दुःख

माझं दुःख माझ्याशी
एकांती वाद घालत होतं
म्हणालं
सुखाचे सगळे असतात
माझं का कोण नसतं?

मी म्हणालो सर्वाठायी तू
असतोस, उगा का रडतोस
अरे तू तर कर्माचा आरसा
माझ्यासाठी तू सुखच जसा

तरीही त्याच्या हट्टाखातर
झिजवले जोडे शेजारीपाजारी
बंद दारं सारी, नव्हते कुणी घरी
मग माझ्याच घरी
घातली त्याची पथारी

दुःख कधी मी झाकले नाही, ना कुरवाळले त्यास कधी
पण सोडता मज सोडवत नाही, जगण्याचा हव्यास कधी

पंचेद्रियांनी भोगतात काही, सहजी अत्तरांचे ताटवे
अखेरचा घेतला मी न जाणें, तो सुवासिक श्वास कधी

पायीं लोळण घेत होती, खरीच सुखांची रास तिथे
पाय वळून वदले नसती, खरे मृगजळी आभास कधी

मी तरीही हसतो उसने, सोशीत प्राक्तनाचे भोग हे
अवसेच्या चंद्रास का सुटला, पौर्णिमेचा ध्यास कधी

क्षणिक सुख लाभले सर्वां, या गझलेच्या मैफिली
कुठे उमटले हळुवार उमाळे, कुठेतरी उच्छवास कधी

- रोहन

जसे तसे काही वर्ष निघून गेले. सिद्धेश अाता सी. ए कोर्स करत होता. एकदा फेसबुकच्या नोटिफिकेशन मधे सजॅशन अालं “संजीवनी गुपता”. ते नाव वाचल्या बरोबर. त्याच्या मनामधे खळबळ उटली. जुन्या आठवणी परत दुःख देत होत्या. त्याने तिचा अकाउंट उघडला. तिचे पोटो बघु लागला. फोटो बघता बघता कधी त्याच्या अोठांवर हसू उमठलं त्याला ही कलळं नाही. त्याने तिच्या अकाउंट मघे ती ज्या सी. ए फर्ममधे काम करते ते नाव लक्षात ठेवलं व इंटरनेट वरुण त्या फर्मचा फोन नंबर काडला. काही महीन्यांनी त्यानी अार्टीकलशिपसाठी त्या फर्म मधे कॉल केला. त्याला इंटरव्ह्यूला बोलावला व तो पास झाला.

तुम्ही सगळे दुष्ट आहात, छान छान "डका"र मारता आणि भूक नसतानापण आमाला खावे वाटते.
प्रेरणास्रोताचरणी सादर अर्पण!!
------------------------------------------

एका फोडणीतून फुटणारा
कुठे तडका कुठे भडका आहे
आपल्या लेखनाच्या कॉप्या पाहून
मूळ कवी (?) मात्र चिडका आहे

ट्रॅजेडी लिहिता लिहिता कॉमेडी
आपसूक दणादण बहरते आहे
तडका - भडका - व्होडका चर्चेने
अख्खी मायबोली गहिवरते(!) आहे

-- हिं.ग. कोथमीरे

ऐकण्या पुरतेच त्याला चाहते,
दुःख माझे मूक होऊ पाहते.

काळजामध्ये कट्यारी खोवल्या,
भावना रक्तात माझी नाहते.

गर्भ माझा वेदनांनी अंकुरे,
आसवांचे मूल डोळी वाहते.

दु:ख आहे पोरके माझ्यापरी,
प्राण माझा होऊनी ते राहते.

द्रौपदीचा वारसा माझ्याकडे,
पंचप्राणांच्या चुकांना साहते.
------------------------------------
सारंग भणगे (ऑक्टोबर २०१३)