मागच्या भागाकडे जाण्यासाठी कृपया खालील दुव्यावर टिचकी मारावी ही विनंती
https://www.maayboli.com/node/78819
(कथेचा फॉर्मॆट प्रथमपुरूषी आहे म्हणजे ती लेखिकाच आहे असे नाही. नायिके मधे आणि लेखिकेमधे साम्य असू शकतात पण कथानायिका हे स्वतंत्र पात्रं समजावं.)
आशीच्या बोलण्याने मी हादरले होते.
आता कधी एकदा ऋतूला हे सांगते असं झालेलं होतं.
मागील भागाकडे जाण्यासाठी कृपया खालील दुव्यावर टिचकी मारावी ही विनंती
https://www.maayboli.com/node/78797
मागील (तिस-या) भागासाठी कृपया खालील दुव्यावर टिचकी मारावी
https://www.maayboli.com/node/78753
४.
मला खरं तर अनामिका मामीला बरेच प्रश्न विचारायचे होते.
कुणीतरी कोलकाता - दिल्ली आणि दिल्ली कुलू अशी विमानाची तिकीटं काढायचं म्हणत होतं. मला हावरा कालका मेल आणि तिथून पुढे मग शिमल्याची छोटी ट्रेन आवडलं असतं. फार तर दिल्लीपर्यंत विमानाने. मग दिल्ली कालका शताब्दी आणि पुढे टॉय ट्रेन पण चाललं असतं.
(मागील भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी ही विनंती).
जुने सिनेमे पाहताना गावं, शहरं दिसतात जुन्या काळातली. जुनी पिढी ताबडतोब ठिकाणं सांगते.
काही जुन्या हिंदी मराठी सिनेमात पुणे शहर दिसतं. ३६ घंटे , संगम आणि एक मराठी चित्रपट आहे.
जुनं रेल्वे स्थानक, कँप, कोरेगाव पार्क इत्यादी.
रस्ते छोटे पण दोन्ही बाजूला डेरेदार वृक्ष. वडाच्या पारंब्या, चिंचा, पिंपळ इत्यादी झाडांमधून रस्ता दिसतही नाही.
रस्त्यावर एखादी गाडी दिसते.
प्रथमला निरोप द्यायला चित्रा दारात येऊन उभी राहिली. तो फाटकातून बाहेर पडेपर्यंत ती तिथेच थांबली. मनात बरीच कामं घोळत होती. प्रथम आता दोन तीन दिवस येणार नाही म्हणजे निवांतपणा होता. शांतपणे राहिलेलं काम हातात घेता येणार होतं. दार लोटून ती आत जाणार तेवढ्यात फाटकाच्या दिशेने परत येत असलेल्या प्रथमकडे तिचं लक्ष गेलं. पटकन पायर्‍या उतरत ती पुढे झाली.
"काय रे? काही राह्यलं का?"
प्रथमने तिचे दोन्ही हात हातात घेतले. त्याच्या नजरेतल्या व्याकुळपणाने तिचाच जीव घुसमटल्यासारखा झाला.
"प्रथम?" ती पुटपुटली.
