मागच्या एका आठवड्यात लेकीच्या शाळेचा (इयत्ता चौथी) शेवटचा दिवस होता. त्यानंतर सुट्ट्या आणि परीक्षा सुरू होणार होत्या. शेवटचा दिवस म्हणजे त्या वर्षापुरते मित्रांचा निरोप घ्यायचा. म्हणून शाळेच्या गणवेषाऐवजी छान नवीन कपडे घालायला परवानगी होती. पोरगी शाळेत जाताना उत्साहात होती. परत आली ते हातात एक कागद नाचवत आली. पगाराचा चेक जसा देवासमोर ठेवतात तसे तो कागद माझ्या हातात ठेवला. कारण आपला बाप आठवणी जतन करायला त्यांचा फोटो काढून ठेवतो हे तिला माहीत आहे. आणि ईथे मुळात तो कागदच आठवणींचा होता.
काय आहे ना, उगाच नमनाला घडाभर तेल नको म्हणून मी थेट विषयाला हात घालणार आहे. तसंही, नंतर अधूनमधून विषयांतर होईलच. मग जरा अजून पुढे गेलं की विषयांतरातून 'मूळ विषय शोधा' हेही होणारच आहे. मग आतापासून कशाला वेळ असा वाया घालवू?
तर, मुद्दा असा, की माझा हा डूआयडी आहे असं तुम्हाला वाटलं तर वाटू द्या. पण मला खरी ओळख इथे देऊ नका ही विनंती. माझ्या कामाच्या ठिकाणी अडचणी येऊ नयेत यासाठी.
पहिलेच लेखन ! काही चुकलंच तर लहान बाळ समजून माफ करा ...
एक दीर्घ कथा मनात आकार घेत आहे .. तीच इथे प्रकाशित करत आहे ...कशी वाटली ते नक्की सांगावे..
मधे योग दिवस झाला तेव्हां मी कॉलेजमध्ये असतानाची एक मजेदार आठवण पुन्हा हजेरी लावून गेली.
आमच्या कॉलेजमध्ये मुलामुलींना व प्राध्यापकांना योगासानांची माहिती व्हावी म्हणून एक सत्र आयोजित केलं होतं. त्यासाठी एक योगशिक्षकआले होते. आमच्या कॉलेजचा बॅडमिंटन हॉल त्यांना त्यासाठी वापरायला दिला होता.
आमचे नेहमीचे विषय आपापल्या वर्गांमध्ये चालू होतेच. शिवाय योगाचे देखील. आमचा रसायनशास्त्राचा वर्ग चालू होता. आमच्यापैकी बरेच विद्यार्थी योगासनासाठी गेलेले होते. त्यामुळे आमचंही अभ्यासात फारसं लक्ष नव्हतं.
विषय - शाळा /कॉलेज/ युनिव्हर्सिटी
गणपती म्हणजे बुद्धीची देवता, आणि ही बुद्धी मिळवण्याची जागा म्हणजे 'शाळा'! प्रत्येकाच्या आयुष्यातलं महत्वाचं स्मरणतीर्थ.. शाळा / कॉलेजाबद्दल आपुलकी नसेल किंवा आठवणी नसतील अशी व्यक्ती सापडणं विरळाच! कोणाला शाळेने विद्या दिली तर कोणाला 'विद्या'! कोणाला शक्ती दिली तर कोणाला 'शक्ती' वगैरे वगैरे!!!
लहानपणी बागुलबुवा वाटणारी शाळा- कॉलेजे आत्ता आपल्या आयुष्यातल्या सोनेरी आठवणीं ची प्रकाशचित्रे..
तर मंडळी, मायबोली गणेशोत्सव२०१७ घेऊन येतोय दुसरा झब्बू - विद्या दे, बुद्धी दे हे गजानना अर्थात शाळा कॉलेज ची प्रकाशचित्रे
नजरखेळांचा जडला छंद
भावभावनांचे उठती तरंग
मंतरलेला सहवास धुंद
उजळून टाकीत अंतरंग
एकांती रंगल्या गप्पांना
सर कशाची येईल ना
ओठां वरल्या बोलांना
समजूनी कोणी घेईल ना
गोड अनामिक नात्यांना
ओढ मिलनाची मनांना
निसटल्या त्या क्षणांना
आठवून पहा आठवांना
―₹!हुल / १९.८.१७
प्रिय मायबोलीकर, हा माझा मायबोलीवर तसेच कुठंही जाहीरपणे लिहीण्याचा पहिलाच प्रयत्न तरी काही चुकल्यास सांभाळून घ्या, समजावून सांगा. धन्यवाद.
प्रपोज
