प्रिय नयन
आज आठवडा झाला मला इथे येऊन. पण इथे आल्या आल्या तुला पत्र पाठवायचं नाही जमलं. रागावलीस ? नक्कीच रागावली असशील. अभीला तसं बोलूनही दाखवलं असेल. ए, प्लीज रागावू नको हं !
आई,
आता मी जे लिहिणार आहे, त्यासाठी तुझ्या मनाची तयारी कशी करावी मला समजत नाही.
थेटच लिहितो.
आई गं, मी आत्महत्या करतोय.
बंगल्याच्या कंपाऊंडलगत असलेल्या झाडावरूनच तिघांनी बंगल्याचा अंदाज घेतला. रात्रीच्या गडद अंधारात बंगल्याची आकृती नक्कीच भेसूर वाटली असती पण आकाशातल्या चंद्र तार्‍यांच्या अस्तित्वाने ती भेसूरता फ़ारच कमी झालेली.
जवळ जवळ २०-२५ मिनीटं यशूची वाट बघत होते बस स्टॉपवर... दोन-तीन फोनही करून पाहिले तिला... पण ती मोबाईल उचलतच नव्हती. शेवटी कंटाळून मी ऑफिसला निघून आले.
मानसी घरात शिरली. गेले दोन दिवस अगदी जरूरीचं तेव्हढं आवरून बाबा जिथे शून्यात नजर लावून बसत होते, तिथेच आत्ताही बसले होते... आरामखुर्चीत. आतल्या खोलीत जाताना तिने आशेने बघितलं पण तिच्या नजरेला नजर मिळताच त्यांनी तोंड फिरवलं....
(रिकॆप - निलमला बसमध्ये बसवून राजेश पेपर आणण्यासाठी बसमधून उतरतो. पण परत येत नाही. प्रकरण पोलिसांपर्यंत पोहोचते. पण तपास फ़क्त शुन्यावर येऊन थांबतो.
(रिकॅप - निलमला बसमध्ये बसवून राजेश पेपर आणण्यासाठी बसमधून उतरतो. पण परत येत नाही. प्रकरण पोलिसांपर्यंत पोहोचते. पण तपास फ़क्त शुन्यावर येऊन थांबतो. आणि एक दिवस अचानक...............)
आणि एक दिवस अचानक...............
