिला संध्याकाळी दारात बघून नानी सुद्धा चक्रावून गेल्या. कित्येक वर्ष त्यांना ती नसण्याची सवयच झाली होती. ती, नंदिनी राजाध्यक्ष, एक यशस्वी उद्योजिका. स्वकर्तृत्वावर, स्वबळावर आज तिने अत्यंत ताकदीने स्वतःचा उद्योग फूड इंडस्ट्री मध्ये उभा केला होता. देश-विदेशात तिच्या कंपनीची उद्पादने, बाजारपेठेत दिमाखात मिरवत होती. नंदिनीला प्रश्न विचारलेले आवडणार नाहीत हे नानी ओळखून होत्या. त्यांनी चहा करायला घेतला. त्यांच्या अपेक्षेप्रमाणे नंदिनी आवरून आली. त्यांनी तिच्यापुढे चहा ठेवला. फारसा काहीही संवाद न होता चहा संपला.

अनाद आर्त साद ही, कशास आत्म ध्यास हा,
न मन पुरे न जन पुरे, कसा पुरेल श्वास हा?

नभात खेळ रंगतो, धरा तुझीच बावरी,
अचूक पेरशी कसा, चराचरात भास हा?

अरूप तू, अनंत तू, तरी तुलाच भाळते,
अरूप रूप देखण्या, अथांग रे प्रयास हा

अदेहदेहि धारणे, तुझ्या क्रिडा युगंधरा!
तुझेच नाम जोडता, अतूट हो समास हा!

नकोच ही अलौकिके, नकोत बंध पाश ही,
अमोघ प्रीत 'मल्लिका', न बंध- बंध खास हा!

कोष

जोडताना बंध सारे गुंतलो का गुंगलो
कोष रेशीम भोवताली मस्त मी सुस्तावलो

कोष सारा विणूनी होता कोण मी उच्चारलो
नाद प्रतिनाद उठता केवढा भांबावलो

देह मन नाजूक विणीला कौतुके न्याहाळलो
आरपार जाताच त्याच्या मी जरा चक्रावलो

भास आभासी किती त्या जाणीवांवर भाळलो
सावल्यांचा खेळ कळता कोष कुठला हासलो.....

मध्यंतरी रझा ऍकॅडमीने चालवलेल्या विरोध प्रदर्शनाच्या वेळेस मुंबईच्या आझाद मैदानावर जेव्हा तोडफोड झाली त्यात एक फोटो प्रामुख्याने आपल्या मनाला ठेच लावून गेला. आझाद मैदानावर असणाऱ्या हुतात्मा स्मारकाला एक इसम तोडतानाचा तो फोटो होता. हा फोटो पाहून बऱ्याच जणांना राग आला असेल, व काहींना तर अगदी आताच ह्या इसमाला पकडून हाणायला पाहिजे असे वाटले असेल.