कथा

मृगजळ-१

"न्हाय पोरी.. जे सांगते ते नीट ऐक्.. ह्यो आबा.. त्यो तुझा बा न्हाई... मी त्याची घरवाली बी न्हाई.. रखेली हाय. " असं सांगून माय पुन्हा बांध फुटल्यासारखी रडायला लागली..
राणीवर वीज कोसळली होती...

"अग अनु अजुन किती वेळ बोलशील फोन वर बास आता, ४५ मीं झालेत ठेव बघु तो सेल बाजुला, दोन दिवसांनी निघणार आहेस, ४-६ महिने ईतक्या दुर रहाणार आहेस जरा दोन दिवस तर ममाला दे सारख काय ते सेल वर बोलण"

"आबाऽऽऽऽऽ... लवकर चल!!!!!!!!! माय कशी तरीच करतीया... चल रं.. चल लवकर..." राणीनं गळा काढला.

ऐका स्फूर्तिदेवते तुमची कहाणी। आटपाट नगर होतं. तिथं एक वेडी यक्षकन्या रहात होती. बालपणापासून तिला आपला शब्द-सुरांशी खेळण्याचा छंद!

सुप्रिया, एक मध्यम वर्गिय कुटुंबातील एकुलती एक मुलगी. चांगले संस्कार असल्यामुळे लाडाचे दुष्परीणाम हिच्या गुणांवर आदळले नव्हते. स्वभावाने शांत, वर्णाने सावळी पण सुबक.

कर्र कर्र कच्चक .........

लमाल: २० जुन २००९; विषय: युद्ध;
आशिष महाबळ
युद्धपातळी

दवाखान्यातल्या दाई, इतर रुग्ण आणि त्यांचे नातलग या सा-यांना नवल वाटत होतं, की या कारणासाठी सुद्धा कुणाला इतका आनंद होऊ शकतो! तिच्या सासर-माहेरची सगळी मंडळी मात्र अगदी आनंदात होती.

"तुला सांगतो अरू, ही बिग माणसं असतात ना, त्यांच काही टॄ नस्त बघ." शुभम त्याचे इवलेशे डोळे मोठे-मोठे करत बोलला.

घटना तशी वीस पंचवीस वर्षापुर्वीची आहे. ऐन तिशीत असेन मी तेव्हा फारतर .........