पती पत्नी

सरमिसळ ही भयकथामालिका लिहिते आहेच. ही एक आधी अर्धवट राहिलेली लघुकथा काल पूर्ण केली. आज प्रकाशित करतेय, आय होप की भयकथेशी असलेली लिंक तुमची आणि माझीही तुटणार नाही.ही सिम्पल साधी कौटुंबिक आणि त्याच्यातील व्यक्तीच्या समाजाची आहे. प्लिज सांगा कशी वाटली ते...

ऑन द वे फॉर डिवोर्स....

मी थबकलो, काहीतरी चुकतंय,काहीतरी नाहीय...क्षणात ती ही बावरली....म्हणाली काय रे काय झालं? तर्क लढवू लागली...काही तर बोलले नाही ...मग आता हा मागे का वळला...त्याने शब्दाला शब्द द्यावा...पण मी शब्द मनातही म्हटले नाही...मग हा का वळला? काय झालं असं विचारलं म्हणून आता वाद होईल का?

प्रथमला निरोप द्यायला चित्रा दारात येऊन उभी राहिली. तो फाटकातून बाहेर पडेपर्यंत ती तिथेच थांबली. मनात बरीच कामं घोळत होती. प्रथम आता दोन तीन दिवस येणार नाही म्हणजे निवांतपणा होता. शांतपणे राहिलेलं काम हातात घेता येणार होतं. दार लोटून ती आत जाणार तेवढ्यात फाटकाच्या दिशेने परत येत असलेल्या प्रथमकडे तिचं लक्ष गेलं. पटकन पायर्‍या उतरत ती पुढे झाली.
"काय रे? काही राह्यलं का?"
प्रथमने तिचे दोन्ही हात हातात घेतले. त्याच्या नजरेतल्या व्याकुळपणाने तिचाच जीव घुसमटल्यासारखा झाला.
"प्रथम?" ती पुटपुटली.