नातीगोती

........पांगळं सिंहासन.......

दुपारची झोप घेणं हा आता माझ्या रविवारच्या दिवसाचा एक भाग बनला होता.
वसूच्या हातचं सुंदर जेवण जेवल्यावर झोपेवर ताबा मिळवणं म्हणजे महा कठीण काम.
अशी बायको मिळायला नशीब लागतं....
बिछान्यावर पडलो आणि डोळा लागला.मधून कुठून तरी कसली तरी कुजबुज ऐकू आली तेव्हा जाग आली.
डोळे न उघडता आवाजाचा अंदाज लावता येतो का ते पाहूया म्हटले...
अरे ह्या तर साहेबांच्या पत्नी....माया वहिनी.....पण ह्या हे असं का सांगत्यात वसूला....
"नवरा असा हातात असावा...आमच्या ह्यांच्यासारखा.मी सांगते तुला वसू,

..... सावळं सौभाग्य......

आज कामात काही लक्ष लागत नव्हतं. डोक्यात नुसता तोच विचार येत होता. काही केल्या विसरायला होईना. जोशी म्हणजे तसा एकदम कमाल माणूस. दिसायला एखाद्या नटासारखा. गोरा, अंगाने बरा, कसला आजार नाही, काही दुखणं नाही. घरची परिस्थिती तर अशी की, देवाने दिलेलं घरात मावत नव्हतं आणि वस्तूंची गर्दीच इतकी की, हवं ते नेमकं हवं तेव्हाच गावत नव्हतं.त्याचे वडील म्हणजे गावाचे सरपंच. त्यामुळे मुळातच घरात सुबत्ता होती. पण जोशी स्वत:ही खूप कर्तबगार होता. हुशार होता.

अचानक एका दिवसासाठी तो गावी गेला आणि लग्न ठरल्याची खबर घेऊनच मुंबईला परतला.

कलिंदनंदिनी वृत्तातली पहिलीच बाल- गझल.... माझ्या बाळासाठी ...

तुझे लहान ओठ का खट्याळ होत फाकती
बघून आज स्तब्ध मी तुझ्या नव्या करामती

दिव्यादिव्यात पेटली कितीतरी निरांजने
शशी रवी तुझ्यासमोर रोज होत आरती

तुला दिलाय जन्म मी कि तू मला , न आकळे
तुझ्यासवे मलाच बाल्य लाभले शरारती

कणाकणात जाणवे तुझाच स्पर्श रेशमी
चिऊ मन्या तुझ्याचभोवती हसून नाचती

पहिलाच प्रयत्न होता. पुन्हा लिहीन मराठीची सवय छान जात चालल्यावर. सध्या माघार घेतेय.

४-१० वर्षाच्या लहान मुलांची कॉमन बारिकसारीक आजारपण, दुखणी, जखमा इ इ बाबत अनुभव आणि त्यावर सहज उपलब्ध असलेले घरगुती उपचार -

लहान मुलांच्या, म्हणजे वय वर्षे ४ ते १० या वयोगटातल्या मुलांच्या, खाण्याच्या सवयी, आवडी निवडी इ इ बद्दल इथे लिहा. माझ्यासारख्या बर्‍याच पालकांना खुप मदत होइल.

मुलांच्या खाण्याच्या आवडी निवडी इथे या विषयावर थोडी चर्चा झाली आहे, पण ते 'गप्पांचे पान' आहे त्यामुळे चर्चा वाहुन जाईल.

धन्यवाद