वाळवी - या वर्षीचा सर्वोत्कृष्ट चित्रपट
आताच बघून आलो! रात्रीचा शो! फुल्ल धमाल!! फुल्ल पैसा वसूल चित्रपट!!!!
पुर्वार्धात असे काही नाट्य की काही मिस होऊ नये म्हणून एक क्षण, अक्षरशा एक क्षण पडद्यावरून नजर हटू नये. आणि उत्तरार्धात ईतका ड्रामा की बरेच दिवसांनी दिवसांनी असे पुर्ण थिएटर नॉनस्टॉप खळखळून हसताना बघितले.
हो, रात्रीचा शो होता. चित्रपट मराठी होता. आणि तरीही थिएटर हाऊसफुल्ल होते. मी मात्र एकटाच गेलेलो. काहीतरी बायकोच्या मर्डरचा प्लान आहे हे ट्रेलर बघून समजलेले. त्यामुळे या इन्फॉर्मेशन शेअरींग सेशनला तिला सोबत नेले नव्हते. पण असे वाटलेच नाही की मी एकटा आहे.
सांसदीय भाषेतील रॅप- ‘तुम्ही दारू कशी पिता?’ धाग्याला शाऊट-आऊट प्रित्यर्थ!
मायबोली यूट्यूब चॅनलपुरता प्रताधिकारमुक्त. है कोई माई का लाल जो इसको म्हण सके…
‘नो चखणा’ रॅप
बिट्स - हवे ते!
हूक - थोडा दारू विच रॅप मिला दे, तो हो जायेगी बंद हॉटले
रॅप
का भंजाळला पिता, “तुम्ही दारू कशी पिता”?
घिसापिटा आटापिटा, तरी ग्लास रिते झटापटा
गोष्टी अमाप वाचून धाप, नाही गाढव नाही गीता
व्होडकात रस अननस, बॉटम्स-अप घटाघटा
****** स्पॉयलर अलर्ट ************
एक मासा स्वतःच्या डोळ्यांसमोर स्वतःच्या परिवाराला मारलेलं पाहतो. म्हणून तो बदला घेण्याचा निर्धार करतो. आणि तशातच त्याला समजतं की त्याच्या परिवारातल्या अजून एका सदस्याचा जीव धोक्यात आहे आणि हे नीच काम करणारी माणसं तीच आहेत ज्यांनी त्याच्या मासे परिवाराला मारलं होतं, तो हल्लाबोल करतो आणि चुनचुनके बदला घेतो.
ही स्टोरी 'तेरी मेहेरबानीयाँ' ची वाटतेय? पण ही स्टोरी आहे आपल्या लाडक्या कॅमरूनभाऊंच्या नव्या 'अवतार - द वे ऑफ वॉटर' मधली एक.
माबो वर धोखा बद्दल लोकांच्या प्रतिक्रिया बघून चित्रपट बघितला
माझे पण परीक्षण १० मुद्द्यांचे
फॉल सुरू झाला , पानांचे रंग बदलायला लागले, गुलाबी थंडी पडायला लागली, बाजारात भोपळे दिसायला लागले, कॉफी शॉप्स मध्ये दालचिनी, जायफळाचे वास दरवळायला लागले की आम्हाला फॉल मुव्हीज बघण्याचे वेध लागतात. नोरा एफ्रानने आमचे आवडते फॉल मुव्हीज बनवलेले आहेत. तिने जसे फॉल मधले न्युयॉर्क दाखवलेले आहे त्याला तोड नाही. ही यादी सुरू होते ती You've got mail ने. हा पिक्चर फॉल मध्ये सुरू होऊन - हार्ट ब्रेक्स चा विंटर आणून - स्प्रिंग मध्ये नवीन पालवी बरोबर नवे प्रेम घेऊन येतो. पण तरीही त्यातले फॉल चे चित्रीकरण आणि प्रेमकथा
बळी तो कान पिळी हे नैसर्गिक निवडीचे तत्व! ज्या प्राण्यांत एकाहून जास्त पिल्ले जन्माला येतात त्यांच्या बाबतीत हे खूप ठळकपणे काम करते. जे पिल्लू अधिक ताकदवान, आधी जन्माला येते ते सहाजीकच जन्मदात्यांनी आणलेल्या अन्नातला अधिकाधिक भाग गट्ट करते. बाहेर अन्नाची विपुलता असेल तर ठीक नाही तर जे पिल्लू कमजोर असते त्याला पुरेसे पोषण मिळत नाही आणि त्याच्या जगण्याची शक्यता कमीकमी होत जाते. काहीसे कटू असले तरी हेच निसर्गाचे तत्व आहे. त्यात त्या सशक्त पिल्लाला त्याचा कसलाच दोष लागत नाही ते निष्पापच असते.
ह्या पुस्तकाविषयी ऐकलं होतं, पण वाचनाच्या बाबतीत अचानकच रस वाटणं बंद झाल्याने हे आणि इतरही बरीच पुस्तकं मागेमागे पडत गेली. एकदातर ह्या पुस्तकाची १०० पानं पंचेचाळीस मिनिटात वाचली, 'पानं मोजणं' कधी करेन वाटले नव्हते. पण मी त्या अ-वाचकाच्या गर्तेतून बाहेर पडतेयं हेही थोडके नाही. तरीही पूर्वीचा 'राक्षस' परत हवायं. जयश्री गडकरचे 'अशी मी जयश्री' सोडून मी याआधी कुठलेही सिने किंवा नाट्यसृष्टीतल्या लोकांचे आत्मचरित्र वाचलेले नव्हते. दादा कोंडकेचे 'एकटा जीव' आईने सुचवले होते, तेव्हा 'ती तूच आहेस का, जिने मला दादा कोंडकेचा एकही सिनेमा बघू दिला नाही' झाले होते !!
होंबाळे फिल्म्स चा कांतारा चित्रपट आज चित्रपटगृहात जाउन बघितला. ही कलाकृती मोठ्या पडद्यावर व उत्तम थिएटर साउंड मध्ये बघण्यासाठीच बनवली आहे. चित्रपटाची भरपूरच प्रसिद्धी व माहिती जालावर आहे. तथापि हा अनुभव व्यक्तिसापेक्ष आहे. लेखक दिग्दर्शक ऋषभ शेट्टी ह्यांनी अगदी अस्सल दक्षिणी मातीतली एक कहाणी संपूर्ण पणे आपल्या समोर सादर केलेली आहे. एक नितांत सुंदर अनुभव. चित्रपट बघून गोड गुलाबी प्रेमळ वलय वगैरे निर्माण होत नाही पण एक प्रकारचे आंतरिक समाधान नक्की मिळते.
गेल्या काही वर्षात जी 'सो कॉल्ड' ऐतिहासिक चित्रपटांची जी लाट आली आहे त्या सर्वात एक कॉमन गोष्ट आढळते ती म्हणजे सिनेमॅटिक लिबर्टी च्या नावाखाली इतिहासाची मोडतोड आणि अचाट साहस दृश्ये.
मग ते सांदण दरीत sling लावून अक्षरशः उडत येणारे मावळे, अंगावर आलेले बाण, भाले असे सहजपणे हातात पकडणे, पाण्यात भाला फेकून आग लावणे, शत्रूला जमिनीवर आपटून वरती उडवणे आणि मग फुटबॉल सारखी लाथ मारून 15 20 फुटांवर गिरक्या घेत फेकणे असले रम्य प्रकार.
