अनिरुद्ध आपटे हा मुंबईतील अंधेरी (ईस्ट) येथील क्रिस्टल मॅन्युफॅक्चरिंग प्लांट मध्ये शिफ्ट ड्युटी करायचा. शिफ्टमध्ये काम करणाऱ्या इंजिनियर्सचा तो लीडर होता. तो, त्याची पत्नी अनघा आणि सात वर्षाचा मुलगा अरीश हे दहिसर (पश्चिम) येथे वन रूम किचन मध्ये राहायचे. रोजचे तेच तेच नीरस आणि कंटाळवाणे काम असूनही अनिरुद्ध ते काम अगदी अचूकपणे आणि मन लावून करायचा. सगळ्या टीम मेंबर्सचा तो लाडका आणि लोकप्रिय लीडर होता.
`सरप्राईज`
सीमा, माझी पत्नी, तिच्या ऑफिसच्या एका dinner मिटींगला गेलेली होती. मी राजेशशी फोनवर बोलत होतो. राजेश माझा धाकटा भाऊ. अमेरिकेतल्याच एका मुलीशी लग्न करून तेथेच सेटल झालेला. तो म्हणत होता,
सुरुवात -२
मागचा भाग: http://www.maayboli.com/node/55155
कुणाच्यातरी रडण्याचा आवाज आला. “झाली का रडारड सुरु या काव्याची? “ आत शिरत असणाऱ्या रघुनाथारावाना त्या म्हणाल्या.
“रडारड? काव्या तर कधीच झोपली. प्रवासाने थकली होती.” रघुनाथाराव पलंगावर बसत म्हणाले.
“मग आत्ता धावत कोण गेले? आणि तो रडण्याचा आवाज?” रेवतीबाई जवळजवळ ओरडल्याच.
=================================================================== ===
श्री ही कथा अर्धवट राहिलीय. पण हे कथाबीज स्वस्थ बसू देत नाहीय. म्हणून ही आधी लिहलीय.
======================================================================
सुरुवात
“झाला का स्वयंपाक? सदानकदा आळस. एक काम करेल तर शप्पथ. सहा वाजले. आत्ता आठ वाजतील आणि बाईसाहेब purse अडकवून कामाला निघून जातील. घरी म्हातारे सासू-सासरे घरी बसून त्यांच्या येण्याची वाट बघतील” रेवतीबाईंचा सकाळचा तोंडाचा पट्टा सुरु झाला आणि कीर्तीचे हात.
मध्यरात्र उलटून गेलेली असते. वातावरणात खूप थंडी असते. एक बैलगाडी गावाबाहेरच्या निर्मनुष्य मैदानातून चंद्राच्या उजेडात गावाकडे जात असते. अचानक दोन्ही बैलाच्या मधोमध एक भयप्रद कुत्रा येतो आणि गाडीच्या खाली सरकतो आणि दोन्ही चाकांच्या मधोमध चालायला लागतो. बरोबर बैलांच्या वेगात वेग मिसळून तो चालतो. बैलगाडी हाकणारा (नायबा) बैलगाडीवर बसलेल्या दुसर्‍या माणसाला (होयबा) म्हणतो, "या गाडीखाली एक कुत्रा चालत आहे. त्या कुत्र्याला हाकलू नकोस आणि त्याचेकडे बघू नकोस गावची वेस (बाॅर्डर) येईपर्यंत! एकदा गावात शिरलो की हा कुत्रा नाहीसा होईल."
