आपण दर महिन्याला एक पुस्तक विकत घेऊ शकतो का?
(या माझ्या लेखावर मला अगदी प्रामाणिक प्रतिक्रियांची प्रतीक्षा आहे. माझे येथे काही चुकत असेल तर तेही जाणून घ्यायला मी उत्सुक आहे.)
खरं तर हा लेख लिहायला मी योग्य व्यक्ती नाही असं मला वाटतं. कारण मी स्वत: किंचितसा लेखक आहे आणि बराचसा प्रकाशक. तरीही या विषयावर लिहिण्याची ओढ स्वस्थ बसू देत नाही म्हणून लिहित आहे. वाचकांनी त्याबद्दल मला मोठ्या मनाने क्षमा करावी.
आज कोरोनाच्या संकटामुळे आपल्यापैकी बरीच मंडळी घरी बसून आहेत (किंवा त्यांनी तसे बसणे अपेक्षित आहे.). वाचनासाठी आता नक्कीच आपण वेळ काढू शकतोय.
नेत्राला आता मात्र बजावण्यात आले होते की पुढचा कॅडिंडेट निवडायचाच. त्यासाठी कोणताही सबब चालणार नाही.....
थांबा...थांबा...हे कोणत्या वधू-वर परिक्षेचे वर्णन नाहीय.
तर नेत्रा एका आयटी कंपनीतील टू बी स्पेसिफिक एका प्रॅाडक्ट कंपनीतील टेस्ट लिड होती. त्यांच्या कंपनीतील फंडा जरा अजिब-गरिबच होता. काय तर म्हणे कंपनीतील कायमस्वरुपी कर्मचारी कमीत कमी ठेवायचे आणि जास्तीत जास्त आउटसोर्सिंग करायचं.
चेहऱ्यावर मुखवटे ठेवा
©® स्वच्छंदी
शक्य तितके हासरे ठेवा
चेहऱ्यावर मुखवटे ठेवा
फार मित्रांची नको गर्दी
चार ठेवा... चांगले ठेवा
पेटवा आम्हां बिचाऱ्यांची
आपली शाबुत घरे ठेवा
आत काटे राहुद्या बेशक
वर सुगंधी मोगरे ठेवा
गंध नाही ज्यांस जगण्याचा
पुस्तकातच ते धडे ठेवा
प्रेम प्रेमासारखे राहिल
स्वप्न स्वप्नासारखे ठेवा
ही गझल होइल मुकर्रर बस्
दुःख शब्दांच्या पुढे ठेवा
प्रतिबिंब....!!
_________________________________________
घरासमोरच्या बागेत फुललेल्या टपोऱ्या लाल गुलाबाच्या फुलाला पाहून हरिताला प्रसन्न वाटलं. नुकत्याच उगवलेल्या सूर्याची कोवळी किरणं जमिनीचे चरणस्पर्श करू पाहत होती. सकाळचं प्रसन्न, आल्हाददायक वातावरण पाहून हरिताच्या मुखातून आपसूकपणे हळुवार भावगीताचे स्वर उमटू लागले.
कधी लाभते सौख्य बोलून सारे
कधी लाभते फक्त मौनातुनी
अधर जाणिवेचे जरी मूक झाले
तरी व्यक्त होईल काव्यातुनी
जसा रंध्र लांघून हा स्वेद झरतो
तसे शब्द झरतात प्राणातुनी
व्यथा, वेदना वा सुखांचे उमाळे
तसे जन्मते काव्य ह्रदयातुनी
बरे, चांगले, त्याज्य सारेच येते
कधी ना कधी या उभ्या जीवनी
मला दाविते साथ कविते तुझी ही
नवी वाट या आडवाटांतुनी
---- ©मयुरेश परांजपे----
२१/०३/२०२१
जागतिक कविता दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा
*रंगणे कळले*
प्रवासातून जगण्याच्या जगाचे वागणे कळले
कुणाची वीण होताना कुणाचे उसवणे कळले
जगाशी बोलल्यानंतर जगाची मौन ही भाषा
जरासे व्यक्त होताना जगाचे मागणे कळले
कधी गुर्मीत मीही तुडवली होती फुले त्याची
मला प्राजक्त झाल्यावर मुक्याने सांडणे कळले
तिथे त्या दूरच्या शिखरावरी झाला उगम माझा
दिले झोकून मी तेव्हा नदीचे वाहणे कळले
तुला माहीत नाही... जन्मतः रंगांध होतो मी
तुला मी पाहिले तेव्हा मलाही रंगणे कळले.
---- ©मयुरेश परांजपे ----
मागचे चार दिवस घेतलेल्या कष्टाला यश मिळालं, नव्हे ते मिळेलच अशी खात्री होतीच मला. आजवर इतरांनी अनेकदा प्रयत्न करुनही कंपनीचं जे काम रखडलं होतं ते मी चारच दिवसात पार पाडलं. आपला खाक्याच आहे तसा. साम-दाम-दंड जे मार्ग वापरावे लागतील ते वापरायचे आणि यश पदरात पाडायचे. गेले चार दिवस या परक्या गावात नाना लटपटी खटपटी करुन काम फत्ते झाल्यामुळे आज मस्त वाटत होते. एव्हाना ही बातमी कंपनीत सगळ्यांना समजली असेलच आणि बातमी ऐकुन हितशत्रुंचे उतरलेले चेहरेही माझ्या नजरेसमोरुन तरळुन गेले. त्यांना माहितच आहे की या गोष्टीचा मी कसा वापर करुन घेईल ते. काही असो, हे यश रेवाबरोबर सिलेब्रेट करायला पाहिजे.
ती आपली भाकरी स्वतः कमवेल. (ते करत नसतानाही ती त्या भाकरीच्या किमतीहून अधिक कष्ट घरात घेत असते ह्याची जाणीव तिला असेल.)
ती साडी नेसेल, दागिने घालेल वा तिला त्यांचा तिटकारा वाटेल.
ती लग्न करेल, पण तिला मुलं नको असतील किंवा
कदाचित तिला लग्न नको असेल - पण मुले हवी असतील - तो तिचा निसर्गदत्त अधिकार आहे असेही तिला वाटत असेल.
ती सणांसाठी पाळी पुढे ढकलणे नाकारेल..
तिला देवाधर्माची खूप आवड असेल किंवा कदाचित तिचा देवावर विश्वास नसेलही...
कदाचित तिला ड्रायविंग येत नसेल किंवा ती कदाचित तुमच्यापेक्षा अधिक सफाईने गाडी चालवत असेल.
