गझल

संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित

अमेठीची शेती

सांगा कशी फ़ुलावी, तोर्‍यात कास्तकारी
वाह्यात कायद्यांच्या लोच्यात कास्तकारी

देशात जा कुठेही, भागात कोणत्याही
सर्वत्र सत्य एकच; तोट्यात कास्तकारी!

झिजत़ात रोज येथे, तिन्ही पिढ्या तरी पण;
दारिद्र्य-अवदसेच्या विळख्यात कास्तकारी

कांदा हवा गुलाबी, स्वस्तात इंडियाला
जावो जरी भले मग, ढोड्यात कास्तकारी

पोसून राजबिंडे; आलू समान नेते
उत्पादकास नेते, खड्ड्यात कास्तकारी

संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित

संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित

धागा संपादित केला आहे! धागा संपादित केला आहे! धागा संपादित केला आहे!

मानायचो मी ज्यास माझा आरसा
पारा उडाला नेमका त्याचा कसा?

चिरकाल टिकणारे असे तू दु:ख दे
नाही मला दुसर्‍या कशाची लालसा

केले जरी हे विश्व पादाक्रांत मी
नाही कुठेही उमटवू शकलो ठसा

दगडास आपण ह्याचसाठी पूजतो
उरला कुठे आहे स्वतःवर भरवसा

आलो तुझ्या दारी भिकार्‍या ‌सारखा
काळोख मी, तू दे मला चांदणपसा

झोपेल हे मन शांतचित्ताने अता
होणार आहे राज्य त्याचे खालसा

मौनातुनी संवाद चाले आपला
वाती-दिव्याचा चालतो अगदी तसा

स्वागत असे तू संकटांचे कर जसे
फुलपाखरांना फूल म्हणते या... बसा

तू पाहिले वळूनी, मी थंड-गार झाले
तू चार वार केले, मी पार ठार झाले...

आवार ना कुठेही लाचार भावनांना....
केला विचार मी ही, पृथ्वीस भार झाले....

शोधू कुठे कशाला, माणूस सोबतीला???
माझ्यात गाव आहे, मी सावकार झाले....

झाला पगार नाही, कामे किती करावी???
सोडून नोकरी ती मी ही पसार झाले....

-मधुरा कुलकर्णी.

संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित
संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित

*--------------------------------*
सगळे कसे अताशा.............
*--------------------------------*
सगळे कसे अताशा, छान चालले होते
जखमांना काळाचे, मलम लावले होते !
*
सूर जुळले नसतील, ताल बरोबर होता
मुखड्यातून तू मजला, सहज गाळले होते !
*
पेल्यातुन घेतो पण, नशा तसली नाही
घोट-घोट नजरेचे, व्यसन लागले होते !
*
भुतकाळाचा बटवा, उघडून बसलो असता
कप्प्यात सा-या अश्रू, सहज दाटले होते?
*
कट्टी करून जेंहा, दूर आपण झालो
गप्प रहायाचे मी, वचन पाळले होते.
*
-डॉ अशोक

आता सुरू नव्याने...
(तरही गझल- एक प्रयत्न)

वाटेत वाटले ना, पूरे प्रयास झाला
आता सुरू नव्याने माझा प्रवास झाला

त्यांचेच बाण होते, त्यांचीच सांत्वने ही
तो श्रीहरी असावा, तो का हताश झाला?

स्वप्नात काल माझ्या, येऊन ती म्हणाली
"पाहून आपल्याला, चंद्रास त्रास झाला !"

सारे खरे असावे, की ते मिथ्याच होते?
ओठावरी मधाचा, भुंग्यास भास झाला !

हा डाव आज तू ही, खेळून घे "अशोका"
हारून तू म्हणावे, हा ही झकास झाला !
-अशोक
(मतल्यातली दुसरी ओळ: श्री सारंग भणगे यांचे सौजन्याने)