कला

दादर , माटुंगा ,प्रभादेवी परिसरात असण्याऱ्या जलरंग / वॉटरकलर वर्गांबाबत माहिती हवी आहे .

परदेशी स्थायिक झालेल्या बहुतेकांची मायभूमीची ओढ त्या माती इतकीच आपल्या आप्तेष्ठांची, सण-वारांची, परंपरांची आणि संस्कृतीची असते. यातील कोणी आपल्या स्वतःच्या आनंदासाठी तर कोणी व्यावसायिक कलाकार म्हणून विविध कलोपासना करणारे असतात. त्यांना या प्रगल्भ क्षेत्राचा थेट संपर्क तुटल्याचे खूप जाणवते. असे अनेक जण आपली कला साधना निष्ठेने चालू ठेवतात आणि आपल्या संस्कृतीची पाळेमुळे दूरदेशी ठामपणे रुजवतात. पण आमच्यासारखे तानसेन नसून कानसेन असणाऱ्यांची मात्र थोडी कुचंबणा होते.

हा घरचा
याच्या खालच्या दशा अंधारामुळे दिसत नाहीयेत.

हा बघून मैत्रिणीने लगेच ऑर्डर दिली. तर हा तिचा

फक्त रंगसंगती वेगळी आहे बाकी सर्व सारखे.
सर्वांना दिवाळीच्या खूप शुभेच्छा!

रॉकी और राणी

काही तुकडे चांगले आहेत, पण 'क्या करू ओं लेडीज मैहूं आदतसे मजबूर' या नेमाने मधेमधे केजोने डिझायनर कपड्यांचे ठिगळ जोडले आहे. त्याने ही गोधडी शेवटी 'न्यूयॉर्कमध्ये भीक मागताना पांघरावी जशी'- अशी बटबटीतच झाली आहे. यांना पेट्रियार्की विरोधात बोलायचा आव आणून फक्त लक्ष वेधून घ्यायचं असतं. ते कुठल्याही बाजूने नसतात. 'खरा भाव व उगा खळबळ ' यातला फरक आजकालच्या प्रेक्षकांना कळतो.

यावर्षी मी गणेशोत्सवाचे धागे जरा उशिराच बघितले. या उपक्रमामध्ये भाग घ्यायचा हे ठरवलं होतं. पूर्वी सजवलेल्या दोन बाटल्या घरी होत्या. त्यांचीच एन्ट्री द्यावी असं ठरवलं. पण त्यातली मला आवडलेली decoupage केलेली बाटली नेमकी व्हिस्कीची आहे. इथे चालली नसती.

|| गणपती बाप्पा मोरया ||

वापरलेले साहित्य: ग्लास बॉटल, Acrylic colours, कॉटन/sponge, ब्रश आणि Cello tape.

Cello tape बॉटलच्या मध्यभागी गोल फिरवून व्हाइट आणि क्रिमसन अशा 2 रंगात आधी बॉटल रंगवून घेतली.

फुलं हाताच्या बोटांनी पेंट केली आहेत, ब्रशचा वापर फक्त पानं कलर करायला केला.

.

1967 मध्ये हिंदी सिनेमात एक सायफाय आणि एक हॉरर सिनेमा आला होता … त्यात फ्लयिंग सासर्स होते.. एलियन्स होते आणि भूत देखील... असले कॉम्बिनेशन ऐकलेय कधी??
चित्रपट सुरु होतो - एक अतिशय श्रीमंत माणूस, त्याच्या घरी बसून पेपर वाचत आहे. न्यूज मंगळावरील काही एलियन्सबद्दल आहेत जे श्रीमंत भारतीयांना टार्गेट करत आहेत आणि हिरे चोरत आहेत. करेक्ट - हिरे चोरतायत

बंदिवान मी ह्या संसारी
आशा काळे, निळू फुले, लता अरुण , मोहन कोटिवान, लीला गांधी, माया जाधव.
दिग्दर्शक -अरुण कर्नाटकी
१९८८

एका ओळखीच्या महिलेने मला सिरीयसली विचारले कि " फाटलेल्या धोतराचे काय करतात ?"
आमच्यात कुणीच धोतर नेसत नाहीत तरी तिने टाकलेल्या या गुगलीने गोंधळून जाऊन का, कशासाठी असे बेसिक प्रश्न विचारले.
त्यातून असे समजले कि तिच्या सासर्‍यांचे धोतर फाटलेले आहे. शिवून ते बरे दिसणार नाही म्हणून ती टाकून द्या असे म्हणाली.
तर ते उसळून म्हणाले कि " एव्हढं कापड आहे, थोडं फाटलं म्हणून फेकून द्यायचं असंच ? काही दिवस वापरू, नंतर पण त्याचा उपयोग होईल".