Vaccinated
झालं बाई झालं
झालं बाई झालं
आमचं पण एकदाचं
टुचूक करून झालं
तुमच्या भाषेत vaccinated झालो
त्यांना सांगायचं तर jabbed होऊन आलो!
स्लीवलेस घातलं की
म्हणायचे दंडाधिकारी,
Vaccine च्या वेळी बघा
कशी किंमत कळली खरी!
ठणकावून सांगितले मी
लगेच कुठे मिळणार शिवून
नवा कोरा ड्रेस आणला यांनी
तेव्हा दुकानात जाऊन
किती drive आले गेले
कुणी किती केली घाई
सगळ्या जाहीराती पाहिल्या
पण कुण्णा बधले नाही
तो
तो धावत राहतो सतत, ऊन वारा पित..
आवळलेल्या मुठीत दडलेला असतो कुटुंबाचा भार..
त्याच्या करारी नजरेला ओढ असते जिंकण्याची..
बंद ओठांमध्ये लपवलेल्या कितीतरी वेदना घेऊन तो परततो घरट्याकडे..
पिलं झेपावतात त्याच्या कडे, आईचा चिरपरिचित पदर सोडून,
त्याच्या भळभळणार्या जखमांना नाकारत मिठीत शिरतात..
अन् त्या रेशीम मिठीत विरघळू लागतं बापाचं प्रेम!
Happy Father's Day! __//\\__
पाऊस
पाऊस पडतोय
झिरपतोय हळूहळू
रांगत येईल हळूच वाणसामानात
तिथून मग उद्याच्या विवंचनेतही..
पाऊस पडतोय
ओल्या भिंतीवर
चिंब भिजलेल्या आठवणी
हिरव्या होतील पुन्हा..
पाऊस पडतोय
घामात मिसळतोय
रक्तात भिनतोय
स्वेदफुलांना सुगंध येईल आता मातीचा..
"ए आमची चिठ्ठी कुठंय?", हनीने मोठ्या उत्सुकतेने विचारलं. बनीने चिठ्ठीच्या भेंडोळ्याला हात घातलाच होता आणि तेवढ्यात अनु ओरडला- "ए नको. तुमचं काही नाहीये तिथं".
"तू आम्हाला नाही लिहिलीस चिठ्ठी? आम्ही डॅडूला सांगू तुझं नाव. कट्टी जा!", असं म्हणून बनीने निषेध जाहीर केला व ते भेंडोळं शोभाताईंकडे दिलं व नेहमीच्या शिरस्त्यानुसार त्या भोकाड पसरून घरी निघाल्या.
"अरे पण, चिठ्ठी लिहिली तर समजायला तुम्हाला वाचता तरी येतं का? हिंदी समजतं का?", इति अनु.
"हो हो. सगळं येतं आम्हाला. तुझ्या पेक्षा जास्तच. आधी अक्षर सुधार जा!", हनी ओरडून पळाली.
चिठ्ठी भाग 10 - https://www.maayboli.com/node/73448
"म्हणजे?
देवबाप्पा, कुछ कुछ होता है आणि त्याखालपासून सुरू होऊन चिठ्ठीच्या शेवटच्या टोकाकडे निर्देश करणारा बाण?
याचा अर्थ काय शेठ?"
जयंतानं असं विचारताच सगळ्यांचेच डोळे अनुकडे लागले.
अनु मात्र त्यात काय मोठंसं असा भाव चेहर्यावर आणून सांगू लागला.
छंद! या विषयावर माझ्या पेक्षा मातेकडे जास्त असेल सांगायला! माझी माता- अतिशय गुणसंपन्न. कुठं काही ओझरतं पाहीलं तरी हुबेहूब किंवा कांकणभर जास्त चांगले करायचा तिचा हातखंडा! शिवण, embroidery, knitting, crochet, drawing, हस्तकला, रांगोळ्या, पाकसिद्धी, लेखन, वाचन, teaching... म्हणजे you name it and she has it! तर अशा मातेचे आम्ही शेंडेफळ. यातील बरंच काही तिनं शिकवण्याचे प्रयत्न केले पण आस्मादिकांनी बर्याच वेळा यू टर्न करून तिचे सगळे बेत यशस्वी रित्या हाणून पाडले!
(जनता curfew विशेष)
"हॅलो.. हं आई. हो मीच बोलतेय. एवढ्या रात्री म्हणजे काय? अगं, तुला तर माहितेय ना कोरोनाच्या सुट्ट्या सुरू आहेत ते. नाही सण नाहीये हा पण सुट्टी तर आहे बै.
आता उद्या नाही का तो जनता curfew करायचा आहे. नाही उपवास नाही गं, असता तर बरं झालं असतं खरं, पण ते कुठं नशिबी! मलाही तुझ्या जावयाने curfew म्हणजे दिवसभर काहीही न बोलता कामं करायची असं सांगितलं. पण मग कामवाल्या मावशीने सांगितले-
स्त्री जन्मा-
अंगावर फुलतात तिच्या
घामाचीच फुले
व्यथा जरी गं पोटात,
ओठी वात्सल्यच उले
पडझड तन मनी,
वाट जाहली दुर्गम,
रक्ताळले कण कण- ती चालतीबोलती जखम!
प्रेम-माया अगणित-असंख्य उधळूनही ती धनी!
जोडे करी कातड्याचे, तरी जग तिचेच ऋणी ...
