तत्त्वज्ञान

कधीकधी मी हळवा होतो

बघुनी देव दानवांत

का उगविली हि बीजे तू ?

अर्धपोटी मानवात

कधीकधी मी कठोर होतो

बघून साऱ्या वेदनांना

भळभळ त्या वाहत असतात

पण पुन्हा करतो सुरुवात

कधीकधी मी हळहळतो

कोमेजल्या कळ्या बघुनी

नव्या उमलताना बघून

त्याला करतो कुर्निसात

कधीकधी मी बिथरतो

भविष्यकाळ चिंतूनि

कल्पनांच्या माध्यमातून

पेटवतो नवी वात

कधीकधी मी शोधतो

हरवलेली जुनी वाट

मिट्ट काळोख दूरदूर

आता हीच माझी वहिवाट

हीच माझी वहिवाट ....

सुखाच्या सीमेवर दुःखांची घरे वसतात

तुम्ही हसा प्रसन्नतेने ,मग बघा आजूबाजूला कश्या चीता पेटतात

तुमच्या हसण्याची किंमत , तुम्हालाच ठाऊक नाही

तुम्हाला हसताना बघून, त्यांचं स्वतःच कामच होत नाही

त्यांचं खिन्नपण जणू तुमच्याशीच निगडित असतं

वाया घालवत असतात वेळ , हळूहळू प्रारब्ध बदलत असतं

रोवूनीया झेंडे कैक , कैफ मिरविती एकमुखाने

एक हास्याची लकेर मात्र , सारं काही उधळत असतं

कोण कुणाच्या मनी वसला , तरीहि गवसत नाही कुणाला

फक्त एका हर्ष होता , सारे बैसती पुसत दुःखाला

षड्रिपूंच्या विळख्यात सारे ऎसेकाही गुरफटलेले

पुन्हा तेच अगम्य कोडे

प्रेम कोडगे घेऊन फिरलो

कुठे कुठे शोधले तुला सखे ?

वैतागून हळूच पिवळा झालो

तू नाही भेटली तरीही

शोधली तुला अर्धांगिनीत

भेट अधुरीच राहिली आपुली ,

शोधून पुरता अर्धा झालो

अर्थ अनर्थ घेऊनि सारे

गहिवर आला स्वप्नाचा

माळ फुलांची सुकून गेली तरीही

सुवास दरवळे प्रेमाचा

{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}

सर्पणाला एकदा पालवी फुटली

त्यालाही जगण्यात मजा वाटू लागली

सर्पणच ते चुलीत जळायचेच होते

इतरांसारखेच राख होऊन वर जायचे होते

प्रेतांच्या ढिगाऱ्यात असेच पडून होते

स्वगत सर्पणाचे ==

फुंकलास का जीव तू या शुष्क देहात ?

कधी राख होईन , हि भीती मनात

पुन्हा जन्म घेऊनि काय रे तो अर्थ

जगावे वाढावे ते कोणा प्रित्यर्थ ?

उभा जीव अमुचा तुझ्या लेकरांशी

ती खेळती नित्य आमुच्या जीवाशी

कुणी तोडे पान, कुणा आवडे फुल

कुणी घेई जीव ,पेटवण्यासाठी चूल

किती देऊ फळे , जरी आमुची बाळे

नका करू ओ प्रकाश

मला राहू द्या अंधारात

मी माझ्या काळोखात

सुखा सुखे उभा

दूर लावा तुम्ही दिवे

तेल टाका त्या दिव्यात

काढा वात ती बाहेर

माझं अंधार माहेर

दिवे लावून शोधता

दिवे पाहून शोधता

तरी सापडत नाही

तुम्हा हवा तो रस्ता

इथे अंधार माखला

मी अंधार चाखला

वाट चालता चालता

सारा रस्ता एक झाला

{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}

प्रेरणा - विदूषक (जी.ए. कुलकर्णी)

बिग बॉस दोन चा पहिला धागा जवळजवळ दोन हजार प्रतिसाद झाले आहेत।
पुढील चर्चेसाठी हा धागा माझ्यातर्फे तुम्हाला भेट।
माझे मत वैशाली ला - तीच जिंकणार।।।

तुकाराम शूर भला

अर्पि सर्वस्व विठूला । तुकाराम शूर भला ।
संग जडता विठूशी । देवभक्त एक काला ।।

गुजगोष्टी करी प्रेमे । कधी रुसवे फुगवे ।
देव ओढितो जवळी । भक्तरायाते बुझावे ।।

आनंदाची परिसीमा । सख्यप्रेमा ये भरती ।
देव अचंबित होती । ऋषि मौन धरीताती ।।

नाकळेचि भक्तीसुख । योगी शिणले बहुत ।
ज्ञानमार्गी वंदिताती । निर्गुणचि गुणा येत ।।

..........................................................
बुझावणी करणे... समजूत काढणे

.................................

सलमान करतो ती श्टाईल

त्याने चड्डी घातली काय

नि तो उघडा फिरला काय

कुणीच काय बी बोलायचं नाय

सलमान हाय भाय त्यो सलमान हाय

बोलायचं काय बी काम नाय

जिथं तिथं असतो त्याचाच बोलबाला

इथं कोण इचारतंय आम्हाला

साधं कुत्रं ओळखत नाय साला

मी पण एकदा अंगावरती

नाव कोरलं सल्लू

शर्ट काढूनि फेकून दिल्ल्ल

नि बाहेर पडलो हल्लू

वाटलं कुणीतरी आयटम साल्ली

बॉललं हन्नी हन्नी

बोलताक्षणी फिरवू तिल्ला

गल्लीबोळी वन्नी

फिरून चटकून गाव हुंगलं

नाय भेटली कुणी मन्नी ,

रमू नको या जगात

दुःखांचा राजा तू

दुःख कनवटीला असे

घे दुःखांची मजा तू

विरह असो , प्रेम असो

असो प्रेमाचा भंग तो

कुणीही तुला काही म्हणो

तू मात्र अभंग हो

जळो कुणी , कुणी मरो

जगण्यात काय ते

जळीस्थळी दुःख ज्याला

त्याला मरण्यात काय ते

दुःख दुःख दुःख

कुणी पहिले नसेल ते

सुख सुख सुख

कुणी स्पर्शिले नसेल ते

वंद तू धर्मास या

कर्माचे मर्म जाण

मोक्ष असा ना मिळतो

विरहाचे कर्मकांड

अंतरी तू शोध घे

विरहाचे काय ते

सोड वस्त्र देहाचे

आत्म्याचे पाय ते