ललित

लेखनशक्ती ही मानवाला उगाच दिलेल्या अनेक निरुपयोगी शक्तींपैकी एक आहे असे माझे मत आहे. आता मी म्हणजे कोणी जगन्मान्य कर्तृत्ववान व्यक्ती नसल्याने माझ्या मताला देखील काही किंमत नाही याची मला पूर्ण जाणीव आहे. पण माझ्या एका (स्वघोषित) सहस्त्रबुद्धे आजोबांच्या शिकवणीनुसार " (लोकांचे कितीही डोके उठले तरीही) माझे मतप्रदर्शन मी करणारच " या उक्तीवर माझा गाढ विश्वास असल्याने मी बोलणारच. आणि शिवाय लेखनाचे फायदे किती यावर लेखनप्रेमी मंडळी कायमच बोलत असतात. तर लेखनाचे तोटे किती यावर आमच्यासारखी लेखनद्वेष्टी मंडळी कधी बोलणार ?

http://merakuchhsaman.blogspot.com/2010/12/blog-post_13.html

चिमुरी आणि सूर्यकिरण यांच्या सूचनेवरून लेख इथे पण टाकत आहे.. मूळ लेखाची link वर दिली आहेच..

लंपन वाचलेल्या आणि आवडलेल्या सर्वांसाठी.. (लंपन वाचून न आवडणारे कमीच.. अर्थातच त्यांच्यासाठी हा लेख नाही.. :-)) पुण्यातल्या गोड गुलाबी थंडीच्या उबदार शुभेच्छा..!

गुलझारच मेरा कुछ सामान ऐकत होते..
अगदी तितका आणि तसा दूर नसलास तरीही तुझ्या दूर असण्याची जाणीव पुन्हा एकदा चमकून गेली...
असं काही ऐकलं की सरसरून आठवण येते तुझी, अगदी हृदयाच्या तळापासून, खोलवरून, अतिशय आर्त हाक मारावीशी वाटते तुला अशा वेळी.. किव्वा मारूही नये..कदाचित तुझ्यापर्यंत आधीच पोहचली असेल ती... की तू स्वतःच हाक मारतो आहेस मला?

अनपेक्षित पाऊस
अंधारलेल्या आभाळाने आज पहाटेचे स्वागत केलय
एक धूसर गूढ पांघरूण घेवून
हाडापर्यंत बोचणारा वारा पण तोही आल्हाद दायक वाटतोय

रस्त्यावरची तुरळक रहदारी
तितक्याच तुरळ सरीनी विस्कळतेय

गाडीतली जुनी गाणी मनातही वाजतायत
मनाचा वेध घेत
आत कुठेतरी आठवणींना छेद देतायत,तळ गाठताहेत
मन भिरभिर उडतय
कशावरच केन्द्रित होत नाहिये

कळत नाहिये कंटाळा आहे की उदासी
आठवणींचा मोहोळ आहे
की सुखद जाणिवेचे पांघरूण आहे
मी स्तब्ध अन अंतर्मुख आहे की विरक्त आहे?

आम्ही या नव्या भागात राहायला आलो त्यासरशी आमच्या शेजारच्या आजीबाईंनी दुसऱ्याच दिवशी दार ठोठावले. पाठीची पार धनुकली झालेली, अंगावर सुरकुत्यांचे जाळे, डोईवर पदर अशा त्या नऊवारी नेसलेल्या आजीबाई दारातूनच म्हणाल्या, "तुमाला पेपर लावायचा आसंल तर माज्याकडनं घ्यावा. माझी एजन्सी हाय. " त्यांच्याकडे काही क्षण थक्क होऊन पाहिल्यावर आमच्या मातुःश्रींनी भारल्यागत होकारार्थी मुंडी हलविली आणि म्हातारबाईंच्या पेपर एजन्सीचा माणूस रोज दारात पेपर टाकू लागला.

भाषण करताना अनेक वक्त्यांना "खर्‍या अर्थाने" असा शब्द प्रयोग वापरायची सवय असते. उदा.

१) जर आपण ....च्या मार्गांने चाललो तर त्यांना खर्‍या अर्थाने श्रध्दांजली वाहिली असे होईल.
२).... खर्‍या अर्थाने नविन संकल्प मानावा लागेल.
३) ...खर्‍या अर्थाने या उपक्रमात आपण सहभागी झालात असे म्हणता येईल.

हा खरा अर्थ म्हणजे काय ? कोणत्याही कृतीचा खोटाही अर्थ असतो का ? फसवा अर्थ असतो का ? बहुदा कोणत्याही कृतीबाबतची अधीक अपेक्षा व्यक्त करताना हा शब्द प्रयोग प्रचलीत झाला असावा. पण नेमक्या शब्दात व्यक्त न करता आल्याने किंवा त्या वेळेस तसे योग्य नाही असे वाटल्याने असा शब्द प्रयोग पुढे रुढ झाला असावा.

"केतन, नाकात बोटं नको घालू.... "

"केतन, तुला कितीदा सांगितलंय, असा पाय हलवायचा नाही म्हणून! कुणाला लागला तर? "

"अरे केतन, तिथे उभा नको राहू, कोणीतरी धक्का मारील... "

एक गौरांगना बसस्टॉपवर खांद्यावरच्या जाडजूड ओझ्याच्या पिशव्यांना कसेबसे सांभाळत, बसची वाट पाहत दर मिनिटाने तिच्या बोअर झालेल्या चिमुकल्याला हटकत होती. तिच्या चेहऱ्यावरून ती दमल्याचे स्पष्ट दिसत होते. बराच वेळ थांबूनही बस आली नव्हती. आणि सुपुत्र 'केतन' अतिशय बोअर झालेल्या अवस्थेत स्वतःचे मनोरंजन करू जाता त्याला वारंवार हटकण्यात येत होते.

तसे अधून-मधून मला सर्जनशीलतेचे झटके येत असतात. कधी त्यांची परिणिती काव्य-लेख-निबंधांत होते तर कधी एखादी 'अनवट' कलाकृती आकार घेते! येथे 'अनवट' शब्दाचा अर्थ 'जरा हट के' असा आहे हे सुज्ञांनी समजून घ्यावे. चांगल्या मशागत केलेल्या जमिनीत ज्या जोमाने तण उगवते त्याहीपेक्षा अधिक जोमाने माझ्या सुपीक डोक्यातून अनेक हरहुन्नरी विचारांचे पीक निघत असते. मग त्यासाठी एखादीच ठिणगी पुरेशीअसते.... भुस्सदिशी विचारांचा जाळ उमटतो आणि त्याचे पर्यवसान अनोख्या 'कला(? )कृती'मध्ये होते!!

१९९७ साली, १० वी नंतर स. प. महाविद्यालयामध्ये प्रवेश घेतला आणी आता आपण कॉलेज कुमार झालो या भावनेने पोटामध्ये गुदगुल्या व्हायला लागल्या.

स. प. विद्यालयात दोनच वर्ष होतो मी, पण माझ्या एकंदर व्यक्तिमत्वाच्या जडणघडणीत स. प. महविद्यालयाचा प्रत्यक्ष आणी अप्रत्यक्ष असा फार मोलाचा वाटा आहे.