पौर्णिमा
पौर्णिमेचा चंद्र (मंदाक्रांन्ता वृत्त)
(मंदाक्रांता वृत्त -गागागागा लललललगा गालगा गालगागा )
आकाशाशी धुरकट असा पुंजका काल होता
त्याच्यापाशी चमकत उभा पांढरा गोल होता
चांदी काही अविरतपणे पेरली तारकांनी
अंधाराला विरळ करण्या यत्न केलेच त्यांनी...
स्वर्गी जेव्हा फ़िरत असतो हा सखा चांदण्यांचा
कंठी त्याच्या गडद दिसतो हार मोती मण्यांचा
अंगी वस्त्रे तलम असती शुभ्रवर्णी ढगांची
कोणालाही भुरळ पडते पौर्णिमेलाच त्याची....
पाणी थोडे खळखळत होते नदीतील जेव्हा
वारा वेडा दरवळत होता वनी सौम्य तेव्हा
पाने काही रजतकण हातामधे घेत होती
झाडांखाली निळसर अशा तेवल्य़ा कैक वाती....
थोडे थोडे धुसर दिसले चांदणे पेटलेले
त्रिपुरी पौर्णिमेचं दीप-दर्शन
( यम बोलला वडाला)
( यम बोलला वडाला)
वटपौर्णिमेच्या भल्या सकाळी
बायकांच्या आधी यमच आलेला पाहून
वडाला विस्मय वाटला.
पानांची सळसळ करत बोलला यमाला
काय रे यमा, कलियुगात
सत्यवान शोधतो आहेस का सावित्री?
यम लाजत लाजत बोलला
मला वटसावित्रीचं व्रत बघायचं आहे.
वड त्राग्याने म्हणाला,
बाबारे, आजचा एकच दिवस माझ्या धंद्याचा
तू इथे बसलास तर बायका आणि भटजी
कशाला येतील इथे?
यम बोलला वडाला
पूजा तर बघेनच आणि
फांदीही दे एक मला.
वड खो खो हसत म्हणाला,
तू फांदी घेऊन करणार काय?
तुला नवरा म्हणून मागणारी आहे तरी कोण?
यम बोलला... मला नको रे,