मायबोली गणेशोत्सवाच्या धूमधामीतही तिचं मन थाऱ्यावर नव्हतं. कारणही तसंच होतं. १०० आकडा तिच्या नकळत गाठलाच होता. त्याच विचारात तिने संयोजकांच्या धाग्यावर नो मैदा, नो शुगरचा संकल्प लिहून टाकला. ‘त्या निमित्ताने शंभरातले काही तरी कमी होतील’’ तिने विचार केला.
——
नीट चाललेल्या संकल्पाला ग्रहण लावण्यासाठीच की काय आज नवऱ्याने तिच्या आवडीच्या करंज्या आणल्या. ‘प्रसाद म्हणून खाव्याच लागणार’ असा विचार करत पाच सहा करंज्या ताटलीत घेत ती मायबोली चाळू लागली.
लागलेले साहित्य-
१ टोमॅटो डोक्यासाठी
१ सफरचंद पोटासाठी
२ गाजराच्या चकत्या कानांसाठी
१ गाजराचे डोके मुकूट म्हणून
२ लवंगा डोळ्यांसाठी
१ मिरची सोंडेसाठी
मला इथे खूप छान छान प्रवेशिका द्यायच्या होत्या पण अजिबात वेळ मिळत नाहीये. इतके पॅक दिवस असताना पण कशी का होईना एखादी तरी प्रवेशिका द्यावीच वाटावं इतके सुंदर आणि कल्पक उपक्रम यावेळेला आहेत. संयोजकांचं खूप कौतुक आणि मनापासून आभार.
पाल्याचे नाव - रिदीत गोडबोले (राघव)
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत- प्रिंटआऊट काढुन आणणे
लेकाला वयाच्या दुसर्या वर्षापासुनच अग्निशामक गाडीचं फार अप्रूप आहे. त्याने या प्रवेशिकेसाठी तीच त्याची लाडकी गाडी निवडली.
मला स्वतःला या उपक्रमाबद्दल कन्फ्युजन आहे की चित्रं काढुन रंगवायचं आहे की नुसतंच रंगवायचं आहे म्हणुन सध्या रंगवलेल्या चित्राची प्रवेशिका देते आहे. नियमात बसत नसेल तर त्याला चित्रं काढुन रंगवायला सांगेन.
पाल्याचे नाव - रिदीत गोडबोले (राघव)
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत- प्रिंटआऊट काढुन आणणे
आपण जरी 'मारियो' ला गेम मधे पाहिलं असलं तरी माझा लेक त्याचे विडिओ बघतो त्यामुळे हेच माझं आवडतं कार्टुन आहे म्हणाला.
मला स्वतःला या उपक्रमाबद्दल कन्फ्युजन आहे की चित्रं काढुन रंगवायचं आहे की नुसतंच रंगवायचं आहे म्हणुन सध्या रंगवलेल्या चित्राची प्रवेशिका देते आहे. नियमात बसत नसेल तर त्याला चित्रं काढुन रंगवायला सांगेन
टिप - अजॅक्सचीz एरर येत असल्याने शब्द्खुण दिलेली नाही. कविन ची आयडिया वर्क होतेय.
मुलाचे नाव - रिदीत गोडबोले (राघव)
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत - गणपतीचे चित्र काढुन देणे आणि सांगितलेली अक्षरे देवनागरीत लिहुन देणे (गणपती बाप्पा मोरया)
काहीच सुचत नाहीय. सगळीकडे फक्त अंधारच अंधार. कानावर फक्त पाण्याचा आवाज पडतोय. मनाला एक अनामिक हुरहूर लागून राहिलीय. तेवढ्यात दरवाजा उघडला जातो..समोर ती दिसते.
मी भावनातिरेकाने तिच्या कुशीत शिरते. तिला विचारते - 'कुठे असतेस गं आई, मला गरज असते तेंव्हा कुठे जातेस? मला खरंच वाटलं या अंधारात एकटीच चाचपडणार मी'....
ती किंचित हसते, डोक्यावर हात ठेवून म्हणते "देहाचा दरवाजा उघडलास तेंव्हा सगुणातली मी दिसले, मनाचा उघडशील तेंव्हा समजेल की मी तुझ्या अंतरातच आहे, मग कसला अंधार आणि कशाचं एकटेपण?"
'कविता'
तुझ्या चाहुलीचा
रक्तिमा गाली
तुझे भास स्पर्श
तुझ्या चांद वेळी
तुझे हसणे ते
किती शब्द वेडे
झरावे ओठातुनी
तुझे गीत थोडे
तुझ्या धुंद श्वासात
क्षण मी गुंफते
अन् नकळत
तुझी कविता जन्मते
- प्रियांका विकास उज्ज्वला फडणीस.
______________________________________________
'तू दिलेला चंद्र'
तू दिलेला चंद्र सख्या
घट्ट उराशी जपलेला
किती घेतली त्याची काळजी
तरीही थोडा कोमेजला
कारण पुसले जेंव्हा त्याला
खिन्न उदाससा तो हसला
दावला त्याने आरसा मज
अगदी माझ्यापरी दिसला
तू दिसताच खुलला चेहरा
म्हणाला आता पहा स्वत:ला
फार काही बदलल नाहिये तुमच्या जाण्याने....
आता मेसेज होतात कमी नी फोनच जास्त
तरीही बिल आता आटोक्यात असतं
थँक्स, सॉरी चा रतिब लावलाय
पण शिव्या घालायला कोणीही नसतं
दिवसभर चहाचे लाखो कप रिचतात
एका कंटीगसाठी भांडणार्यांना फिदीफिदी हसतात
गाडीतलं पेट्रोलही टाकीभर वाहतय
वीकेंड असेच रूममध्ये पडल्या पडल्या संपतात
मॉलमधे आवडेल ती गोष्ट माझी होतेय
तुळशीबागेतली बार्गेनिंग मलाच वेडावतेय
वस्तू माझी, इच्छा माझी कोणाचाही कल्ला नसतो
कोणास ठाऊक चॉईस तरीही अनोळखी का वाटतेय
लंचमध्ये डब्बा आता शेरिंगविनाच संपतो
नाक्यावरला वडापाव कधी कधी खुणवतो
एका वडापावची ऑर्डर मोठ्या तोर्यात देते
गुरू ठाकूरची क्षमा मागून... खेळ मांडला...
संदर्भ : http://www.maayboli.com/node/35791
तुझ्या काळेवाडी कोणी सान थोर न्हाई
साद प्रेक्षकमाऊलींची तुझ्या कानी जाई
तरी देवा संपनाही सिरियल कशापायी
हरवली कथा त्यात काही लॉजिक नाही
चवताळून खरडतो बाफ मायबापा
माबोवरी धागा पेटला
छळ मांडला ...... छळ मांडला... छळ मांडला
माई आजी, ज्ञाना सवे ती कुहू नि प्रभुटला
राजवाडे कंपनीने छळ मांडला
सोडूनी कामधाम हिंडे वल्लभ आणि दिग्या काका
माझ्याच टिव्हीने माझा छळ मांडला…
हरवली अमेरिका अशी आधार कुणाचा न्हाई
तुटलेल्या हृदयाने घना लॅपटॉप फॉर्मॅटींग करी
बळ दे बघायाला, संयमाची ढाल दे
आधी हे वाचलय का?
http://www.maayboli.com/node/36279
----------------------------------------------------------------------------------------
आल्या आल्या तूला खिडकी बाहेरचा पाऊस न्याहाळताना पाहिलं आणि वाटलं चार वर्षमागे फ़िरवावं आयुष्य.तीच तू, तोच मी आणि तसाच हा पाऊसही.
आपली पहिली भेट. तुला सांगू त्या दिवसाआधी मला पाऊस कधीच नव्हता आवडला. पण त्यादिवशी रिक्षात भिजायला लागू नये म्हणुन तू आत सरकता सरकता तुझ्याही नकळत मला खेटून बसलीस आणि तेंव्हा पासून मला पाऊस अचानक आवडायला लागला. तो नसताच तर तुझं बावरलेलं ते रूप मला इतक्या जवळून पहाताच आलं नसतं.