ड्रीम ईलेव्हन, माय ईलेव्हन, माय सर्कल वगैरे नावांनी जे बेटींग ॲप निघाले आहेत त्याला सरकार कशी परवानही देतेय कल्पना नाही. कदाचित महसूल जास्त मिळत असेल. पण आजूबाजूला दिसणारी तरुण पिढी अक्षरशा या नादाला लागलेली दिसत आहे.
वेळ जातोय. पैसा जातोय. युवा पिढीची क्रयशक्ती बरबाद होतेय. जुगाराने कसे लोकं बरबाद होतात, होऊ शकतात हे आपणा सर्वांना माहीत असेलच..
बर्रं दारूच्या थेट जाहिरातींवर बंदी आहे तसे याच्या जाहीरातींबाबत काही दिसत नाही. उलट क्रिकेटप्रेमींच्या आवडीचे खेळाडूही एकेका ॲपसोबत जोडले गेले आहेत. आणि लोकांना हा जुगार देखील एक खेळ असल्याचे भासवून खेळायला उद्युक्त करत आहेत.
भिडताच नजरेला नजर आपली
प्रेमाचा सजला जुगार पटलावरी
फेकले फासे, पहिले दान पडले
पहिल्याच पणाला हृदय अर्पिले
हळूहळू स्वतःचा विसर पडला
जसा खेळ चांगलाच रंगात आला
हारता हारता कळलेच न मजला
प्राण माझा कधी पणाला लागला
उरले नव्हते आता मज जवळ काही
जिंकली होती ती शेवटचे दान ही
संपला होता प्रेमाचा जुगार पटलावरी
हाती माझ्या मात्र काहीच लागले नाही
- अक्षय समेळ.
..........सह्याद्रीच्या कुशीत वसलेलं आंबेगाव शे-पाचशे लोकोत्तर पुरुषांचे गाव आहे. तिथल्या लाल मातीत माणसांची एक निराळीच घडण लपलेली आहे. या जडणघडणीमध्ये अनेक पिढ्या होऊन गेल्या पण या मनुष्य वर्गांमध्ये जी उदात्तता दिसून येते ती अन्यत्र कोठेही नाही. हिरवीगर्द झाडी, विशाल सागरतीर, सह्याद्रीच्या डोंगररांगा आणि आपल्या छोट्याशा वहिवाटीवर हक्क गाजवणारी मराठमोळी मनाची माणसं की त्या मानवी मनाच्या मानगुटीवर बसलेली भूतं! काय कोणास ठाऊक?
म्हटलं तर आपले आयुष्यच एक जुगार असते. पुढच्या क्षणाला काय होणार आहे हे माहीत नसतानाही आपण पुढच्या कित्येक वर्षांचे प्लानिंग करत जगत असतो. आपल्याला वाटत असते की आपल्या डावाचे पत्ते आपल्या हातात आहेत, बस्स थोडी नशीबाची साथ मिळायला हवी. पण कोणास ठाऊक, कदाचित आपणच कोणाच्यातरी हातातला एक पत्ता असू...
बोअर झाली असेल फिलॉसॉफी तर थेट मुद्द्यावर येतो आणि ते लिहितो ज्यासाठी हा कु ऋ कु प्रसिद्ध आहे.
