जेम्स ब्लडवर्थ या ब्रिटिश पत्रकाराने ठरवून, प्लॅन करून सहा महिने ब्रिटिश कामगार वर्गाप्रमाणे तुटपुंज्या पगाराच्या नोकर्‍यांसाठी अर्ज करून चार प्रकारच्या नोकर्‍या केल्या. त्या त्या नोकरीच्या ठिकाणी त्याचे सहकारी, स्थानिक ज्या प्रकारे राहायचे तसंच तो देखील राहिला. (गलिच्छ वस्त्या, एका घरात दाटीवाटीने राहणारे कामगार) त्यांच्यासारखंच जेवण, ट्रान्स्पोर्ट, त्यांच्याप्रमाणेच महिन्याच्या कमाईत(च) कशीबशी गुजराण करून, त्याच लोकांच्यात मिसळून, त्यांच्याशी गप्पा मारून त्या सर्व अनुभवांवर त्याने हे पुस्तक लिहिलं आहे.
यंदा बर्‍याच कमी संख्येने दिवाळी अंक प्रकाशित झाले आहेत.
पुस्तकांच्या नेहमीच्या दुकानात किंवा स्टेशनजवळच्या पदपथ विक्रेत्याकडे जाता न आल्याने यंदा एकही दिवाळी अंक विकत घेतलेला नाही.
मुं म ग्रं सं लाही २० नोव्हेंबरलाच जाता आलं आणि पहिल्याच दिवशी मौजेचा अंक मिळाला. त्याबद्दल अधिक प्रतिसादांत.
आपण वाचलेल्या दिवाळी अंकांबद्दल इथे लिहूया. ऑनलाइन तसंच ऑडियो दिवाळी अंकांचीही नोंद घेऊ.
अनेक दिवाळी अंकांत मायबोलीकरांचे लेखन असते. त्याबद्दलही लिहा.
माझ्या ज्या अनेक 'क्रश' होत्या आणि अजूनही आहेत,
त्यातलीच एक गौरी देशपांडे..!
पूर्वीच्या सिलॅबसमध्ये तिची 'कलिंगड' म्हणून एक कथा होती.. तेव्हाच जराशी ओळख झाली होती.
मग नंतर बऱ्याच वर्षांनी पहिल्यांदा 'विंचुर्णीचे धडे' वाचलं, तेव्हापासून हा त्रास सुरू झाला.
नंतर कारावासातून पत्रे, तेरुओ, गोफ, उत्खनन, आहे हे असं आहे, दुस्तर हा घाट, थांग, निरगाठी, चंद्रिके गं आणि सर्वांत अप्रतिम म्हणजे एकेक पान गळावया...असा हळूहळू प्रवास होत गेला.
जिंकतात तेच हरलेले
स्वप्ने माझी उडण्याची
नभांच्या या पलिकडे
पण छाटलेले पंख माझे
दिसतात मला चोहीकडे
थांबलेले रस्ते सगळे
क्षणही लुप्त झालेले
आठवणींच्या नौकेत या
जिवन असेच वाहिलेले
चेहरे असे अनेक या
जगात मी पाहीलेले
दुःखी असल्यावर हसलेले
आनंदी असल्यावर रडलेले
जीवनाच्या स्पर्धेत शेवटी
जिंकतात तेच हरलेले मग
असतात डोळ्यात त्यांच्याही
आनंद अश्रू लपलेले
आठवतंय तेव्हापासून या पुस्तकाचं वर्णन ’स्कार्लेट ओ’हेरा आणि र्‍हेट बटलरची प्रेमकथा’ असंच वाचण्यात आलं होतं. प्रेमकथा म्हटलं की आपल्या डोक्यात काही basic ठोकताळे तयार असतात. पुस्तकाची पहिली १००-१२५ पानं वाचून झाली तरी त्यातलं फारसं काही कथानकात येत नव्हतं. त्याचंही इतकं काही नाही, पण (narration ला एक छान लय असूनही) त्या शंभर-एक पानांमध्ये हळूहळू कंटाळाही यायला लागला. ५००+ पानांचं पुस्तक कसं काय पूर्ण करणार, असा प्रश्न पडायला लागला. (Kindle वर ५००+ पानांची आवृत्ती मिळाली होती.)
'हे वाच' 'हे वाच' म्हणून बर्‍याच जणांनी जिच्याबद्दल सांगितलंय, ती 'कोसला' वाचून डिप्रेशन वगैरे येतं काय रे ?
मी माझ्यापुरतं सांगू शकतो...
म्हणजे मी 'कोसला' पहिल्यांदा वाचली होती तेव्हा त्यातला काही काही भाग अजिबातच झेपला नव्हता,
कारण मीच तेव्हा कोवळा वगैरे होतो..
मग कधीतरी नंतर अशीच एकदा वाचली.. चमकलो...!
मग काही काळानंतर पुन्हा वाचली.. हादरलो..!
मग आणखी एकदा वाचली... मग पुन्हा एकदा वाचली... कधी मेंदूला झिणझिण्या आणत वाचली...
कधी मजा लुटत वाचली..
एकदा तर शिव्या घालत वाचली .. पण वाचली..!
(हा ग्रेट गेम पुस्तकाचा परिचय़ आहे. परिचय करुन देताना प्रत्यक्षात ग्रेट गेम म्हणजे नक्की काय होते तेही सांगण्याचा प्रयत्न केला आहे. हा शंभराहून अधिक वर्षाचा इतिहास आहे म्हणूनच दोन भागात हा पुस्तक परिचय देत आहे.)
पुस्तक : The Great Game
लेखक : Peter Hopkirk
७५ दिवस..!
बाईकने नकार देणं साहजिकच..
पण शेवटच्या एका दणदणीत किकनंतर तिच्यात जीव आला.
बाजीराव रोड, JM रोड करत करत डेक्कनला वळसा घालून FC रोडवरून घरी.
सगळं जसंच्या तसं.
झाडंही सगळी जागच्या जागी आहेत हे एक बरं.
पण तरीही सगळं नवं नवं..
