मागच्या भागाकडे जाण्यासाठी कृपया खालील दुव्यावर टिचकी मारावी ही विनंती
https://www.maayboli.com/node/78819
(कथेचा फॉर्मॆट प्रथमपुरूषी आहे म्हणजे ती लेखिकाच आहे असे नाही. नायिके मधे आणि लेखिकेमधे साम्य असू शकतात पण कथानायिका हे स्वतंत्र पात्रं समजावं.)
आशीच्या बोलण्याने मी हादरले होते.
आता कधी एकदा ऋतूला हे सांगते असं झालेलं होतं.
मागच्या भागाकडे जाण्यासाठी कृपया झाली दिलेल्या दुव्यावर टिचकी मारावी.
https://www.maayboli.com/node/78798
मला कुणीतरी सावरलं.
एका हाताने माझा जाणारा तोल सावरत कुणीतरी मला स्वतःकडे ओढलं होतं.
पुरूषी स्पर्श !
पण खूप ओळखीचा वाटत होता.
भीतीने माझी गाळण उडाली होती. अंगाचा थरकाप होत होता. पायात कंप सुटला होता. सरळ शंभर एक फूट खाली जाऊन पडणार होते.
त्या आश्वासक स्पर्शाने जिवात जीव आला.
मागील भागाकडे जाण्यासाठी कृपया खालील दुव्यावर टिचकी मारावी ही विनंती
https://www.maayboli.com/node/78797
मागील भाग वाचण्यासाठी कृपया खालील दुव्यावर जावे ही विनंती.
https://www.maayboli.com/node/78761
धनबादच्या आधी वेटर पुन्हा जेवणाची ऑर्डर विचारायला आलेला होता.
मामीने बरंच काही सोबत आणलेलं. तेव्हां जेवणाची ऑर्डर दिली नाही.
रात्री साडेनऊ वाजता धनबाद आलं. मला थोडंसं खाली उतरावंसं वाटत होतं. पण मामीने अजिबात उतरू दिलं नाही. मी प्रचंड वैतागले. आई पण असंच करते, मामीही तशीच. पण मामीला तसंच सोडून मी खाली उतरून पाय मोकळे केले. सिग्नल बदलतानाच पुन्हा येऊन बसले. मामी हाका मारत होती. खूप धास्तावली होती.
(मागील भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी ही विनंती).
जुने सिनेमे पाहताना गावं, शहरं दिसतात जुन्या काळातली. जुनी पिढी ताबडतोब ठिकाणं सांगते.
काही जुन्या हिंदी मराठी सिनेमात पुणे शहर दिसतं. ३६ घंटे , संगम आणि एक मराठी चित्रपट आहे.
जुनं रेल्वे स्थानक, कँप, कोरेगाव पार्क इत्यादी.
रस्ते छोटे पण दोन्ही बाजूला डेरेदार वृक्ष. वडाच्या पारंब्या, चिंचा, पिंपळ इत्यादी झाडांमधून रस्ता दिसतही नाही.
रस्त्यावर एखादी गाडी दिसते.
