अंतरंग – भगवद्गीता – ४
नासदासीन्नो सदासीत्तदानीं नासीद्रजो नो व्योमा परो यत् ।
किमावरीवः कुह कस्य शर्मन्नम्भः किमासीद्गहनं गभीरम् ॥ऋग्वेद १०-१२९॥
नासदासीन्नो सदासीत्तदानीं नासीद्रजो नो व्योमा परो यत् ।
किमावरीवः कुह कस्य शर्मन्नम्भः किमासीद्गहनं गभीरम् ॥ऋग्वेद १०-१२९॥
प्रश्न…. समस्या…… अर्जुन ……काल … आजही!
अश्मयुगापासून आजपर्यंत आपल्या अचाट बुद्धीमत्तेच्या जोरावर माणसाने खुप प्रगती केली. भौतिक सोयी सुविधांची अनेक साधने निर्माण केली. अनेक अडचणींवर मात केली. पण काही प्रश्न आजही अनुत्तरीतच राहीले.
तोडी कर्मबंध
सांगे गीतेमाजी । योगेश्वर स्वये ।
कर्मयोग सोये । आवर्जून ।।
स्वधर्म आचरा । फलाशारहित ।
साधाल स्वहित । आपेआप ।।
ऐसे सांगे वर्म । स्वये जगन्नाथ ।
करीता सारथ्य । पार्थासाठी ।।
न सांडिता कर्मे । पार्था उपदेसी ।
टाकी मीपणासी । पूर्णपणे ।।
सोडिता मी माझे । तुटे कर्मबंध ।
संसार संबंध । नाश पावे ।।
संसारी असता । होशील तू मुक्त ।
न हो आसक्त । कदाकाळी ।।
कर्मयोग सोपा । करुनी श्रीहरी ।
भाविका उद्धरी । गीतामिषे ।।
..............................................
भक्त - सकाम आणि निष्काम - श्री ज्ञानेश्वरी अभ्यास भाग ११.
अन्तवत्तु फलं तेषां तद्भ्वत्यल्पमेधसाम् |
देवान्देवयजो यान्ति मद्भक्ता यान्ति मामपि ||अ. ७ - २३||
(अल्प बुद्धीमुळे त्यांस मिळे फळ अशाश्वत । देवांचे भक्त देवांस माझे ते मज पावती ॥ गीताई ॥)
देवाकडे कोण काय मागेल हे काही सांगता येत नाही. अगदी छोट्याशा गोष्टी मागणार्यांपासून ते मला तुझ्याशिवाय काहीही नको असे म्हणणारे - अशा विविध मंडळींबद्दल स्वतः भगवंत, माऊली काय म्हणाताहेत ते पाहूयात.
देखे अखंडित प्रसन्नता | आथि जेथ चित्ता | श्री ज्ञानेश्वरी अभ्यास - भाग १०
देखे अखंडित प्रसन्नता | आथि जेथ चित्ता | तेथ रिगणे नाही समस्तां | संसारदु:खा || अ. २-३३८ ||
प्रसादे सर्वदुःखानां हानिरस्योपजायते |
प्रसन्नचेतसो ह्याशु बुद्धिः पर्यवतिष्ठते ||६५||
(प्रसन्नतेपुढे सर्व दुःखे जाती झडूनिया । प्रसन्नतेने बुद्धीची स्थिरता शीघ्र होतसे ॥ गीताई ॥)
या श्लोकावर विवरण करताना माऊलींनी ही अतिशय गोड ओवी लिहिली आहे.
जैसा अमृताचा निर्झरु| प्रसवे जयाचा जठरु| तया क्षुधेतृषेचा अडदरु| कहींचि नाहीं ||३३९||(अडदरु=चिंता)