विडंबन

( चाल : असावा सुंदर चॉकलेटचा बंगला -)

"आदर्श " सुंदर हाच आमचा बंगला -
सरकारी दरबारी 'कुणकुण 'ता चांगला !

ह्या आमच्या बंगल्याला संधीचं दार -
भेसळींच्या पोत्यातनं तिथून वसूल फार !

रोज रोज नोटांच्या ' पेटया ' दोन -
' आल्या आल्या ! '- म्हणायला, छोटासा फोन !

' बिस्किटां'च्या प्राप्तीवर जोर छानदार -
' परमिटां'च्या भांडणात फुल्ल हाल हाल !

खंडणी-खोरामागे बंदा हा रहातो,
मोठ्याशा फायलीशी लपाछपी खेळतो !

' उच्च उच्च डोक्यां-'चा खेळ रंगला ;

( चाल: नसतेस घरी तू जेव्हां -)

गातेस घरी तू जेव्हां
जीव सुटका-सुटका म्हणतो
शांतीचे विणता धागे
संसार नेटका होतो !

छत भंगुन वीट पडावी
हल्लाच तसा ओढवतो
ही पाठ कणाहिन होते
अन् चेहरा बारका होतो !

ये घरमालक दाराशी
हळु गाण्या , तो खडसावे
खिडकीच्या उघडुन दारा
तो बोंबा मारून जातो !

वळ पाठी उमटवणाऱ्या

( चाल : शूर आम्ही सरदार आम्हाला )

दूर नाही घरदार , आम्हाला नाही कुणाची भीती !
लाज-बीज अन् शरमहि नाही , प्याले घेतले हाती |धृ|

मस्तीच्या दर्पात उधळली, उच्च कुलाची रीत
दोस्तीशी ईमान राखलं , घडलं जरि ईपरीत
लाख झेंगटं झेलुन घेईल , अशी झिंग ती राती |१|

धिंगाणा वा गोंधळ करणं , हेच आम्हाला ठावं
सोसायटीमध्ये कसं जगावं , हे न आम्हाला ठावं
आईबाबांची सारी अब्रू - टांगू वेशीवरती |२|

नसतेस घरी तू जेंव्हा ह्या अप्रतिम कलाकृतीची सहृदय क्षमा मागुन, संदीप आणि सलिल मला मोठ्या मनाने क्षमा करतील येवढीच इच्छा.

असतेस घरी तू जेंव्हा
जीव विटका विटका होतो
रागातून उठती त्रागे
बनियान फाटका होतो

छतं फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो,
मी जरा निद्राधीन होता
हा सांड घोरका होतो.

येतात मुली दाराशी
हिरमुसून जाती मागे,
खिडकीतून पाहुन त्यांना
मी असाच अगतिक होतो.

तव मिठीत म़ळमळणाऱ्या
मज स्मरती घामट वेळा,
भासाविन भूत दिसावे
मी तसाच स्तंभित होतो

तू सांग अरे मग काय
मी तोडू या घरदारा?
विटलेला जीव उदास
कलईसम भुर्रभूर्र उडतो.

ना अजुन झालो गोटा
ना भणंग अजुनी झालो,

विशाल कुलकर्णी यांची क्षमा मागुन... मुळ कविता फारच सुरेख आहे.. इथे वाचा.. पण विडंबन करयचा मोह आवरला नाही...
http://www.maayboli.com/node/22644

----------------------------------------------------------------------------
माझ्या वरणाच्या वाटीत
सापडायचं सोडलंय
हल्ली डाळीने...

ह्म्म्म..
फुगत नाहीत आताशा
तुझ्या पोळ्यासुद्धा
तेलाशिवाय..

निष्क्रिय होऊ लागलाय आजकाल
ओटा.. किचनचा..

अन
गायब होत चाललाय
भाजीतला कांदा..

प्रेरणा

वरडू दे अंगावरती जे सुचले आहे
जरी मला आवडले विडंबन सुचले आहे/धृ/

वळवळणारे किडे कधी रोखता न येते
मनात असुनी शब्द रोखणे शक्य न होते
काव्याचे भेंडोळे मला कधी का पचले आहे?/१/

कवनांचा हा पूर, त्रास देऊनी छळतो
'उपाय' विडंबन एकच मजला कळतो
जाणूनी हे सत्य मी नाचले आहे/ २ /

'दिवाळी' या विषयावर श्याम मनोहर, श्री.दा. पानवलकर आणि भालचंद्र नेमाडे यांनी काय लिहिले असते असा विचार करता करता तयार झालेले हे गद्य विडंबन.
झक्कू हा पानवलकरांच्या 'अपील' या कथेचा कथानायक इथे थोड्या नव्या रुपात.
***
***

ह.बा. यांना स्वप्नातही वाटले नसेल की त्यांची ही रचना ह्या अशा कामासाठी वापरली जाईल

पुढील रचनेची प्रेरणा सगळे सुज्ञ आहेत तेव्हा आपल्याला समजली असेलच.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

मायबोलीत मोठा
चमत्कार आहे
अघोरी असा रोज
काव्यात्कार आहे

प्रेरणा : आजी सोनियाचा दिनु

हाची सोनियाचा मनु
वागे श्वानापरी जणू
दारी बांधीला रे... दारी बांधीला रे

सहाय्य मड्डमकरी
चाले तिच्या हुकमावरी
दारी बांधीला रे... दारी बांधीला रे.. हाची सोनियाचा..

मॅडमचे मन मोही
पाठीघाले देशद्रोही
हा ही वाहीला रे .. हा ही वाहीला रे

घडता भ्रष्ट उठाठेवी
कानावर हात ठेवी
नाही राहीला रे.. नर नाही राहीला रे.. हाची सोनियाचा

असला षंड सरदारु
आत्मघाती बुच मारु
नाही पाहीला रे... नाही पाहीला रे.. हाची सोनियाचा

कृपा करी भरणाभरु
पाप रक्कमा ठेवी करु
हा ही वाहीला रे .. हा ही वाहीला रे .. हाची सोनियाचा

हाची सोनियाचा मनु
वागे श्वानापरी जणू