निसर्ग

पून्हां त्याच सूssss सूssss सारख्या जहाजातील ईजींनाच्या आवाजाने जँकला जागं केलं.
ऊघड्या खिडकीतून येणाऱ्या प्रकाशांनी त्याचे डोळे पाणावले होते.
आज खूप दिवसांनी जँकला त्याचं शरीर थोडं हलकं वाटत होतं. त्याचा थकवा तर कूठच्याकूठे दूर पळून गेला होता. शीवाय त्याची झोपही व्यवस्थीत पूर्ण झाली होती. जणू काही मागील दोन तीन दिवसात त्याच्यासोबत काहीच महत्वाचं घडलं नाही अशा अवीर्भावात तो बेडवर ऊठून बसला.

गेल्या काही दिवसांपासून उन्हाळ्याच्या वाढत्या त्रासाबद्दल आणि योग्य ती काळजी घेण्याबद्दल अनेक मेसेज वाचले. त्यावरून डोक्यात उन्हाळयाच्या सुट्टीचे विचार मनात यायला लागले. खरंतर पाऊस, पहिला पाऊस, पावसातलं प्रेम, हरवलेला पाऊस, डोळ्यातला पाऊस आणि त्यावर अनेक कवितांचा पाऊस दरवर्षी नेमाने येतो. आता इतकी सवय झाली आहे की लोकांच्या पोस्ट वाचून पावसाचा अंदाज येतो इकडे मला अमेरिकेत राहूनही. असो.

" हो चला लवकर आपल्याला रॉनला व रॉकीलाही भेटायचं आहे. "
ज्युलीची घाई पाहून ते तीघंही काही सेकंदातच लिफ्टबाहेर आले.

" तूम्ही दोघं माझ्या मागून या., आता आपण माझ्या प्रायव्हेट कँबीनमध्ये जाऊया. .....................................मला तूम्हालां या जहाजावीषयी खूप महत्वाचं काहीतरी सांगायंच आहे "
मग थोड्याच वेळात ते तीघंही कॉरीडॉरमधून पूढे गेले.

" कँप्टन तूम्ही आमची एवढी मदत करताय त्याबद्दल खूपच धन्यवाद " ज्युलीने चालतानाच घाईघाईत स्मीथचे आभार मानले.

पर्यावरण हा एक आपल्या जीवनाचा अविभाज्य घटक आहे..... त्यावर निसर्गातील सहजीवन जीवन अवलंबून आहे..... आजच्या आपल्या जीवनशैलीमुळे सर्वच बाबीत समतोल बिघडत चालला आहे व त्याचे परिणाम सर्वत्र जाणवू लागले आहेत.... त्यासाठी आपण सर्वानी पर्यावरण संवर्धनाचे पर्याय निवडले पाहिजेत, हे तर सर्वच सुजाण नागरिकांना पटत असते मात्र नकी काय करायचे ह्याची माहिती व शास्त्र शुद्ध ज्ञान बरेचदा नसते. इच्छा शक्ती उत्तम असली तरी योग्य माहितीच्या अभावाने उचित कार्य घडत नाही व हताश उद्गार काढून हे विषय काळाच्या ओघात विस्मरणात जातात. ह्यासाठी आधी निसर्गाच्याच आपल्या छोट्या मित्रांची थोडी ओळख करून घेवूया.

अचानक लिफ्टचा दरवाजा जँकने ऊघडायच्या अगोदरच बाहेरच्या बाजूने ऊघडला गेला होता.
कदाचीत कोणीतरी आत येण्यासाठीच तो दरवाजा बाहेरून ऊघडला असावा.
त्या दोघांचीही आता चांगलीच ततंरली होती.
काळे बूट, स्पँनीश बॉटम असलेली काळी पँटं, गळ्याभोवती गूडांळलेली काळी टाय आणी अंगात सफेद शर्टावर चढवलेला काळ्या रंगाचाच ऊंची कोट. त्यावर डाव्या बाजूला एका जहाजाचे चिञ असलेला ऊठावदार लोगो.
वाढलेली परंतू फ्रेचं क्लिअर कट असलेली आकर्षक दाढी. आणी डोक्यावर सोनेरी आकृतीने सजवलेली काळ्या रंगाचीच दर्जेदार कँप

खरंतर ते दोघंही आता त्या जहाजाच्या विशाल कार्बो कम्पार्टमेंट मध्ये येऊन पोहोचले होते.
अखेर खूप मेहनतीने त्यांना त्या लहानशा गोलाकार पाईपामधून बाहेर पडण्यात यश आलं होतं. आता त्यांना राञ होण्याअगोदरच जहाजात रॉनचा व रॉकीचा शोध घ्यायचा होता. त्यामूळ त्या काळ्याकूट्ट बंकरमध्ये फार वेळ वाया घालवून भागणार नव्हतं.
कारण वेब व ती माणसं कधीही त्यांच्या रूममध्ये येऊ शकली असती. अर्थातच जँकने त्याच्या रूमचा दरवाजा आतूनच लॉक करून घेतला होता. त्यामूळे त्यांना रॉनला व रॉकीला शोधण्यासाठी थोडा वेळ नक्कीच मिळणार होता. पण तो वेळही कदाचीत पूरेसा नव्हता.

होळीचा हंगाम आला की वेध लागतात ते सुरंगीच्या हळदी, सुगंधी वळेसरांचे/गजर्‍यांचे. मार्च- एप्रिल महिन्यांचा कालावधीत सुरंगीचे झाड दोन भरगच्च बहरात बहरते.

१)

.

तन रंग लो जी आज मन रंग लो ...... होली है........

नक्कीच त्याच्या मनात त्या जहाजातील रूममधून बाहेर पडण्याची आगाऊ कल्पना जल्म घेत असावी.
जँकने त्या रूममधील सर्व कानाकोपऱ्याचं निट निरीक्षण केलं.
कदाचीत तो काहीतरी शोधण्याचा प्रयत्न करत होता.
" तू नक्की काय करतोयेस जँक ते तरी मला कळू दे "
शेवटी न राहवूनहवून ज्युलीने तोडं ऊघडलंच.
" ज्युली तू आता एक काम कर, तूला या रूममध्ये एखादी मोठी रस्सी सापडतेय का ते बघ " थोडावेळ शांत राहून जँक ऊत्तरला.

" पण रस्सी कशासाठी ? " ज्युली

" आता तूला सगळंच सागांयला हवं का ?" जँक

" हो मग " ज्युली