अनिरुद्ध आपटे हा मुंबईतील अंधेरी (ईस्ट) येथील क्रिस्टल मॅन्युफॅक्चरिंग प्लांट मध्ये शिफ्ट ड्युटी करायचा. शिफ्टमध्ये काम करणाऱ्या इंजिनियर्सचा तो लीडर होता. तो, त्याची पत्नी अनघा आणि सात वर्षाचा मुलगा अरीश हे दहिसर (पश्चिम) येथे वन रूम किचन मध्ये राहायचे. रोजचे तेच तेच नीरस आणि कंटाळवाणे काम असूनही अनिरुद्ध ते काम अगदी अचूकपणे आणि मन लावून करायचा. सगळ्या टीम मेंबर्सचा तो लाडका आणि लोकप्रिय लीडर होता.
पिशाचिनी
दार वाजलं त्यावेळेला दुपारचे दोन वाजले होते खरंतर पलंगावरून उठूण माझ्या जीवावर आलेल होत , तरीपण उठलो दारामध्ये एक वीस बावीस वर्षाचा तरुण उभा होता
दिसायला देखणा होता चेहऱ्यावरती खूप भीती होती असाच होता इकडे तिकडे बघत होता
"म-- मी आत येऊ त्यांना घाबरत घाबरत विचारले !" "होये ये की मी म्हणालो"
इकडे तिकडे बघतो आणि बाहेरचा कानोसा घेत तो आत मध्ये आला माझा नाव समीर मी कॉलेजचा विद्यार्थी तुमच्याकडे एक छोटंसं काम होतं आणि मला असं वाटतं की यात यात तुमच्या शिवाय कोणीही मला मदत करू शकेल असे वाटत नाही
आज मी तुम्हाला माझ्या आजोबांबरोबर घडलेल्या एका विचित्र घटनेबद्दल सांगू इच्छितो ..
सुरुवात -२
मागचा भाग: http://www.maayboli.com/node/55155
कुणाच्यातरी रडण्याचा आवाज आला. “झाली का रडारड सुरु या काव्याची? “ आत शिरत असणाऱ्या रघुनाथारावाना त्या म्हणाल्या.
“रडारड? काव्या तर कधीच झोपली. प्रवासाने थकली होती.” रघुनाथाराव पलंगावर बसत म्हणाले.
“मग आत्ता धावत कोण गेले? आणि तो रडण्याचा आवाज?” रेवतीबाई जवळजवळ ओरडल्याच.
=================================================================== ===
श्री ही कथा अर्धवट राहिलीय. पण हे कथाबीज स्वस्थ बसू देत नाहीय. म्हणून ही आधी लिहलीय.
======================================================================
सुरुवात
“झाला का स्वयंपाक? सदानकदा आळस. एक काम करेल तर शप्पथ. सहा वाजले. आत्ता आठ वाजतील आणि बाईसाहेब purse अडकवून कामाला निघून जातील. घरी म्हातारे सासू-सासरे घरी बसून त्यांच्या येण्याची वाट बघतील” रेवतीबाईंचा सकाळचा तोंडाचा पट्टा सुरु झाला आणि कीर्तीचे हात.
