अंगोला

आफ्रिका असा सरसकट शब्द आपण वापरत असलो तरी हा फार मोठा खंड आहे आणि त्यात तितकीच विविधताही आहे. त्यातही पूर्व आफ्रिका, पश्चिम आफ्रिका ( हे दोन्ही सब सहारन भाग असले तरी ) मधेही खुप फरक आहे.

पूर्व आफ्रिकेत म्हणजे केनया, टांझानिया आणि युगांडा मधे पूर्वापार पर्यटक जात आहे, त्यामूळे त्यांना मिळणार्या
सोयी तर उत्तम आहेतच शिवाय स्थानिक लोकांना पण पर्यटकांची सवय आहे. त्या मानाने पश्चिम आफ्रिकेत
या सोयी तितक्याश्या उपलब्ध नाहीत.

आता आता कुठे या देशात पर्यटक यायला लागले आहेत.

केनयात असताना, या सुखसोयी असल्याने माझे भरपूर भटकणे झाले. शिवाय तिथला भारतीय प्रभाव हा एक

लुआंडा हि अंगोलाची राजधानी. महत्वाचे बंदर आणि विमानतळही. इथल्या समुद्राजवळ एक खास भौगोलीक रचना आहे. जमिनीची एक चिंचोळी पट्टी समुद्रात दुरवर गेलेली आहे ( गूगल अर्थ वर अवश्य बघा.)
चिंचोळी म्हणालो तरी ती बरीच रुंद आहे. तिच्यावर अनेक हॉटेल्स आहेत. माझ्या माहितीतले एकमेव भारतीय हॉटेलही तिथेच आहे.

त्या चिंचोळ्या पट्टीच्या पश्चिमेला नेहमी असतो तसा बीच आहे. वाळूचा रंग अबोली आहे. तिथल्या समुद्रावर मोठमोठ्या लाटा येत असतात. कुठल्याही समुद्रकिनार्‍यावर असतो तसा तिथे धिंगाणा चालू असतो.

या चिंचोळ्या पट्टीच्या पूर्वेला एक लगून सारखा भाग आहे. त्याचा किनारा बांधून काढलेला आहे.

मी मागे लिहिले होते कि आमच्या कॉलनीत एक मोठी बाग तयार करायला घेतलीय. गेल्या रविवारी गेलो तर तिथे भरभरुन फुले फुलली होती. खरं तर इथे सगळीकडे वाळवंटच आहे पण त्यामधे ज्या मेहनतीने
फुले फुलवली आहेत त्याला खरेच तोड नाही.

मी किती वेळ तिथे रमलो होतो, त्याचा पत्ताच लागला नाही. मन अगदी तृप्त झाले.
आणि मग माझी तृप्ती तुम्हा सर्वांना वाटून टाकावी म्हणतोय....

1

आपल्याकडे दुर्मिळ असलेला गोरखचिंच हा वृक्ष, इथे अंगोलात नाक्यानाक्यावर दिसतो. इथे तो असतो बाओबाब.
याचा आकारच अनोखा असतो. नीट बघितल्यास बुंध्याच्या पसार्‍याच्या तूलनेत वरचा पर्णविस्तार छोटा वाटतो.
आपल्याकडे पुराणात जो कल्पवृक्ष म्हणून गौरवला आहे तो कदाचित हाच असावा. कारण खाद्य गर असलेली फळे, सालीच्या वाखापासून मिळणारे धागे, पाण्याची गरज भासल्यास खोडातून पाणी आणि इतकेच नव्हे तर विशाल खोड कोरून आत निवारा.. अशा सर्वच गरजा हा बाओबाब पुरवतो. इथे त्याला पवित्र मानतात.

माझ्या घराजवळच्या एका वृक्षाचे खोड ५ मिटर व्यासाचे आहे. त्या एकाच झाडाच्या सावलीत अख्खा बाजार भरतो.

किलांबा हि अंगोलातली एक गृहवसाहत. ( अशा अनेक आहेत. ) चिनी सरकारने बांधलेली हि वसाहत,
काहि आकसापोटी नेटवर घोस्ट वसाहत म्हणून प्रसिद्ध आहे.
मी स्वतः गेल्याच आठवड्यात इथे रहायला आलो. काल एक समविचारी ( अविचारी म्हणा हवं तर ) मित्र भेटला आणि हि वसाहत आम्ही पायी पायी फिरत पिंजून काढली. एरवी गाडीतून जाताना हे सगळे नीट बघता येत नाही.

आणि खात्री पटली कि भुतं वगैरे काही नसतात. ( माझ्यासारखे सुपरभुत आल्यामूळे पळून गेली का ? )

गेल्याच वर्षी हि वसाहत खुली झाली. एवढी वसाहत भरायला वेळ लागणारच. सध्या नवनवीन कुटुंब दाखल होत

नमस्कार मंडळी,

अंगोलातून बस्तान हलवायची वेळ जसजशी जवळ यायला लागलीये तसं इथून इथलं अस काहीतरी घेऊन जाता आलं तर बरं असं वाटू लागलंय.......डोळे रस्त्यावर विविध गोष्टी शोधायला लागले.....आणि एका लाकूड काम करणार्‍या माणसावर येऊन थांबले...त्याच्याकडून मित्र मंडळींसाठी करून घेतलेले हे काही नमुने.....
हे सर्व नमुने त्याने अ‍ॅकेशिया च्या लाकडापासून तयार केले आहेत. त्यावर ऑईल बेस्ड रंग देऊन चमक येण्यासाठी काळ्या रंगाचं बूटपॉलिश मारलं आहे.

(१)

(२)

निसर्गाबद्दल लिहायचे म्हणून जरा निवांतपणे लिहायला घेतलेय आणि तसा निसर्गाला पण
भिडायला मुरायला वेळ द्यायला हवा ना !

मी इथे आलो तो दिवस दक्षिण गोलार्धातला सर्वात लहान दिवस होता, त्यामूळे सूर्य लवकरच
मावळला आणि एक देखणा सूर्यास्त बघायला मिळाला. वाळवंटातील सूर्यास्त हि एक खास
पर्वणी असते. इथली वाळू, अगदी मुलायम असल्याने दिवसभर आसमंतात उडत असते, आणि
संध्याकाळच्या वेळी ती आभाळात अनोखे रंग भरते. अबोली रंगाच्या वाळूमूळे, आभाळही
निळसर किरमीजी रंगाचे दिसले, सूर्याचे बिंब जरा जास्तच केशरी दिसू लागले, दुसऱ्या दिवशीचा
सूर्योदय पण तसाच देखणा होता.