विनोदी

-------------------------------------------------
म्हातारपण म्हणजे दुसरं बालपण असं म्हणतात ते कदाचित खरं असावं. माणसं कधी कधी काही विचित्रच हट्ट करतात. निदान आबांच्या वागण्यावरून तरी मला तसं वाटलं खरं .

वरटीप - कुणाच्याही भावना दुखवायचा उद्देश नाही.

लोखंडी खाटेवर - विडंबन कविता (गाण्याशी संबंधित सर्व थोर आणि महान मंडळींची आणि रसिकांची माफी मागून… )

चाल - मेंदीच्या पानावर मन अजून झुलते ग
-----------------------------------------------------

लोखंडी खाटेवर अंग निजून दुखतंय ग
सांगा या ढेकणास रक्त शोषून पीडतोय ग।।धृ ।।

सूळसूळतो गोधडीत हाच दुष्ट मेला ग
हुळहुळतो चाव्याने अजून देह सारा ग ।।१।।

अजून तुझे काविळीचे डोळे पिवळे पिवळे ग
अजून तुझ्या देहामध्ये त्राण नाही उरले ग ।।२।।

निवडणूक प्रचारात हिट गाण्यांचे विडंबन करून त्याच चालीवर प्रचारगीत गायले जात असते हे आपण जाणतोच. तर मग येत्या निवडणुकीमध्ये UPA चे अपयश दाखण्यासाठी आणि आपली आश्वासने देण्यासाठी NDA ने 'हवन करेंगे' गाणे वापरायचे ठरवले तर ते कसे असू शकेल ??
तर काहीसे हे असे :

(विडंबन )

ओय भरतखंड युपीए का झुंड
ओय भरतखंड पीएम भी ठंड
ओय भरतखंड प्रगती भी मंद
छायी काली रात, सुनसानी रात
रख दिल पे हाथ , हम साथ साथ
बोलो क्या करेंगे ???
heaven करेंगे , heaven करेंगे, heaven करेंगे
ए वन करेंगे, ए वन करेंगे, ए वन करेंगे .......

अभी कायदेकानूं सब सो रहे होंगे
आम नागरिक रो रहे होंगे

"आई, पट्टा काढू?"
"काढ."
"पण पोलिस आला तर?"
"मग नको काढू."
"पण मला काढायचा आहे."
"कर बाई तुला काय करायचं असेल ते." नेहमीप्रमाणे संभाषणाचा अंत.
मी गाडी बसथांब्याजवळच्या सायकल लेनमध्ये थांबवली होती. बसथांब्यावरुन लेकाला आणायचं होतं. जवळपास गाडी थांबवायला जागा नव्हती त्यामुळे हा पर्याय. पण खात्री नव्हती असं थांबवणं कायदेशीर आहे की नाही, तितक्यात.
"आई, पण पोलिसानी पकडलं तर?" लेक पट्ट्याबद्दल विचार करत होती, मी चुकीच्या जागी गाडी थांबवली आहे त्याचा.
"बघू. खोटं बोलावं लागेल."
"पण तसं करायचं नसतं, खरं सांगितलं तर देतील तुला सोडून. तू मला तसंच सांगतेस ना की खरं सांग, मी ओरडणार नाही."

पुन्हा पुन्हा मी भांग पाडतो
केस पांढरा तरी न लपतो
मनात अजुनी विशीतला मी
हा नालायक वय दाखवतो !

प्रवासात शेजारी माझ्या
असते जेव्हा सुंदर तरुणी
डोळ्यांवर गॉगल लावुन मी
चोरुन बघतो नजर फिरवुनी
संवादाच्या सुरुवातीला
तीही हसते, मीही हसतो
मग ती म्हणते 'अंकल' जेव्हा
सारा उत्साहच गळपटतो
मनात अजुनी विशीतला मी
केस पांढरा वय दाखवतो

फेसबूकवर चिकना मुखडा
मित्र विनंती मला पाठवे
जुन्या काळची अवखळ वृत्ती
क्षणात फिरुनी मनी जागवे
त्या ललनेशी चॅट कराया
असा उचंबळ दाटुन येतो
आणि तिचा संदेश वाचता
सुरुवातीला 'दादा' असतो !
मनात अजुनी विशीतला मी
केस पांढरा वय दाखवतो

किती जरी दिलफेक वागलो

"आज आपण रेस्टॉरंट ’डे’ करुया?" माझ्या प्रश्नावर आणि थंड गॅसकडे नजर टाकत घरात वेगवेगळ्या प्रत्तिक्रिया उमटल्या,
मुलगी आनंदाने चित्कारली. मुलाने स्मार्ट फोनवर सगळ्यात महागडं रेस्टॉरंट शोधायला सुरुवात केली. नवरा निर्विकार नजरेने पहात राहिला. नजर निर्विकार असली तरी मन नसतं. त्यामुळे त्या नजरेतला छुपा भाव मला कळलाच.
’कमाल आहे, सरळ सांगावं ना जेवण केलेलं नाही. हे ’डे’ वाढवण्याचं काय खुळ, आधीच किती ’डे’ लक्षात ठेवावे लागतात.’ त्याच्या मनातले भाव समजल्यासारखं म्हटलं,

मंडळाचा कार्यक्रम छान रंगला. आलेल्या पाहुण्यांना पुष्पगुच्छ देण्यासाठी तरुण कार्यकर्त्याने मीनलच्या नावाचा पुकारा केला,
"आता मी मीनलताईंना विनंती करतो...."
मीनलच्या आजूबाजू्ला असलेल्या आम्ही मीनलताई म्हटल्यावर फिस्सऽऽऽ करुन हसलो. ती पण पदर फलकावित, ताईऽऽ काय..., किती स्वत:ला लहान समजायचं ते असं काहीसं पुटपुटत पुष्पगुच्छ देण्यासाठी गेली.
मीनल परत येऊन बसल्यावर ताई, माई, अक्का असे विनोद करुन झाले. आणि मग मनात तेच घोटाळत राहिलं.

घरी आल्याआल्या मेकअप पुसला. चेहरा खसखसा धुवून न्याहाळते आहे तोच लेक डोकावली.
"किती निरीक्षण करते आहेस स्वत:चं."
"अगं पिल्लूऽऽऽ..."

तुम्ही कधी विमानातून छत्री घेऊन उतरला आहात का? म्हणजे मला नेहेमी असं वाटतं की ही छत्रसाल मंडळी नेमकी मोकळ्या पटांगणातच कशी उतरतात? वाऱ्याचा वेग, स्वतःची उंची आणि त्याप्रमाणे नेमके दोर ताणून/सैल सोडून नदी, कडे-कपारी, झाडे वगळून नेमकं हवं तिथे उतरता येणं हे खरोखर कसब आहे. हा जरी अनुभव मला नसला तरी त्याच्या जवळ जाणारा प्रसंग म्हणजे एखाद्या अशा गावात उतरायची वेळ येणे, जिथे तुमचे किमान ३-४ नातेवाईक किंवा जवळचे मित्र रहात आहेत. साधारण हेच कौशल्य अशा ठिकाणी पणाला लावावं लागतं.

मंडळी, कालपास्न थोबाडबुकावर हा फोटू लयीच फिरतोय. इतका जबरदस्त फोटु तयार करनारा कलाकार कोन हाये कुनास ठावं?? पन आमी म्हनलं चला आपन पन करुन टाकू एक भव्य, दिव्य, जंगी सत्कार सोहळा!!! ही त्याची दवंडी.

ते आले, ते लढले, ते जिकले... जिकले...जिकले (हा एको आहे मंडळी.)
आमचे बराकभाऊ विलेक्शन जिकले
त्यानी घातली फार्वडची आरोळी
बगा त्या रोम्न्याची बसलीया दातखिळी
आता एकच आवाज, एकच श्वास... एकच श्वास... एकच श्वास (पुन्हा तेच, एको हो.)
बराकभाऊंनी घेतलाय देशशेवेचा ध्यास (---- चुकून "शेवेचा घास" असं वाचल्यास येणार्‍या दिवाळीवर ब्लेम करावे. )