विनोदी कविता

माझी कविता वाचलीत
आभार तुमचे मानतो
काय हवे तुम्हांकडून
विनम्रतेने सांगतो:
*
दो लब्ज प्यारके
दो लब्ज यारके
*
दोन शब्द टोचणारे
द्व्यर्थाने बोचणारे
*
तिरके आणि झोंबणारे
भावनिक ओथंबणारे
*
कडकडून डसणारे
वर्मावर बसणारे
*
भांडणे उकरणारे
लाथेने ठोकरणारे
*
स्वत:कडे नसतील तर
बाजारात मिळणारे
*
विकत नाही मिळाले तर
रेन्ट ऑर लीज
पण माझ्या मित्रांनो
स्मायली नकोत प्लीज !!!!

आला आला पावसाळा
आल्या कवितांच्या सरी
रसिकांनो चिंब व्हावे
घ्याव्या भरून घागरी
*
नाचे ग्रीष्माच्या उन्हात
माझ्या शब्दांची मयूरी
उष्मा कितीही भासला
माझे काव्य थंड करी
*
कन्या निघाली सासरी
कवीराज त्वरा करी
शब्दभांडार संपले
थांबा खोलतो तिजोरी
*
प्रियकर खूप झाले
प्रिया कमी पडतात?
भिऊ मुळीच नका हो
बाण असंख्य भात्यात
*
मित्रा सांग काय वाटे
खावेसे रे तुला तरी
देतो शब्दांचे पराठे
आणि कवितांची करी
*
घसा कोरडा पडला
कशी तहान भागेल?

अंतरीच्या गूढ गर्भी, रोज एकच त्रास आहे
सुज अंगी दाटलेली, मूळ त्याचे डास आहे.

व्यर्थ चकल्या, व्यर्थ पेस्टा, व्यर्थ सारे रे फवारे,
लोशनाचे करुन प्राशन, झिंगलेला डास आहे.

बंद खिडक्या बंद दारे, पाचवरती फॅन आहे,
मनमनीच्या कोपर्‍याती, फक्त त्याचा वास आहे.

रानटी अन पाळलेला क्रॉस देखील डास आहे
रंक अथवा राव कोणी, सात होता डास आहे.

सर्व थकले मार्ग आता, फार झाला त्रास आहे,
तोचि रजनी कांत अपुला, फक्त त्याचीच आस आहे ...

* रोबॉट फेम रजनीकांताची माफी मागून..

(कृपया एक नट व एक सिक्युरिटी यांतील हा संवाद केवळ विनोद म्हणून लाईटली घ्यावा ही विनंती)

"माझी मुलं व्हीआयपी
का करतोस जाच
भिकारड्या रखवालदारा
बोटं उठवीन पाच
नेतेमंडळी खिशात माझ्या
फुकट नको दंगा
जादा हुशारी दाखवशील तर
जिंदा गाड दूंगा"
‌
"अरे जारे जा फिल्मी बादशा,
हुशारी दाखवायला शोध कुणी नटी
नाही तुझा चमचा मी
मी आहे इथला सिक्युरिटी
तू आणि इतर सगळेच मला सारखे
ऐसा चोप दूंगा बेटे चलते चलते
हम भी है राही ’प्यारके’.."

"चूप बे ए सिक्युरिटी
पुलीस माझ्या मागे ग्यारा मुल्कांची
पडलो तरी रावण आहे मी
जनता खुळी माझ्या झुल्पांची
भुंकू नकोस, गप्प रहा

स्वप्न पडल एक निराळ, माझ्या भुताला त्यात मी पाहिलं.......
भूत म्हणल माझ मला, मरायच्या आधी पोंगे खायचं राहील.....
भटकायला लागली माझी आत्मा फक्त पोंग्यांसाठी बरका....
थरार निर्माण झाला माझ्या भुताचा, हे पोंगे भूत बरका...
पोंग्याभुताला सगळीच घाबरली गल्लीतली पोर्ह माझ्या
पोंग्याभुताला मज्जा आली, पोंग्याभूत बनलं राजा...
पोंग्याभूत खायचं पोंगे जे मी लहानपणी खायचो...
शाळेच्या जवळच्या वरल्या गल्लीत कुठेतरी राहायचो...
शहरात आ ल्यावर माझे खायचे सुटले होते पोंगे...
उगीच घेतली होती मी शहरीपनाची भकास सोंगे...
स्वप्नातलं भूत माझ, माझ्या लहानपणीच रमल
राहिलेल्या माझ्या हौशींना पुरं करत सुटलं...

गाण्यात बोला

तरूण कवीचा एका राज्याभिषेक झाला
गादीवर येताच त्याने हुकूम एक काढला
जो जो कोणी सांगू काही पाहे
गाण्यातुनच सांगणे आवश्यक आहे
जो कोणी गद्यात बोले
तयाचे शीर होईल धडावेगळे

गोंधळ जोराचा माजला
कवींना डिमांड आला
प्रत्येक जण लागला
अर्ज गाण्यात करण्याला
"सरका---र, सर----का-र, काही नसे खाण्या----ला---
किंवा
महा-----रा--ज, --- चोर बहुत झा----लेत... काय हवे करण्याला"

महाराज ते नवे नवे
खुष बहुत झाले
प्रजानन जे कवी नव्हते
त्रासुनि ते गेले

एक दिवस एक सैनिक
महाराजांकडे आला
दु:खी मुद्रेने तो उभा तिथे राहिला
आज्ञा झाल्यावरती

केवळ विनोद क्र.४, रावण कसा मेला-एक बिनडोक कविता

मी रावणाचे डोके नम्बर नऊ
मला आहेत जोडीला
आणखी नऊ जुळे भाऊ
मी थोडे मद्य प्यालो काल रात्री आधी जेवणाच्या
चिडुन मग बोलली मंदोदरी अरे कारे ए शिंच्या
ती गेली लगावण्याला जोरामध्ये माझ्या कानशिली
मी थोडा सरकलो मागे अन ती नंबर आठला बसली
आम्ही दोघे आठ, अन नऊ होउनी गेलो निकामी
*
सहा अन सात नंबरची सर्दी-पडशाशी टक्कर
दोन ते पाच यांची मधुमेहाने वाढली साखर
रावण जो झोपला नवीन आणलेल्या पलंगावरी
रूंदी पडली कमी अन शीरे लोंबकळली बाहेर
एक नि दहाच्या मानेमधी उसण भरुन गेली
अशा रितीने दहाही डोकी निरुपयोगी झाली
*

मास्तर म्येला! अर्थात पिंजरा

हॆ हॆ हॆ आपला चहा फारच लज्जतदार होता
बरं तर येउ का आम्ही आता?
हो पण सांगितलं नाहीत आपल्या येण्याचं प्रयोजन
कसलं आलंय प्रयोजन
आपण सारे एकाच सोसायटीचे जन
चौकशी करायची आपली एकमेकाची
बरंवाईट बघायचं, खबरबात घ्यायची
आणि शिवाय आम्ही तुमचे विद्यार्थी ना पूर्वीचे, सर?
येतो तर!
अहो विद्य्यार्थी नाव तरी सांगून जा
असेल दारव्हेकर, हेर्लेकर नाहीतर चिपळूणकर
नावात आहे काय तर
आपला दोस्तच तसं म्हणाला होता ना सर?
दोस्त नव्हे शेक्सपीअर
हां तोच तो, आता येतो बरं !
**
(काही दिवसांनी)
नमस्कार, नमस्कार
ओळखलं का सर?

गैरसमज नसावा,निव्वळ विनोद ३ छोले और गब्बर

बसंतीची मौसी
बसून धन्नोच्या टांग्यात
गेली बाजारात
बाजारातून राखी खरेदी करून
निघाली ठाकुरांच्या वाड्यात
टांग्यातून लागली उतरायला
ठाकूरना राखी बांधायला
वरतून गब्बर फिदीफिदी लागला हसायला
मौसी म्हणाली "काय रे ढाँसू
कशाचं आलं तुला हसू?"
गब्बर म्हणाला
"जादा नटू नकोस गं भैने,
राखी बांधशील कुठं?
इसके हाथ तो तोडकर कबके फेंक दिये है मैने"
मौसी बहकली
गाळीव शिव्या देत चहकली
"अरे चुप रे माझ्या गब्बा
बोलव तुझा सांबा
दोघानाबी खिलवते मी प्रद्युम्नसंतुचे छोले
मग गब्बा माझा गर्जेल, पण कसा पडेल?
पडण्यासाठी कसा बसेल?

एका प्रेमवीराचा थोडक्यात कबुलीजबाब

पैलवान पाटीलच्या मुलीशी माझी झाली दोस्ती
मुलगी गोड फार
तिला आवडायचं थोडक्यात बोललेलं
अजिबात आवडायचं नाही पाल्हाळ
*
मी सविस्तर सांगायला गेलो ती दिसते किती सुंदर
तर ती म्हणाली ’बाबारे थोडक्यात आवर’
(न) आवरुन मी सरळ घेतलं तिचं चुंबन
ती झाली लाल तसं म्हणालो, ’आता का?’
कसा वाटला हा थोडक्यातला ’मुका?’
तिनं सरळ काढली चप्पल
उठवली माझ्या गालावर
आणि म्हणाली,
तुझ्या मुक्क्यावर हा घे माझा शिक्का
*
(तसा तो मोठाच होता धक्का)
तरी मी (नाइलाजानं) गेलो विसरून बरं का
पुढच्याच आठवड्यात
तिच्या गालावर हात फिरवून