काल दसरा होता. पण आमचे दुकान नेहमीसारखे उघडेच होते. सकाळी एक्स्ट्रा पूजाअर्चा काय झाली तीच. अर्थात, ते खाते वडीलांकडेच. मी गेलो सावकाश घरचे आवरून.. नेहमीसारखाच.. त्यातल्यात्यात सणासुदीचे नवीन कपडे आणि व्यवस्थित भांग पाडून.. थोडावेळ मंगल वातावरण वाटले, पण त्यानंतर नेहमीचे काम होतेच ते चालू झाले. अधूनमधून नवीन शर्ट असल्याने आरश्यात बघणे काय ते होत होते, पण त्याचा कामावर काही फरक नाही की दुपारी दुकान लवकर बंद करून घरी पळायची सोय नव्हती.
दुकानाचा माल आणण्यासाठी बरेचदा माझे दादरला जाणे होते. परवाही गेलो होतो. दादर स्टेशनजवळ काही मुलांचा ग्रूप दिसला. नवरात्रीच्या निमित्ताने हिरव्या रंगात नटलेला कॉलेजच्या मुलामुलींचा ग्रूप. फोटोसेशन चालू होते. अर्थात, नटलेल्या अवस्थेत आजकाल हेच जास्त चालते. कारण संध्याकाळी हेच फोटो फेसबूक वर अपलोड करून इतरांची वाहवा जी मिळवायची असते. वरवर पाहता धमाल चालू आहे असे वाटत असले तरीही प्रत्येकाचे लक्ष मौजमजा करण्यापेक्षा फोटो कसा चांगला येईल याकडे लागले होते. मागेही रंगपंचमीच्या दिवशीही मला असेच द्रूष्य पाहायला मिळाले होते. मुलांचा ग्रूप एकमेकांना रंग लावायच्या पोजमध्ये फोटो काढत होता.
चेहऱ्यावरील स्मितहास्य - खरोखरीच, किती सुंदर अभिव्यक्ती आहे ही! तुम्ही अशी माणसे पाहिली आहेत? हो, हो! निश्चितच पाहिली असतील! अशी माणसं कि ज्यांच्या चेहऱ्यावर नेहमीच स्मितहास्य असते! आजकालच्या धकाधकीच्या आणि जीवघेण्या स्पर्धेच्या जीवनात चेहऱ्यावर एखादे वेळेस उमटणारे हसू हे सुद्धा फार दुर्मिळ झालाय! मग कायमच्या स्मित हास्याची काय बात? पण अशी माणसे समाजात काही वेळेस आढळतात! स्वतःशीच गुणगुणणारी, स्वतःच्याच नादात असणारी, चेहऱ्यावर लोभसवाण हसू बाळगणारी! जणू विधात्याने समाजात पेरलेले देवदूतच!
काल दुपारी चार वाजता अचानक मला कसल्याश्या आवाजाने जाग आली.
डोळे उघडून चोहीकडे नजर टाकली तर अंधारून आल्याचा भास झाला.
खिडकीचे दरवाजे सताड उघडले तरीही मोजकाच संधीप्रकाश आत शिरकाव करत होता.
काल याच वेळी जेव्हा रटरटीत उनं पडली होती तिथे आज ही कातरवेळ.. मन चुकचुकल्यावाचून राहिले नाही..
दूर क्षितिजाकडे पाहिले आणि विस्मयचकित नजर तिथेच खिळली.
कोण ढगांची भाऊगर्दी झाली होती तिथे.
डोळा लागण्यापूर्वी निरभ्र अन कोरडे आकाश बघवत नव्हते.
किती तासांची झोप घेऊन मला जाग आली होती कळेनासे झाले.
की काही दिवसांनीच जाग आली होती.
इतक्यात कसलासा आवाज झाला की काळजाचे पडदे फाटावेत.
