दग्ध बी रुजवीत नाही
ही जगाची रीत नाही
शोधसी जेथे प्रकाशा
स्नेह त्या समईत नाही
कोरड्या वातीस ज्योती
मंदशी जळवीत नाही
वाळल्या पुष्पास भ्रमरा
प्रीत खिजगणतीत नाही
राग नाही सूर नाही
हे तुझे संगीत नाही
मोहवी जो तनमनाला
गंध तो मातीत नाही
सूर्यही झेलून छाया
रात्रिला उजळीत नाही
तरही गझल लिहिण्याचा माझाही एक प्रयत्न.
लढेन षड् रिपुंसवे किमान एकदा तरी
ठरेन या जगात मी महान एकदा तरी
पहाड, जंगले, नद्या उदास सर्व भासती
वळून पाहशील का निदान एकदा तरी?
ढगांवरी जळून चंद्र, वायुला विचारतो
’मिळेल का मला तुझे विमान एकदा तरी?’
मदार केवढी तुझी उधार जिंदगी वरी
बघून यायचेस पण दुकान एकदा तरी
कळेच ना कशामुळे क्षणात बिनसते तुझे
करेन मी जगा तुझे निदान एकदा तरी
नकोस तू ! मला तुझा पुरेल फक्त भास ही
शमेल मृगजळामुळे तहान.... एकदा तरी
करायचाय एकदा असह्य छळ तुझा मना
बनेल काय देह अंदमान एकदा तरी?
हात नियतीचा धरूनी जायचे भटकायला
थांबणे सोसेल तोवर लागते चालायला ||
दर सुखाला दु:ख भागे काय मग बाकी उरे
रीत कुठली वापरू मी गणित हे उकलायला ||
बहुरूप्याचे खेळ नशिबा रोजचे चालायचे
आज कुठले सोंग घेशी तू मला भुलवायला ||
माझिया हक्कास जे जे ते मला बिनशर्त दे
मंदिरी मी यायचे ना तोंड वेंगाडायला ||
रे तुझ्या डफलीसवे मी डोलते उंचावरी
जाणते पडले तरी तू सज्ज सांभाळायला ||
गूढ भाषा ही तयाची, ना कुठे विद्यालये
लागली 'साती' प्रयत्ने अक्षरे गिरवायला ||
एक वस्तू मॉलभर या लागते शोधायला
थांबणे सोसेल तोवर लागते चालायला ||
हॉलभरुनी लोळणारे ड्रेस आणिक पुस्तके
पाहुणे येता कपाटी लागते कोंबायला ||
कोठल्या रोट्या रुमाली कोठल्या पोळ्या प्रिया
आण लोणी ब्रेड मी हे लागते भाजायला ||
आज राजा तू पहा थोडा टिव्ही वा झोप रे
मी फिरूनी मायबोली लागते वाचायला ||
दाढ दुखते आज माझी आज तू बोलून घे
एरवी तुज धाडसाने लागते बोलायला ||
एकदाची पाडुनी झाली गझल तरही पहा
वाहवा प्रतिसाद साती लागते वाचायला ||
कालच पहिल्यांदा मायबोली संकेतस्थळाला भेट दिली तेंव्हा-
'दु:ख आता फार झाले-तरही' बद्द्ल वाचण्यात आले.
आज सकाळी तरही गझल लिहिली,
आणि आत्ता पोस्ट करीत आहे,
उशीर तर झालाच आहे.
क्षमस्व!
------------------------------------------------------------------------------------
श्वासही दुश्वार झाले
दु:ख आता फार झाले!----१
वादळे बंदिस्त चित्ती
सांगणे अनिवार झाले!----२
वाहिल्या इच्छा विषारी
डोह उरिचे गार झाले!----३
दग्ध चिंतांनी गुलाबी
रक्त काळेशार झाले!----४
सूर्य ग्रहणाने बुडाला
प्राक्तनाचे वार झाले!----५
उमजलो अस्तित्वदंशा
हृदय हे हळुवार झाले!----६
आवरी तृष्णा जराशा
भोग सारे पार झाले
दु:ख आता फार झाले ||
भाषणाच्या सांगतेला
कोरडे आभार झाले ||
तू कसा ल्यावा मुलामा
चोरटे सोनार झाले ||
एकही ना यार झाला
शेकडोंनी जार झाले ||
रक्त कैसे थोपवावे
वार वारंवार झाले ||
जाणत्यांचे काय सांगू
कोवळेही ठार झाले ||
ओघळावे आज अश्रू
पापण्यांना भार झाले ||
पाल मी ठोकू कुठे हे
मोकळे बाजार झाले ||
भाव माझा ऐकताना
थक्क बघ व्यापार झाले ||
कोन माझे तासुनी मी
आज गोलाकार झाले ||
देत ''साती'' हुंदके जे
ते कथेचे सार झाले ||
अताशा भावनांचे पाट सारे आटले होते
कधीकाळी तुझ्यासाठी जगावे वाटले होते ||
कशाला का कुठे कोणी कधी कैसे कुणासाठी
तुझ्या नजरेत सारे प्रश्न माझे दाटले होते ||
हवा तो अर्थ लावावा हरेकाने पहाताना
असे मी चित्र सारे पांढरे रेखाटले होते ||
हवे मजला असे काही तुझ्यापाशी मुळी नाही
जरी देहास तुझिया तू दुकानी थाटले होते ||
कुणाची चूक ना झाली असे सहभाग दोघांचा
तरी नजरांत सार्‍या मी तनाने बाटले होते ||
भरोसा काळसर्पाचा कसा केला असावा मी
मधासाठी विषाचे ओठ त्याचे चाटले होते ||
मिळवली अर्जुनाने ती नसे भिक्षा असे कांता
तरी कृष्णेस का तू पांडवांना वाटले होते ||
पहिलाच प्रयत्न आहे.. सांभाळून घ्या.. corrections and suggestions most welcome.. 
मुद्दाम गेल्या आठवड्यामधलं सोपं वाटलेलं वृत्त निवडलंय..
-----------------------------------------------------------------------------------
खोटे तुझे उमाळे, भुलण्यात अर्थ नाही
जाळुन उगी जिवाला,जगण्यात अर्थ नाही...
माझे म्हणू असे मी, कोणी न राहिलेले
गणती फुका सुखाची, करण्यात अर्थ नाही...
झाले कुठे जरासे आसू स्वतंत्र माझे
झाले हसेच त्यांचे, रडण्यात अर्थ नाही..
सांभाळले जरी मी, विरलेच व्योम अंती,
आता तयात तारे, विणण्यात अर्थ नाही..
उरली न ती खुमारी, स्वप्नातल्या क्षणांना
