मी मायबोली वर लिहायला सुरुवात केली त्या अगोदर जवळ जवळ दोन तीन महिने इथले लेख वाचत होतो आणि त्यानंतरच सदस्य झालो, त्याचे कारण म्हणजे इथले अभ्यासपूर्ण लेख आणि ती लिहिणारी जगभर पसरलेली समस्त मंडळी जी उच्च विद्या विभूषित असून त्यांची मते आणि एखाद्या विषयाचे विश्लेषण करण्याची त्यांची हातोटी ही खरोखर वाखणण्याजोगी आहे म्हणून.
मी लिहायला सुरुवात केली ती अभिजात पाश्चात्य संगीत आणि त्यातले ब्रह्मा, विष्णू आणि महेश म्हणून ओळखले जाणारे बाख, बिथोवन आणि मोझार्ट यांची ओळख आणि त्यांच्या रचना याबद्दल.
थेट हृदयाचा ठोका होत मन तृप्त करणारा तबल्याचा ठेका आणि द्रुत लयीत जुगलबंदीचा शेवट करताना एका उन्मनी अवस्थेत मानेला वारंवार झटका दिल्याने लयीत डोलणारे डोईवरचे केस... तबलानवाज उस्ताद झाकीर हुसेन यांच्या रसिकजनांच्या मनांवर ठसलेल्या प्रतिमा...
नमस्कार! ह्या वर्षी सप्टेंबर महिन्यात दक्षिण-मुंबईच्या NCPA ला जाउन एक अनोखी मैफल आणि त्याची पूर्व-तयारी अनुभवण्याचा योग आला. कलाकार होते उस्ताद झाकीर हुसैन आणि पाश्चात्य ऑर्केस्ट्रा कंडक्टर झेन दलाल.
त्याबद्दल डायरीच्या थाटात लिहिलेले हे अनुभव:
दिवस पहिला - २२ सप्टेंबर
नमस्कार,
नुकतेच एक जुने हिंदी भक्तीगीत ऐकायला मिळाले.
मुझीमे रहके मुझीसे दूर,
ये कैसा दस्तूर रे मालिक ये कैसा दस्तूर
मायबोली शीर्षकगीताच्या निमित्ताने एकत्र आलेल्या मायबोलीकरांचा, त्यांच्या सहभागी कुटूंबियांचा सूरेल प्रवास पुढे चालू रहावा या विचारातून 'सूरमाय' हा संगीत गृप फेब्रुवारी २०१२ मध्ये स्थापन केला गेला. मायबोलीकर आणि सप्तसूर यांचे मिश्रण खेरीज सप्तसूर हेच माय बाप असे मानणारा समूह या अर्थी- 'सूरमाय'
आर् डी बर्मन अर्थात पंचम ह्यांच्या उमद्या संगीताबद्दल, त्यातल्या चांगल्या-वाईट गोष्टींबद्दल चर्चा .. 
विशेषतः जुनं संगीत ऐकलंच नाही, आवडतच नाही असं म्हणणं असणार्‍यांसाठी .. 
समूहात राहून एका ठराविक साच्यात आयुष्य जगायचे हा माझा स्वभाव नाही. एकतर आपण स्वतःचे व्यक्तिमत्व विसरून जातो आणि दुसरं म्हणजे आपला वैयक्तिक विकास काहीच होत नाही. अमेरिकेत बऱ्याच भारतीय विद्यार्थ्यांचे असेच काहीतरी असते. सोमवार ते शुक्रवार विद्यापीठात काम केले की वीकेंडला पार्टी करायची. फार-फार तर पब्स आणि डिस्को मध्ये जाऊन यायचे आणि उरलेला वेळ आपण जाऊ ती जागा न पाहता त्या जागेत स्वतःचे हवे तेवढे फोटो काढून फेसबुकवर टाकायचे!
