कथा

गाडीने १३० चा स्पीड ओलांडला तसा बसल्या जागीच रियाने खुर्चीच्या मुठी घट्ट आवळून घेतल्या आणि तिरप्या नजरेने तिला बघणारा आदित्य अजूनच खुष झाला. त्याच्या नजरेतली खुन्नस स्पष्ट दिसत होती. आज बर्याच दिवसांनी त्याच्या हातात त्याची लाडकी मॅकलारेन होंडा आली होती. तीच्या त्या निळ्या रंगाच्या स्कीन वर तो जाम फिदा होताच पण तीचा एकंदरीत लुक त्याला वेड लावत होत. त्यात आज शेजारी रिया बसलेली. एकंदरच आज सगळच आदिच्या मनासारखा जुळून आल होत.

"बप्पा .... थंकल... थंकल्ल..."

तीन वर्षांची चिमु रामकाकांकडे अपेक्षेने पाहात होती. भव्य घरातील शिवलिंगावर अभिषेकपात्र भरून ठेवल्यावर दूधमिश्रीत पाण्याची धार सुरू झाली की ताटकळत बसलेली चिमू उठायची आणि चिमुकले हात जोडून म्हणायची 'थंकल बप्पा'! आणि मग रामकाका समजावणीच्या स्वरात म्हणायचे.

"थंकल बप्पा नाही म्हणायचं बाळा.. नीट म्हणा बरं? शं क र.. 'र' म्हण 'र'?

"य"

" तू....तू खोटं बोललीस माझ्याशी..अमु...का...?? " अजयने रागाने हाताची मूठ अमुच्या डेस्क वर आपटली..

" अजय, कूल डाउन.. बाहेर common area मधे जाऊन कॉफी घेऊ या? चालेल का इकडे तमाशा नाही केला तर..?" अमु हळूच म्हणाली, आणि संगणक लॉक करुन निघाली..

around the coffee table -

" अजय, प्लिज गैरसमज करुन घेऊ नकोस.. मी खोटं कधीच नाही बोलत्...तुला माहीत आहे.. ! "
" अगं पण मग काल्..का म्हणालीस नाही येणार ऑफीसला असं?"
" अजय त्या मुलाने नकार दिला.. माझं पहिलं लग्न मोडलंय असं समजल्यावर.."
"बुल् शिट्"

" हे बघ, तु काही बोलत पण नाहियेस, मला काही बोलु पण देत नाहीस, तुला माझे विषय नकोयत discussion साठी... आणि हे जीवघेणं पुण्याचं ट्राफिक... अमु मी काय गुन्हा केलाय गं, मला का हे सहन करायला लावतेस्...काहीतरी बोल तरी गधडे.. "

" अजय, तुझ्याकडे दोन ऑप्शन्स आहेत .. एक तर एफ एम लाव नाही तर गप्प बैस ..आजुबाजुला बघ कोणी सुंदर मुलगी बिलगी दिसते का..आणि ती इंप्रेस होते का तुला बघुन ते. "

अजयने वाकडं तोंड करुन एफ एम लावला.. जगजीत सिंग ह्यांचे सुर गाडीत भरुन राहिले..

ना उम्र की सीमा हो, ना जन्म का हो बंधन ..
जब प्यार करे कोई, तो देखे केवल मन..
नयी रीत चला कर तुम, ये रीत अमर कर दो..

दिवाळी पहाट

" अव्या, तुला खर सांगतो हा पहिला घोट म्हणजे अगदी आ s s हा s s असतो. एकदम चार्ज करून टाकणारा". शशिकांत बियरचा ग्लास तोंडाला लावत म्हणाला. अविनाशने मान डोलवली अन् फारसाणाची एक फक्की तोंडात टाकली. आज बर्याच दिवसानंतर अविनाशच्याघरी शशांक राहायला आला होता. दोघ लंगोटी यार. आय.आय.टी. कानपुरहून बी.ई. (एलेक्ट्रॉनिक्स)केल. तेथेच शशिकांत आणि अनघाचं जमलं. अविनाश अमेरिकेत सेट्ल झाला अन् शशिकांत मुंबईत स्थाइक झाला. आज तब्बलदोन वर्षानंतर दोघं भेटत होते.

" शशिकांत पिहु कितवित आहे रे? "

शरबती तेरि आखोंकी ..झील सी गेहेराइ मे मैं डूब... डूब जाता हू..

"प्लिज हे ट्पोरी गाणं बंद करायला काय घेशील? " अमु चा रोजचा dialog..

"ए... गाडी माझी, आणि रोज दादागिरी मात्र तुझी... खपवुन घेणार नाही बरं का.. " इती अजय

"रोजच्या ह्या torcher पुढे पीएमटी परवडली रे बाबा.. नको उद्यापासून तुझे उपकार मला"

"काहीतरी फालतु बोलु नकोस." अजय चिडून ओरडला.

तीने न रहावुन गाणे बंद करायला हात सरसावला....आणि जणु माहित असावं की ती असा प्रयत्न करेल, अजयने तिचा हात पकडला..

अमुसाठी हे जरा अनपेक्षित होतं..

"अजय गाडी थांबव.." अमु रडवेली झाली.

NOTE ::(ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असुन यातील घटना, स्थल, प्रकाशचित्रे आणि व्यक्ती यांचा संबंध कोणत्याही मृत अथवा जिवित व्यक्तीशी नाही. याची कृपया वाचकांनी नोंद घ्यावी. धन्यवाद!)

असंभव :--(एक चित्तथरारक प्रेमकथा)::=>>भाग=>2 पासून पुढे़...
.
.
.
.भाग=>3

ह्या आधीचे..........
राजाराम सीताराम एक राजाराम सीताराम दो।...... भाग १ प्रवेश
राजाराम सीताराम....... भाग २... पुढचे चार दिवस
राजाराम सीताराम....... भाग ३... सुरवातीचे दिवस – भाग १
राजाराम सीताराम....... भाग ४... सुरवातीचे दिवस – भाग २
राजाराम सीताराम....... भाग ५... आयएमएतले दिवस

महापुराने पीडित, दु:खी कष्टी झालेल्या पूरग्रस्तांचं सरकारने लगेचच सर्वेक्षण केलं . त्याचा रिपोर्ट खालील प्रमाणे आला

टेबल नं १. एक पूर आला.

टेबल नं २. शेकडोंची जिवितहानी झाली.

टेबल नं ३. हजार घरे वाहून गेली.

टेबल नं ४. लाखो लोक बेघर झाले.

टेबल नं ५. करोडोंचं नुकसान झालं

टेबल नं ६. अब्जावधीची मदत हवी.

सरकारने लगेचच अंमलबजावणी केली. त्याचा परिणाम असा झाला.

टेबल नं ६. अब्जावधीची मदत मिळाली.

टेबल नं ५. करोडो रुपये जमा झाले.

टेबल नं ४. लाखो वाटले गेले.

टेबल नं ३. हजारोंची विभागणी झाली.

टेबल नं २. शेकडो हिस्से केले गेले.

टेबल नं १. सगळ्यांना एक एक दिला गेला

त्याचे घर
'मोगरा फुलला' च्या २०११ दिवाळी अंकात पूर्व प्रकाशित.
--------------------------------------------

खरंतर हे जोडीदाराबरोबर मजा करण्याचं, संसार थाटण्याच वय त्याचं. पण का कोण जाणे, अजूनही तो तितकासा उत्साही नव्हताच. सगळ्या मित्रांना आपापले बस्तान बसवताना पाहून तो अस्वस्थ व्हायचा. पण त्यांच्या प्रथेप्रमाणे घरं बांधून मग जोडीदार शोधण्याचा उत्साह त्याच्यात अजूनही आला नव्हता. कुणी याबद्दल छेडलं कि लक्ष नसल्यासारखं करून तो हा प्रश्नच टाळायचा.