जुन्या स्मरणांचे चांदणे विरत आहे।
प्राची ला पहा तो नवसुर्य उगवतो आहे।।
तिमीर रात्र ती दुखांची सरली आता।
क्षितिजावर सुखाची लाली पसरत आहे।।
दिशा समृद्धी च्या तिष्ठत बघती वाट।
ध्रुवीय वारा मज हे आमंत्रण देत वाहे।।
मन घेई गरुड भरारी उंच आकाशात।
पंखात माझ्या निश्चयाचे बळ आहे।।
आकाशांत उडतो मी झुंज देत मेघांशी।
दृष्टीत तरी माझे ते इवले घरटे आहे।।
सोमवार, ११/०३/२०२४ , १२:२४ AM
अजय सरदेसाई (मेघ )
प्राची = पूर्व दशा
तिमीर =अंधार
ध्रुवीय वारा = पूर्वेकडून वाहणारे वारे
भारतीय असंतोषाचे जनक ,
पहिले hard liner नेता ,
पहिले mass base असलेलेले नेता ( तेल्या ताम्बोल्यांचे पुढारी)
अतीव बुधिधीमान
लोकमान्य टिळक यांना जायानिनिमित्त
सदर प्रणाम!
आज शाळेच्या ग्रोउप मध्ये त्यांचे स्मरण केल्यवर काही जणांना ते ब्राह्मण असल्याचा साक्ष्त्कार झाला - आणि ऎक संतापजनक चर्चा झाली …
म्हणून या महानेत्याला कोठल्याही जातीची फुटपट्टी न लावता माझे वंदन !!
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......
रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......
संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........
मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......
रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......
संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........
मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......
रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......
संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........
मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......
रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......
संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........
मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर
