नटराज

नटराजा ये करीत तांडव ।
परि हृदयी मम असु दे मार्दव ।।
नटराजा ये दैत्या मारित-
-आतिल, सत्वा ये साकारित ।।
धुधुकारे तव हाती फणिवर ।
शोभे माथ्यावरि रजनीकर ।
नागासम त्या दे चपळाई ।
वृत्ति शांत चंद्रासम देई ।।
नटराजा ये मुक्त जटांनी ।
ऊर्जेच्या अन् विविध छटांनी ।
नटराजा ये सुनृत्यमुद्रा ।
जाळित ये अंतस्थ अभद्रा ।।
डिमडिमतो डमरू तव हाती ।
वामकरी ज्वाळा धगधगती ।
डमरूसम दे यत्न अनाहत ।
ज्वाळेसम शुद्धी अप्रतिहत ।।
नटराजा तव नर्तनमात्रे।
लयास जाती वैश्विक गात्रे ।
नवसृजनास तुझा अभयंकर ।
ब्रह्मयास वरदान परात्पर ।।
नटराजा तव मूर्ति मनोहर ।
पौरुष अन् लास्याची मोहर ।

आपल्याकडे दुर्मिळ असलेला गोरखचिंच हा वृक्ष, इथे अंगोलात नाक्यानाक्यावर दिसतो. इथे तो असतो बाओबाब.
याचा आकारच अनोखा असतो. नीट बघितल्यास बुंध्याच्या पसार्‍याच्या तूलनेत वरचा पर्णविस्तार छोटा वाटतो.
आपल्याकडे पुराणात जो कल्पवृक्ष म्हणून गौरवला आहे तो कदाचित हाच असावा. कारण खाद्य गर असलेली फळे, सालीच्या वाखापासून मिळणारे धागे, पाण्याची गरज भासल्यास खोडातून पाणी आणि इतकेच नव्हे तर विशाल खोड कोरून आत निवारा.. अशा सर्वच गरजा हा बाओबाब पुरवतो. इथे त्याला पवित्र मानतात.

माझ्या घराजवळच्या एका वृक्षाचे खोड ५ मिटर व्यासाचे आहे. त्या एकाच झाडाच्या सावलीत अख्खा बाजार भरतो.