हा मधुमास नवा
ह्या वर्षी स्प्रिंगच्या अगदी सुरवातीपासूनच लंडन मुक्कामी आहे आणि इथला स्प्रिंग अनुभवते आहे. आपल्याकडे आपण जशी “नेमेची येणाऱ्या पावसाची” आतुरतेने वाट बघत असतो तसंच इथे कायम रहाणारी मंडळी ही वाट बघत असतील कदाचित स्प्रिंगची पण माझा अनुभव पहिलाच असल्याने मला तर खूपच अप्रूप वाटतय.
वसंता तुझ्या येण्याने, फार न काही बदलले,
पक्षी मुक्त जाहले आणि वृक्ष जरी अन् मोहरले...
रूक्ष उन्हाचा असह्य चटका, काहिली करे अंगांची,
जाळून आलो दुर्गुण, केली उधळण जरी अन् रंगांची...
वणवण करिती बांधव माझे, दोन घोट पाण्यासाठी,
लाख घोषणा कुणी करो, म्हणो देश जरी अन् त्यांपाठी...
अता न सुचती कविता मजला, आईच तेव्हा आठवते,
डोळ्यांमधले पाणी सुद्धा, पळीत जरी अन् साठवते...
..........................................................
वसंता तुला एक मागणे, नियम मोडून देशील का?
आगमनाच्या आनंदाला, पाऊस घेऊन येशील का?
--------------------------------------------
पुढचे आईस एज (अकबरी घोटाळे टाळा) आले की काय असे वाटत असतांनाच वसंताचे आगमन झाले एकदाचे. पर्ण् विरहीत वृक्ष माझा फोटो - माझा फोटो म्हणत नवीन कपड्यांमागे धावते झाले. एका वर्कशॉप करत गळ्यात घातलेला दागीना तसाच राहिल्याने मात्र एका झाडाचे फावले. पण हे शेवटचे पान O Henry च्या कथेतल्या प्रमाणे रंगवलेले मात्र नाही.
जुने व नवे
नवेच नवे
तू गेल्यावर
तुझे इथे
हे प्रेम कसे राहिले ?
रस्ते हरवून
तुझे परतणे
दूर कसे राहिले ?
हृदयामध्ये
तुला घेऊनी
फिरतो आता दुनिया ...
खळखळ पाणी
अवखळ पाने
वसंतवेडी माया !
सांडून गेलेले
प्रेमाचे तारे
वरती हसले ..
तिथेच कोठे
तुझ्या घराचे
दार मला का दिसले ?
मूळ कविता : रविंद्रनाथ टागोर
मुक्त मराठी अनुवाद मी चैत्र या नाटकासाठी केला.
