काव्यलेखन

बोलतो मी जास्त जेव्हा चुप बसवती का मला
गप्प असतो मात्र तेव्हा बोल म्हणती का मला

वाटते ना कायद्याची आजही भीती कुणा
लाच देता काम होते ते हुडकती का मला

ओळखीचे चांगले ते समजुनी मी भेटता
विसरुनी उपकार माझे दूर करती का मला

सांगतो सर्वास माझी जात मी माणूसकी
घेउनी बाजूस कानी परत पुसती का मला

चार येती कौतुकाचे शब्द कानी ऐकण्या
दोन डोळे मत्सराचे हाय दिसती का मला ..
.

चांगला होता जरी हा "त्या"स कधि ना भावला
"चांगला असणे"च ह्याचा दोष "त्या"ला घावला ..

आज पटली त्या यमाला फार माझी थोरवी
श्वासही माझाच तो का पळवण्याला धावला ..

एक सदरा मी सुखाचा माणसाचा घातला
फाडण्याचा घाट त्यांचा का अती सोकावला ..

हाय ना मी फेडला पहिला नवस त्याचा कधी
क्षण सुखाचा मज मिळेना देवही रागावला

लेउनीया साज आली कामिनी थाटात ती
तेज बघुनी कामिनीचे साजही भारावला
.

'
(चाल- दिवस तुझे हे फुलायचे )

दिवस माझे हे फुगायचे
तिकिटावाचून रुसायचे ...

तुरुंगात आनंदी राहणे
तिथेच भेटती पाहुणे
पाहुण्यात रंगत रहायचे ..

पाजावी देशीची बाटली
करावी गळ्याशी ओली
नेत्याचे स्वप्न ते पहायचे ..

थरार मिळाले जर
आनंदे तिकिटाचा भार
इतरांनी द्वेषच करायचे ..

माझ्या या तुरुंगापाशी
थांबली गाडी दाराशी
पक्षात स्वागत व्हावयाचे ..
.

जीव जाई, जीव जाई, कंत्राटदारा
थैली झटकुन खड्डेदुरुस्ती करा ||

साटे लोटे तुमचे जमले असेल
आगाऊ रक्कम घेतली असेल
लाज शर्म थोडी शिल्लक असेल
नैतिकता काही ध्यानीमनी धरा ||

पावसाळ्यात नेमके खड्डे पडावे
सगेसोयरे तुमचे त्यात धडपडावे
विरोधी प्रतिनिधीनी गृही ओरडावे
खाल्लेल्या पैशावर उपकार करा ||

अपचन अजीर्ण होऊ देऊ नका
डोळ्यावर कुणाच्या तुम्ही येऊ नका
आयकरवाले पहा घालतील डाका
घरच्या लक्ष्मीची आठवण करा ||
.

.
(चाल : प्रिया आज माझी नसे साथ द्याया -)

बया आज माझी नसे वात द्याया
असो बंद डोळे मिटो पापण्या या..

नको गाणी आता जरा झोपतो मी
सुरांची तिच्या आज ती हूल नाही
बयेवीण ना त्रास होईल आता..

किती छान म्हटले तरी त्रास होतो
जरी कान बंदी तरी बोल येतो
शिरा त्या गळ्याच्या फुगाव्या किती त्या..

न भांडी धुवाया, न कामा उशीर
कसा आज हातास येईल जोर
मुखी यातना रात्र जागेल गाया..

किती आठवू मी अशा भांडणांसी
पुरे लाटण्यावीण शब्दांस खाशी
कशाला उभी ती मनीं महामाया.. !
.

सुटले कधी हात कळलेच नाही
जडले कधी पाश कळलेच नाही

आवरून स्वत:ला तुझे निघणे जहाले
चालणे तुझे ते मी सावरावे म्हणाले

मोहरावे जसे झाड तो तुझा थाट होता
फुले वेचायला ती पण फुलोरा न होता

किती माळल्या त्या स्वप्नील माळा
तुटती तयांच्या त्या मलूल कळ्या

वळणावरी क्षण थांबशील का तू
चोरटा पहारा आज देशील का तू

वळली होतीस तू मी वळलोच नाही
तुटता तुझे पाश उरलोच नाही

होतो जिथे मी तिथे आज आहे
नसण्याची तुझ्या गं मला साथ आहे

राहिलो उभा मी असा मी तुझाच
दिसते येणे तुझे सांगे पारवा उगाच…

नाही कुणीही राहिला निष्काम पहिल्यासारखा
कोठे मनाला वाटतो आराम पहिल्यासारखा

चेतक असे घोडयास त्या बोलावले त्यांनी जरी
करता तया येईल का संग्राम पहिल्यासारखा

सारेच झटपट पाहिजे या माणसांना आयते
कोणा नको गाळावया रे घाम पहिल्यासारखा

च्याटींग अन मेसेजने ते बोलती वा भेटती
जाऊन भेटेना कुणी मुद्दाम पहिल्यासारखा

पाडून मस्जिद बांधती ते राममंदिर भक्तगण
भक्तीत त्या दिसला न तो श्रीराम पहिल्यासारखा

या माणसाने मोडले सृष्टी नियम अन कायदे
नुरला अता क्रमवार तो हंगाम पहिल्यासारखा

- नाहिद नालबंद [९९२१ १०४ ६३०]

तो एक दिवस प्रेमाचा (व्हालेन्ताएन डे)
तो आणि ती,त्यांनी
प्रेम व्यक्त करण्यासाठी,
या दिवसाची कां वाट पहावी,
कोण सांगेल कां मला ?
प्रेम एकमेकांच्या,
नजरेत दिसत असतां
‘आय लव यू’ या ,
कार्डाची गरज कां भासावी,
कोण सांगेल कां मला ?
प्रेमाचा फुलोरा ,
एकमेकांच्या हृदयात दरवळा असतां,
त्या ‘गुलाबाची’गरज कां भासावी ,
कोण सांगेल कां मला ?
प्रेमाच्या दिनदर्शिकेत,
सारे दिवस सारखेच असतां ,
‘त्या’ दिवसाची गरज कां भासावी,
कोण सांगेल कां मला ?
प्रेम व्यक्त करण्याच्या रित-भातीची
काही केली असल्यास व्याख्या,
कोण सांगेल कां मला ?
जे हृदयातून येते ,
मनां मनात फुलते ,